Το Μέλλον είναι τώρα, εμπρός για το μέλλον
Μια ιστορία επιστημονικής πραγματικότητας του κοντινού μέλλοντος
Ξύπνησε μετά από μια νύχτα δίχως όνειρα, καθώς τα τζάμια του διαμερίσματός του γίνονταν διάφανα σιγά σιγά αφήνοντας να περάσουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου την προκαθορισμένη ώρα: 7:00 το πρωί. «Just a perfect day»… Η μουσική του Lou Reed απλώθηκε στο δωμάτιο από τον έξυπνο player που αποφάσισε για την κατάλληλη μουσική καλωσορίσματος μιας ακόμη ημέρας, με ευριστικούς αλγορίθμους βάσει της μουσικής που άκουγε μόλις το προηγούμενο βράδυ. Τεντώθηκε προς στιγμήν μέχρι ν’ αποφασίσει να σηκωθεί ακούγοντας τον μελωδικό ήχο της καφετιέρας που τον ειδοποιούσε για τον καφέ του, που τον περίμενε ζεστός. Δεν είχε καιρό για χάσιμο.
Ο Γιάννης ζούσε σ’ ένα έξυπνο διαμέρισμα, έξυπνων συσκευών, συνδεδεμένων με το διαδίκτυο και οι οποίες συνεργάζονταν μεταξύ τους αλλά και με εξωτερικές διαδικτυακές υπηρεσίες στις οποίες είχε γραφτεί ως συνδρομητής βάσει ευτελούς τιμήματος. Η καφετιέρα είχε μάθει να κάνει τον τέλειο καφέ στις τέλειες αναλογίες και την τέλεια θερμοκρασία που του άρεσε. Επίσης, παρακολουθούσε τα αποθέματα καφέ στην ενσωματωμένη αποθήκη της που μόλις έφταναν σε ένα επικίνδυνα χαμηλό όριο ειδοποιούσε μέσω διαδικτύου την εταιρική υπηρεσία ανανέωσης αποθεμάτων της «Supply Experts S.A.». Παρομοίως και η τοστιέρα που μόλις είχε παράγει ένα αχνιστό αμφίψωμο, ψημένο ακριβώς στο βαθμό που του άρεσε (ακριβώς για 1,23 λεπτά της ώρας). Εκείνη την ημέρα είχε αποφασίσει να παραγγείλει φρέσκα ψωμάκια (ολικής αλέσεως χωρίς ζάχαρη) για όλη την εβδομάδα. Το ψυγείο είχε κάνει το ίδιο πριν δύο ημέρες και τα καλούδια είχαν παραληφθεί εντός 20 λεπτών στο διαμέρισμα μέσω μη επανδρωμένου ιπτάμενου οχήματος (drone) μικρών πακέτων της «Supply Experts», καθοδηγούμενου στη διεύθυνσή του με GPS, με ταυτόχρονη χρέωση του τραπεζικού του λογαριασμού, εφ’ όσον το ρευστό είχε καταργηθεί προ πολλού. Το ψυγείο έκανε τις παραγγελίες μέσω ενός προγράμματος ολοκληρωμένης δίαιτας για διαβητικούς (όπως ο Γιάννης) που είχε κατεβάσει από το διαδίκτυο από την υπηρεσία «Food & Health» του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων. Ο Γιάννης που και που παρήγγελε και ορισμένα επιπλέον για τα οποία όμως το ψυγείο έδειχνε να διαφωνεί. Συχνά πυκνά η «Supply Experts», ελέγχοντας την παραγγελία μέσω προγραμμάτων έξυπνων πρακτόρων διασυνδεδεμένων με τα web services του συστήματος προδιαγραφών του ΠΟΕ και συσχετίζοντάς την με το καταγεγραμμένο ιστορικό των παραγγελιών του, έστελνε μηνύματα στην οθόνη του ψυγείου: «Διαπιστώνονται υψηλές ποσότητες κατανάλωσης βιταμίνης C. Παρακαλούμε προσέξτε την υγεία σας», μιας και ο ΠΟΕ είχε επισήμως κατατάξει τη βιταμίνη C στις δηλητηριώδεις ουσίες, που χρειάζονται συγκεκριμένη δοσολογία και συνταγή γιατρού. Ο Γιάννης μερικές φορές ένοιωθε άβολα καθώς του άρεσαν τα πορτοκάλια. Από την άλλη, όμως, δεν μπορούσε να μην αφήσει ένα χαμόγελο παραδοχής. The Internet of Things & Services… Καταπληκτικό.
