Μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια

Ας πάμε όμως και παρακάτω. Στην Ουκρανία εδώ και καιρό μαίνεται πόλεμος. Η εν πολλοίς ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας έσφαζε μέχρι πρότινος γυναικόπαιδα ανηλεώς κι εκτόπιζε αδιακρίτως αμάχους πέριξ της εμπόλεμης ζώνης, ως δήθεν «μοχλό πίεσης» προς τους ρώσους/ρωσόφωνους μαχητές, να καταθέσουν τα όπλα. Αλλά, ας μην γελιόμαστε, το περιεχόμενο τούτης της βαρβαρότητας δεν είχε άλλο σκοπό από το να «αναγκάσει» τη Ρωσία σε μια άμεση στρατιωτική εμπλοκή στο εκεί γίγνεσθαι. Φυσικά το σύνολο των δυτικών Μ.Μ.Ε ποιεί την νύσσαν. Ούτε φωνή λοιπόν ούτε ακρόαση. Παράλληλα, στρατεύματα του ΝΑΤΟ μαζεύονται διαρκώς σε όλο το μήκος των Ρωσικών συνόρων. Ασκήσεις διεξάγονται διαρκώς στα θερμά σημεία επαφής Ανατολής – Δύσης. Αμερικανός αξιωματικός «διαρρέει» προς τον τύπο πως «θα υπάρξει κλιμάκωση του πολέμου το καλοκαίρι και θα είμαστε τυχεροί αν δεν είναι πυρηνικός». Το σίγουρο είναι πως η κούρσα των εξοπλισμών – και των πυρηνικών – βρίσκεται προ πολλού σε πλήρη εξέλιξη. Οι ευρωπαίοι κι οι αμερικανοί θεωρητικά ούτε θέλουν να ακούν για Ρωσία, η οποία δια των χειλιών Ομπάμα εντάχθηκε στο «πάνθεον των τρομοκρατών» ως «απειλή» πιο πάνω από την Al Queda και το ISIS. (Αν είναι δυνατόν να ανησυχούν οι Αμερικανοί για το ISIS!).

Οι Ρώσοι από την πλευρά τους ήραν την απαγόρευση πώλησης στο Ιράν του περιλάλητου αντιβαλλιστικού συστήματος  S-300, η οποία καλά κρατούσε από το 2009, έπειτα από «φιλική παραίνεση» του (να ‘χαμε να λέγαμε) πλανητάρχη Ομπάμα στον «τσάρο πασών των Ρωσιών» Βλαδίμηρο ΙΙΙ, του γνωστού οίκου της KGB-FSB. Εις εκ των λαοπρόβλητων σιωνιστών, ο πολύς Νετανιάχου, έσπευσε να καταδικάσει το γεγονός, ομιλώντας έξω φρενών για ρωσικές «πλάτες» στους «κακούς» της περιοχής (τουτέστιν το Ιράν) και πως έχουσι γνώσιν οι φύλακες. Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι χασάπηδες του ισραηλινού στρατού, μόνιμου αρχιδερβέναγα της Μέσης Ανατολής. Με την σειρά του, το Ιράν έκανε λόγο για «ξεπέρασμα της κόκκινης γραμμής» από το κράτος των σιωνιστών, έπειτα από την πρόσφατη δολοφονία ιρανού στρατηγού εντός της Συρίας, γεγονός που δοκιμάζει την εύθραυστη «ειρήνη» ανάμεσα στις εν λόγω κρατικές οντότητες. Όσο για το status quo στην Συρία, ούτε λόγος! Εδώ ομιλούμε για την πλέον δύσκολη παρτίδα της γεωπολιτικής σκακιέρας. Ποιος πολεμάει με ποιον; Ποιοι στρατολογούν εδώ και χρόνια κατσαπλιάδες και τους αναβαπτίζουν «μαχητές της ελευθερίας»; Ποια τα σκοπούμενα της «εκτροπής» της Αλ Κάιντα σε «Ισλαμικό Κράτος» από την CIA και τις «ομόσταυλές» της υπηρεσίες; Ευρύ το ζήτημα, άρα ευρεία οφείλει να είναι κι η όποια ανάλυση στο περίπλοκο ζήτημα της, αν μη τι άλλο, μαεστρικά  ενορχηστρωμένης ανθρωποσφαγής. Οψόμεθα λοιπόν.