Πήρε τον καφέ και το αμφίψωμο και κάθησε στο γραφείο του. Μπροστά στο παράθυρο του 28ου ορόφου απλωνόταν ήδη η θορυβώδης κίνηση της πόλης που ξυπνούσε. Ήταν η ώρα να δει τα emails του.
Οι φυσικοί υπολογιστήρες είχαν προ πολλού εξαφανιστεί από τα σπίτια και μαζί τους κι αυτό το χάλι των καλωδίων που κουβαλούσαν. Το «ιδιωτικό» PC ήταν μια εικονική μηχανή σε ένα cloud service infrastructure και κάθε σπίτι είχε πλέον διαδικτυακή σύνδεση οπτικής ίνας 1Gbps. Ο καθένας μπορούσε να έχει μια τέτοια εικονική μηχανή σχεδόν δωρεάν με απλή αίτηση και κατάθεση των στοιχείων του (οι υπηρεσίες συντήρησης χρεώνονταν κάτι παραπάνω). Φόρεσε στο κεφάλι του τη συσκευή αλληλεπίδρασης με τον υπολογιστή του (brain computer interface – BCI) και σκέφτηκε πως θα ήθελε να διαβάσει τα emails του. Ως προγραμματιστής δεν άντεξε να μην σκεφτεί την ακολουθία τεχνικών συμβάντων: Τη συσκευή που αποκωδικοποιούσε τα εγκεφαλικά κύματα των σκέψεών του και τα μετέτρεπε σε χαρακτήρες και λέξεις… Τη μετάδοση των λέξεων στο internet ως εντολών ανάγνωσης emails… Το πρόγραμμα που άνοιγε τα νέα emails και τα έστελνε σε ένα πρόγραμμα μετατροπής κειμένου σε ομιλία… Τη ροή των bytes μιας ψηφιακά διαμορφωμένης γυναικείας φωνής (με χροιά που είχε προεπιλέξει) που ταξίδευαν πίσω σε ένα ακουστικό στο αυτί του.
Αυτές οι συσκευές είχαν κατασκευαστεί αρχικά για τους τυφλούς και ανθρώπους με κινητικά προβλήματα ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν τον υπολογιστή, αλλά πλέον τις χρησιμοποιούσαν όλοι οι απλοί χρήστες για τη σύνταξη κειμένων, ανάγνωση email και περιήγησης στο Internet. Όλες οι ιστοσελίδες ήταν πλέον τρισδιάστατες ενσωματώνοντας λογικές και εικονικά περιβάλλοντα παιχνιδομηχανών. «Έμπαινες» και «περπατούσες» μέσα σ’ αυτές. Η Google είχε βγάλει μια επέκταση απλών (και πολύ κομψών αλά Τζώρτζ Κλούνεϊ του ΙΙΙ) γυαλιών virtual reality πάνω στο BCI. Έμπαινες στην ιστοσελίδα και κατευθυνόσουν όπου ήθελες με τη σκέψη σου. Ένας ολόκληρος θαυμαστός κόσμος διασκέδασης.
Ο Γιάννης είχε αγοράσει ένα BCI για να μην πονάνε τα μάτια του μπροστά στην οθόνη και να μην κουράζει τα δάχτυλά του πληκτρολογώντας. Έτσι κι αλλιώς, προγραμματιστής για σχεδόν 2 δεκαετίες, ταλαιπωρούνταν από αστιγματισμό και τενοντίτιδα. Περίμενε την ημέρα που θα ανακοινωνόταν η τελειοποίηση μιας γλώσσας προγραμματισμού υψηλού επιπέδου (απογόνου της LISP) μέσω του BCI για να μη χρειάζεται να πληκτρολογεί ούτε στη δουλειά του. Για μια στιγμή τού πέρασαν από το μυαλό κάτι γηραλέα τεχνο-φρικιά της C (=γλώσσα προγραμματισμού) και άφησε έναν αναστεναγμό οίκτου που όφειλε και στον ίδιο. Παλιές ηρωικές ημέρες… Μετά από δεκαετίες μαθηματικής εξέλιξης αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης, μετά από δισεκατομμύρια γραμμές κώδικα δεκάδων χιλιάδων προγραμματιστών, γλωσσολόγων και εντατικής εργασίας νευρο-επιστημόνων σε βασανισμένα πειραματόζωα, η μηχανή πλέον ήταν απλή προέκταση του μυαλού του.
Την ανάγνωση των emails διέκοψε ένα ευχάριστο ηχητικό σήμα στο BCI που τον πληροφορούσε πως ο έξυπνος θερμοσίφωνάς του ήταν έτοιμος στην προκαθορισμένη ώρα των 07:15, με το νερό στη σωστή θερμοκρασία και ποσότητα, βελτιστοποιημένες και οι δύο για ελάχιστη δυνατή κατανάλωση νερού και ενέργειας. Καθώς σηκώθηκε, αφήνοντας κατά μέρος το BCI (δεν είχε καιρό για χάσιμο) θυμήθηκε τότε που το λογισμικό του θερμοσίφωνα είχε κολλήσει και κατανάλωσε ρεύμα για το υπόλοιπο της ημέρας μέχρι που το αυτόματο σύστημα ενεργειακής παρακολούθησης του διαμερίσματος διέκοψε τη λειτουργία του. Την επόμενη ημέρα είχε δεχτεί email όπου η εφορία τον ενημέρωνε πως του είχε επιβληθεί πρόστιμο, το οποίο είχε αφαιρεθεί αυτόματα από το λογαριασμό του, για παραβίαση των ορίων ημερήσιας κατανάλωσης, συνοδευόμενο από μια ανάλυση του επιπλέον διοξειδίου του άνθρακα που παράχθηκε από την αμέλειά του. Το email τελείωνε με μια φιλική σύσταση παρακολούθησης σεμιναρίων οικολογικής και πλανητικής υπευθυνότητας. Ο Γιάννης πήρε τηλέφωνο στην υπεύθυνη εταιρία διαχείρισης των διαμερισμάτων (στην ιδιοκτησία τριών εταιρειών ανήκε το σύνολο των σπιτιών της πόλης) και βλαστήμησε τον υπάλληλο επειδή δεν προγραμμάτισαν σωστά το σύστημα παρακολούθησης ενεργειακής κατανάλωσης σε αμεσότερα επίπεδα ειδοποίησης και διακοπής. Ο υπάλληλος του απάντησε σε ήρεμο τόνο πως οι βλαστήμιες τον καθιστούν υπόλογο εγκλήματος ρατσισμού σε βαθμό πλημμελήματος και ο Γιάννης έκλεισε το τηλέφωνο αποκαμωμένος.
Για κάθε σπίτι είχαν οριστεί ορισμένες ποσότητες κατανάλωσης ενέργειας και νερού σε ημερήσια, μηνιαία και ετήσια βάση, βάσει των κλιματικών συνθηκών της εποχής και της περιοχής και βάσει της οικογενειακής κατάστασης των διαμενόντων. Οπότε η νομοθεσία αυτή έφερε τα έξυπνα συστήματα διαχείρισης ενέργειας συνδεδεμένων απευθείας με τα συστήματα της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας, σε μια κρατική επένδυση μερικών δισεκατομμυρίων, για να κάνει τη ζωή των ενοίκων ευκολότερη. Το ενεργειακό προφίλ κάθε σπιτιού καταγραφόταν από τους έξυπνους μετρητές που υπήρχαν σε κάθε υποδοχή ρεύματος οπότε ανά πάσα στιγμή ο ένοικος πήγαινε στο internet και μπορούσε να δει μια αναλυτική κατάσταση του πότε ανοιγόκλεισε τα φώτα του, την ηλεκτρική του κουζίνα και για πόσο. Στα σχολεία είχαν εισαχθεί καινοτόμα μαθήματα εξοικείωσης με τα συστήματα αυτά, παράλληλα με λεπτομέρειες για την ορθολογική διαχείριση των πλανητικών πόρων στη βάση της παγκόσμιας ισότητας.