Η ιστορία μας έχει δείξει πως το προχώρημα της παγκόσμιας και παγκοσμιοποιημένης κυριαρχίας συμβαίνει είτε οι κυρίαρχοι εφαρμόζουν στην πράξη το «ισχύς εν τη ενώσει», είτε το «διαίρει και βασίλευε». Ωστόσο, δεν θα ήταν ψέματα να αναφερθεί πως κάθε φορά που η ελίτ της κυριαρχίας αποφασίζει το κομμάτιασμα των αυτοκρατοριών –που βεβαίως η ίδια πρότερα με θαυμαστό ζήλο έχει δημιουργήσει- η συνέχιση του πολέμου παύει να γίνεται ΜΟΝΟΝ «με άλλα μέσα», αλλά τον πρώτο λόγο πλέον έχουν οι σφαίρες. Και τότε οι μόνοι που την βγάζουν «καθαρή» (εξόν της οικονομικής ελίτ) είναι οι μισθοφόροι και τα κοράκια.

Και μέσα σ’ αυτό το τεχνητό πλαίσιο πόλωσης οι ΣΥΡΙΖΑΙοι κάνουν πάρτυ με τον Πούτιν και τους BRICS στην Πετρούπολη και οι αμερικανοί μόλις και μετά βίας «ψελλίζουν» κάτι; Τεράστιοι…

Οι αμερικανοί διεξάγουν πόλεμο στην Ουκρανία στα ρώσικα σύνορα, παρέα με τους Γερμανούς και τους ντόπιους Ναζιστές κι απλώς κουνάνε το δάχτυλο στους ευρωπαίους «να συμφωνήσουν με την Ελλάδα», ειδάλλως «θα τη χάσουμε και θα πάει στη Ρωσία»;

Ο Καγκεμπίτης στην Πετρούπολη χτυπάει την πλάτη στον Τσίπρα και του λέει «έχεις δίκιο Αλέξη, οι δανειστές έχουν το πρόβλημα»; Ασφαλώς ο Πούτιν γνωρίζει το παιχνίδι κατάκτησης της Ευρώπης από τους τοκογλύφους. Γνωρίζει πως το επόμενο στάδιο είναι τα «κουρέματα». Όταν λέει «δανειστές» δεν εννοεί το ΔΝΤ, ούτε την ευρωπαϊκή ελίτ. Γνωρίζει πως «δανειστές» πλέον είναι κατά πλειοψηφία τα ευρωπαϊκά φορολογικά υποζύγια… Όταν λοιπόν ο Μόσκοβος χτυπά την πλάτη του «αγγελιαφόρου» Αλέξη, άραγε πόσο «αντιαμερικανός» είναι;

Η τράπεζα των BRICS «αντίπαλο δέος» του ΔΝΤ; Των BRICS που δημιούργησε η Goldman Sachs; Η αρχιτράπεζα των «οικονομικών όπλων μαζικής καταστροφής»;

Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι πως η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο απ’ ότι δείχνουν οι επί μέρους αντιπαραθέσεις. Οι ασκήσεις του ΝΑΤΟ και οι ρώσικοι πύραυλοι αυτούς που πραγματικά εκβιάζουν είναι ο ευρωπαϊκός χώρος, ο οποίος βρίσκεται στη μέση. Αυτό έκανε και παλαιότερα ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος: κρατούσε τους αμερικανούς «μέσα» τους ρώσους (τότε σοβιετικούς) «έξω» και τους γερμανούς «κάτω». Οι πυρηνικοί πύραυλοι τρομοκρατούν την ευρωπαϊκή ήπειρο εξίσου με τα «πυρηνικά κουρέματα» του Τσίπρα…

Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, αν όλα πάνε «καλά» στο επιθυμητό σενάριο της ευρωπαϊκής λεηλασίας, μήπως οι «προστάτες» των εν Ελλάδι εξουσιαζομένων τους στείλουν και πάλι ως λεία στους αγανακτισμένους ευρωπαίους, μπας και χωνέψουν καλύτερα τη δική τους λεηλασία; Με πολύ σκληρότερους όρους για τον κοινωνικό χώρο αυτή τη φορά, ο οποίος θα βρίσκεται σε κατάσταση πλήρους υποταγής από τις συνέπειες της δεύτερης ήττας του «δεύτερου αντάρτικου»;

Και πάλι, για να μην παρεξηγούμαστε· δεν θεωρούμε «μάταιη» την αντίσταση και τους αγώνες. Μάταιη είναι η «αντίσταση», όταν αλλού σου δείχνουν με το δάχτυλο κι αλλού σε πάνε. Κι από το πάθος σου δεν το καταλαβαίνεις. Μάταιη είναι η «αντίσταση», που διυλίζει την πραγματικότητα μέσα από ιδεολογικά φούμαρα και στερεότυπα. Εν’ τέλει,  μάταιη είναι η «αντίσταση», όταν εντέχνως καθοδηγείται από τα κελεύσματα των εξουσιαστών.

Αλλά ας πάμε και παρακάτω.