Το ζεστό μπάνιο απομάκρυνε όλες αυτές τις σκέψεις και πλέον ήταν έτοιμος να φύγει. Ένα έξυπνο αυτοκίνητο Smart της Mercedes τον περίμενε με αναμμένη τη μηχανή στο πάρκινγκ της πολυκατοικίας. Δεν ήταν δικό του, ήταν μέρος ενός στόλου αυτοκινήτων μιας ακόμη συνδρομητικής υπηρεσίας του Δήμου σε συνεργασία με τη Mercedes και μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για συγκεκριμένες διαδρομές μέσα στην πόλη. Κανονικά το αυτοκίνητό τον περίμενε με αναμμένη τη μηχανή στις 07:35 αλλά σήμερα λόγω του παγετού που αντιλήφθηκαν οι μετρητές θερμοκρασίας του, πήρε μπρος 5 λεπτά νωρίτερα για να προλάβει να ξεθολώσει τα τζάμια.
Ο Γιάννης βγήκε βιαστικός στο πάρκινγκ. Σήκωσε το κεφάλι του στον ουρανό και για μια στιγμή χάζεψε το πλήθος των drones που πετούσαν σε ύψος 10-20 μέτρων πάνω από το έδαφος. Τα πιο πολλά ήταν εμπορικών εταιριών, αρκετά της τροχαίας, αλλά υπήρχαν και κάποια της αστυνομίας και κάποια λιγότερα του στρατού. Κάποια από αυτά ήταν οπλισμένα, αν και όχι εμφανώς. Είχε μάθει να ξεχωρίζει μερικά της αστυνομίας. Ένα από αυτά, μικρό σε σχήμα πεταλούδας, κοντοστάθηκε στρέφοντας καχύποπτα το μάτι-κάμερα επάνω του. Έσκυψε το κεφάλι και μπήκε στο αυτοκίνητο.
Τα drones των κρατικών υπηρεσιών εκμεταλλεύονταν ένα σύστημα που είχε ξεκινήσει πριν λίγες δεκαετίες, το RoboEarth, με το οποίο τα ρομπότ μπορούσαν να καταθέτουν και να διαμοιράζονται πληροφορίες και γνώση από ένα κεντρικό σύστημα τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) με το οποίο ήταν όλα συνδεδεμένα διαδικτυακά. Κάθε νέο γεγονός παρατήρησης, ανάλογα με την εξειδίκευση τού κάθε τύπου drone, κατετίθοντο ως νέο μοτίβο παραμέτρων στην τεράστια κοινή βάση δεδομένων και το οποίο αναδιοργάνωνε διαρκώς τη δομή της ΤΝ προσθέτοντάς της εμπειρία. Τα ρομπότ δεν χρειαζόταν να έχουν αυτόνομη νοημοσύνη, αλλά διαμοιράζονταν την κοινή πηγή νοημοσύνης της ΤΝ στην οποία συνεισέφεραν όλα μαζί με τις παρατηρήσεις τους. Το κεντρικό σύστημα ελέγχου σηματοδοτών της τροχαίας, έτσι, μπορούσε να έχει ένα άμεσο μοντέλο πρόβλεψης για την εξελισσόμενη κίνηση ώστε να μπορεί να αναπροσαρμόζει τους χρόνους σηματοδοτών ταυτόχρονα σε όλη την πόλη. Για την αστυνομία, ύποπτα μοτίβα παρατήρησης συμπεριφορών δημιουργούσαν συναγερμούς διαφόρων επιπέδων στα κεντρικά. Σπάνια έβλεπες πραγματική αστυνομία στους δρόμους, αλλά εάν χρειαζόταν είχαν ταχύτητα ανταπόκρισης ενός-δύο λεπτών. Υπήρχαν συμβάντα ενός ορισμένου επιπέδου τα οποία είχε επιτραπεί στην ΤΝ να τα διαχειρίζεται αυτόνομα δίνοντας εντολές στα ρομπότ. Αυτό γινόταν πειραματικά από operation managers των υπηρεσιών και αναπροσαρμοζόταν με τον καιρό ώστε να ελέγχεται εξελικτικά το επίπεδο εμπειρίας της ΤΝ.
Ο Γιάννης κάθησε αναπαυτικά στη θέση του οδηγού δίνοντας μια φωνητική εντολή για τον προορισμό του. Τα Smartάκια ήταν εξοπλισμένα με GPS και αυτόματο σύστημα οδήγησης. Είχαν, δε, περιορισμένη διαδικτυακή πρόσβαση στο σύστημα της τροχαίας που ενημέρωνε για τις συνθήκες κίνησης, δίνοντας και μια πρόβλεψη με πιθανότητα απόκλισης 10% για την επόμενη μία ώρα. Μέσα σε δευτερόλεπτα το Smart αποφάσισε για την συντομότερη και οικονομικότερη διαδρομή για τον προορισμό του και ξεκίνησε.
Ο Γιάννης δούλευε στο τεχνικό προσωπικό ανάπτυξης μιας παρόμοιας ΤΝ για λογαριασμό πολυεθνικής που λειτουργούσε σαν εργολάβος για υλοποιήσεις ευφυών συστημάτων στον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Είχε ξεκινήσει την καριέρα του νωρίς στη Νέα Υόρκη, ως φέρελπις μηχανικός με πάθος για την έρευνα πάνω στις τεχνολογίες ΤΝ. Ήταν γιος μετανάστη από έναν τόπο που πλέον είχε αλλάξει την επίσημη ονομασία του σε Ευρωπαϊκή Σατραπεία της Γραικίας, προφανώς σε μία ευθεία υπενθύμιση αρχαιότερων εποχών επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η επανάληψη της ιστορίας και ως φάρσα και ως τραγωδία. Ο πατέρας του πέθανε σχετικά νέος από κίρρωση ήπατος λόγω καημού και κατανάλωσης ούζου αλλά ο ίδιος κατά τα άλλα μεγάλωσε μια χαρά.
Στο δρόμο για την εταιρία σκεφτόταν όλο αυτό το ευφυές τεχνητό περιβάλλον. Του άρεσε να βλέπει πίσω από τα πράγματα έτσι όπως είχε μάθει. Δεν έβλεπε ρομπότ, έβλεπε νευρωνικά δίκτυα ασαφούς λογικής, δένδρα αποφάσεων και αλγόριθμους εκπαίδευσης. Δεν έβλεπε δίκτυα, έβλεπε πιθανοκρατικά μοντέλα ουρών και στοχαστικές ανελίξεις. Έβλεπε αλγόριθμους αναγνώρισης προτύπων σε εικόνες. Έβλεπε τον κώδικα που γράφτηκε για να υλοποιηθούν όλα αυτά. Έβλεπε τη λογική που τα συνέδεε όλα αυτά σε ένα οργανικό σύνολο. Έβλεπε απευθείας το Οικοδόμημα.
Ακόμη και στον ίδιο φαινόταν πραγματικό θαύμα το πως μια αφηρημένη μαθηματική λογική ηλικίας λίγων δεκαετιών μεταφράστηκε σε υλική πραγματικότητα με τόσο βίαιο τρόπο. Η σκέψη του πήγε στους γίγαντες της Λογικής των αρχών του 20ου αιώνα. Σ’ εκείνους τους πρωτοπόρους που παρανόησαν προσπαθώντας να θεμελιώσουν τη λογική στα μαθηματικά. Αν και απέτυχαν, ωστόσο άνοιξαν διάπλατα το δρόμο για το θαύμα των υπολογιστήρων. Αισθανόταν πως πραγματικά αυτός ο κόσμος στεκόταν πάνω σε ώμους γιγάντων, αν όχι θεών. Το Οικοδόμημα είναι απόρροια του Πνεύματος. Της άπειρης, της ανυπολόγιστης πνευματικής ενέργειας τόσο μα τόσο πολλών ανθρώπων που έζησαν είτε από επιλογή είτε όχι, μια μικρή θνητή ζωή σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Σκέφτηκε πως αυτοί που το επέλεξαν όντως ήθελαν με κάποιον τρόπο να γίνουν θεοί. Όπως και ο ίδιος άλλωστε.
Ξαφνικά ένοιωσε κουρασμένος και οι σκέψεις του σκόρπισαν. Περνούσε σχεδόν καθημερινά μικρές διαλείψεις μνήμης. Τόσα χρόνια σ’ αυτό το πεδίο η μνήμη του είχε εξασθενήσει σημαντικά. Ευτυχώς με το Smartάκι δεν χρειαζόταν να οδηγεί. Ένας γνωστός του τον είχε παροτρύνει να βάλει ένα εγκεφαλικό εμφύτευμα μνήμης. Λύσεις πλέον υπήρχαν. Ήταν τότε που του πέρασε από το μυαλό πως ίσως το άκρον άωτον της εξυπνάδας είναι η αυτοκατάργησή της.