Ο ειλικρινής απλός κόσμος της αριστεράς σπανίως αντιλαμβάνεται το πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η ιδεολογία της Νέας Τάξης και στις αριστερές και στις επαναστατικές ιδέες. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν έχει κανένα πρόβλημα μ’ αυτές. Πολλοί Νεοταξίτες θεωρούν εαυτούς αληθινούς επαναστάτες, γνήσια τέκνα του Πλάτωνα και του Διαφωτισμού. Πάνω στο «διαφορετικό» και το «νέο» συνέτριψαν τον παλιό κόσμο, τους παλιούς κυρίαρχους και φτιάχνουν αυτόν που τους αρέσει. Και ναι, όταν θα κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά, ασφαλώς άλλοι πόλεμοι δεν θα χρειάζονται πλέον. Και εφόσον οι άνθρωποι στο σύνολό τους δεν θα γίνουν ποτέ «θεοί» ούτε «τέκνα θεών», ένας τρόπος υπάρχει: ο πλήρης έλεγχος από τις «πεφωτισμένες» ελίτ.

Αποδείξεις στο σήμερα; Ετοιμάζεται το περιουσιολόγιο, παράλληλα με την υποχρεωτική επέκταση της χρήσης ηλεκτρονικού χρήματος. Αυτά τα δύο από μόνα τους συνιστούν τον πραγματικό οικονομικό ολοκληρωτισμό, πραγματικό όνειρο των απανταχού τραπεζιτών, γιατί, εφόσον ολοκληρωθούν, υπό τα κελεύσματα της «πάταξης της φοροδιαφυγής», δεν θα μπορεί να κουνηθεί κανείς. Αυτά δεν μπορούσαν να τα επιβάλουν οι λεγόμενοι δεξιοί – που μόνο «δεξιοί» δεν είναι πλέον. Θα σηκώνονταν και οι πέτρες. Η Δαμόκλειος σπάθη του χαρακτηρισμού τους ως «φασιστών» θα ήταν καραμέλα. Τώρα το λέει ο Βαρουφάκης και δεν κουνιέται φύλλο. Δεν δίστασε μάλιστα να πει πως το «πρόσφερε» ως αντάλλαγμα στους ευρωπαίους, για να μην πειραχτούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Έτσι δουλεύουν τα πράγματα. Προκειμένου να μην υποστείς το «κακό», θα υποστείς το χειρότερο που εμφανίζεται ως «καλύτερο». Από που κι ως που λοιπόν αντιπαλεύουν τους τραπεζίτες;

Οι τραπεζίτες, οι κάτοχοι δηλαδή του «άυλου κεφαλαίου» δεν έχουν απαραίτητα πρόβλημα με τους λεγόμενους επαναστάτες, εφόσον κι αυτοί συνήθως στρέφονται κατά και των δικών τους εχθρών, που είναι οι πραγματικοί κεφαλαιοκράτες, οι κάτοχοι δηλαδή του «υλικού κεφαλαίου». Μέχρις ότου κατακτήσουν για λογαριασμό τους και το «υλικό» κεφάλαιο, συχνά βρίσκονται ως πειρατές στο άρμα της επανάστασης. Με αυτήν την τακτική, σήμερα πέραν του υλικού κεφαλαίου έχουν γίνει και ιδιοκτήτες της πολιτικής.

Αποδείξεις; Τα όσα είπαμε πριν και κάτι επιπλέον: μία από τις προτάσεις της κυβέρνησης ήταν να «ξεφορτωθούν» τα χρέη στην ΕΚΤ στο Ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης. Ακόμα και τα λίγα δηλαδή χρωστούμενα στην ΕΚΤ να ξεφορτωθούν στα υποζύγια. Όπως επίσης και το «πονηρό» σύνθημα της κρατικοποίησης των τραπεζών, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως θα παραμείνουν εσαεί κρατικές. Όταν κρατικοποιείται πλήρως μια προηγουμένως ιδιωτική τράπεζα, επί της ουσίας απαλείφονται δια παντός τα «λάθη» της, εφόσον τα χρεώνεται το κράτος, δηλαδή τα φορολογικά υποζύγια.

Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται. Όσοι, λοιπόν, σχεδιάζουν να ψηφίσουν είτε ΝΑΙ είτε ΟΧΙ, εφόσον τελικά πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα, πράγμα καθόλου σίγουρο ακόμα, αντιλαμβάνονται το πλήρες εύρος των επιλογών τους; Αντιλαμβάνονται πως στην ουσία δεν τους δίνεται επιλογή; Αντιλαμβάνονται σε τι κυριαρχικό παιχνίδι μπλέκονται εκατομμύρια άνθρωποι, καθιστώντας τους ουσιαστικά συνυπεύθυνους υπό τον εκβιασμό της απελπισίας τους;

 

Αναρχική συλλογικότητα Πυργῖται

 

το άρθρο δημοσιεύτηκε στο https://anarchypress.wordpress.com/