Γύρισε το κεφάλι του στο τραμ που περνούσε αργά δίπλα του. Στις θέσεις του άνθρωποι σκυμμένοι πάνω από ένα smartphone με δυνατότητες προβολής ολογραμμάτων σαν σε τάξη σχολείου δίχως δάσκαλο. Θυμήθηκε τον πατέρα του που του είχε πει πως παλιότερα, όταν αυτός έμπαινε στο τραμ, του άρεσε να παρατηρεί τα πρόσωπα των επιβατών προσπαθώντας να αναπλάσει την προσωπική τους ιστορία. Αλλά τώρα αυτοί που κοιτούσε δεν είχαν κάτι ενδιαφέρον να παρατηρήσουν. Πρόσεξε μια κοπέλα και την φαντάστηκε να στέλνει μήνυμα στη φίλη της βρίζοντας τους άνδρες, παίζοντας με το μαραφέτι που έφτιαξαν άνδρες σαν κι αυτόν. Κλονίστηκε λίγο αναλογιζόμενος πως η εξυπνάδα κάποιων λίγων γίνεται η βλακεία των πολλών.
Έγειρε το κεφάλι πίσω και συνέχισε τις σκέψεις του. Του ήρθε στο μυαλό ο εργοδότης των εργοδοτών του. Σκέφτηκε τον τραπεζίτη μέλος μιας θρησκευτικής σέχτας στον όροφο ενός ουρανοξύστη να κοιτάζει την πόλη. Αυτόν που θα έθετε στην υπηρεσία του την ΤΝ στο χρηματιστήριο. Τον σκέφτηκε να φαντάζεται τις επιθυμίες του να δημιουργούν το υπόγειο ρεύμα που ορίζει τις πράξεις εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι επιθυμίες του που βρίσκονται πίσω από μικρές πράξεις της καθημερινότητας των πολλών. Αυτόν που θέτει σε κίνηση και κατεύθυνση το πνεύμα τόσο πολλών σαν τον Γιάννη. Αυτόν που η ύπαρξή του απλώνεται παντού στο χώρο και στο χρόνο και άρα κι αυτός δεν μπορεί παρά να είναι θεός. Θεός που τη θέση του μπορεί να ζήλευαν ο Ιούλιος Καίσαρας κι ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας. Για μια στιγμή ο Γιάννης από θεός ένοιωσε φτωχοδιάβολος.
Τις σκέψεις του διέκοψε μια φωνή στο smartphone φωνητικών εντολών που φορούσε στον καρπό του. Η ιατρική υπηρεσία της ασφαλιστικής του εταιρείας τον ενημέρωνε πως τα επίπεδα ινσουλίνης στον οργανισμό του είναι πολύ καλά. Τα δεδομένα η εταιρία τα έπαιρνε ασύρματα από ένα μικρό υποδόριο εμφύτευμα στο χέρι του που έπαιρνε μετρήσεις από διάφορα στοιχεία του οργανισμού του, καθώς μικροί πράκτορες νανοτεχνολογίας απελευθέρωναν τις κατάλληλες ποσότητες ινσουλίνης στον οργανισμό του όποτε χρειαζόταν. Ο Γιάννης κατά βάση είχε βάλει το εμφύτευμα για να γλυτώσει αυξημένα ασφάλιστρα στην ασφαλιστική του εταιρία. Βαριόταν και να επισκέπτεται τους γιατρούς συχνά. Που και που έριχνε και μια ματιά στις ιατρικές του μετρήσεις στην ιστοσελίδα της εταιρίας παρατηρώντας τα γραφήματα αυξομειώσεων των επιπέδων των σακχάρων του. Αισθανόταν πως είχε τον έλεγχο της κατάστασής του. Έπειτα, αυτό το εμφύτευμα παρατηρούσε τη γενική κατάσταση του οργανισμού του και τον προειδοποιούσε εάν κάτι άλλο δεν πήγαινε καλά. Παλιότερα το smartphone τού είχε υποδείξει να επισκεφθεί έναν καρδιολόγο, καθώς το εμφύτευμα διαπίστωνε υψηλή πίεση στον οργανισμό του για αρκετό χρονικό διάστημα. Καθώς το αγνόησε, δέχτηκε μετά από ένα μήνα μήνυμα από την ασφαλιστική εταιρία πως θα επιβαρυνόταν με επί πλέον ασφάλιστρα επειδή αγνόησε τη σύσταση για ιατρική εξέταση. Στενοχωρήθηκε λίγο, αλλά από την άλλη ένοιωθε πιο ήσυχος που κάποιος ενδιαφερόταν γι’ αυτόν πριν απ’ αυτόν. Ήταν μόνος του, άλλως τε.
Ήταν κοντά στις 08:00 καθώς έφτανε στην εταιρία, όταν σκέφθηκε να δει εάν ο γιος του ξεκίνησε για το σχολείο. Ήταν ήδη 4 χρόνια χωρισμένος με την πρώην σύντροφό του. Όταν είχε γεννηθεί το παιδί, του τοποθέτησαν ένα εμφύτευμα με GPS ώστε να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή το πού βρίσκεται. Άλλως τε, κανένα σχολείο δεν θα δεχόταν το παιδί χωρίς τέτοιο εμφύτευμα εφ’ όσον και σε κάθε σχολείο βρισκόταν αντίστοιχο σύστημα παρακολούθησης. Ο Γιάννης άνοιξε το Google Map στο smartphone και παρακολουθούσε το στίγμα του μικρού να απομακρύνεται από το σπίτι της πρώην του ακολουθώντας τη διαδρομή για το σχολείο. Είχε ήδη ανέβει στο σχολικό λεωφορείο. Του έστειλε μήνυμα για καλή επιτυχία στο μάθημα χωρίς να λάβει απάντηση.
Ήταν μια κοπιαστική μέρα στην εταιρία, η οποία όμως περιελάμβανε και μια σημαντική είδηση. Στο διάλειμμα για φαγητό ένας συνάδελφος τον πληροφόρησε πως ο ΟΗΕ πήρε ομόφωνα την απόφαση να ξεκινήσει ένα φιλόδοξο σχέδιο συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις των επιστημόνων, των κυβερνητικών οργανισμών και των εταιριών παγκοσμίως για την κατασκευή μιας ΤΝ που θα συνένωνε τις επί μέρους ΤΝ που βρίσκονταν διάσπαρτες σε κάθε είδους υπηρεσίες.
Άπειρα σήματα και δεδομένα τα οποία συλλέγονται καθημερινά. Σήματα από αυτοκίνητα και μέσα μαζικής μεταφοράς. Ιατρικά σήματα και σήματα θέσης από ανθρώπους. Εγκεφαλικά σήματα σκέψεων. Τηλεφωνικές συνομιλίες. Βίντεο. Επισκέψεις και προσωπικές αναρτήσεις σε ιστοσελίδες. Emails. Δεδομένα από drones και δορυφόρους. Δεδομένα από ψυγεία, πλυντήρια και τοστιέρες. Ένας ολόκληρος πλανήτης που ζει και αναπνέει παράγοντας σήματα και δεδομένα. Μια νέα μορφή ενεργειακού πεδίου, του παγκόσμιου πεδίου δεδομένων. Είναι ενεργειακό πεδίο εφ’ όσον τροφοδοτεί κέντρα αποφάσεων. Επί μέρους ΤΝ που αποκτούν επίγνωση πάνω σε μικρά μέρη-συχνότητες του πεδίου δεδομένων. Μια ΤΝ που «ακούει» τον καθημερινό παλμό του πλανήτη και αποκτά την επίγνωση αυτού.
Γύρισε αργά το βράδυ άδειος από την κούραση. Το κεφάλι του για άλλο ένα βράδυ πήγαινε να σπάσει.
Φόρεσε το BCI και τα γυαλιά virtual reality. Επισκέφθηκε κατ’ ευθείαν μια ιστοσελίδα ιδιωτικών ραντεβού. Συνδρομητικής βεβαίως. Μπήκε σε μια σειρά εικονικών δωματίων βλέποντας μια σειρά από καλλονές. Διάλεξε εκείνη τη μελαχρινή που πάντα του άρεσε. Από την απέναντι όχθη κάποιος ή κάποια καθόταν φορώντας επίσης ένα BCI. Αφέθηκε σε μια δίνη σεξουαλικών εγκεφαλικών αλληλεπιδράσεων.
Η τελευταία του σκέψη πριν κοιμηθεί ήταν «και ποια η διαφορά;».
Αυτή τη φορά είδε όνειρα. Είδε αρχαίους μύστες να ασκούν το πνεύμα τους μια ζωή για να αποκτήσουν τηλεπαθητικές ικανότητες. Αυτό που και ένας τενεκές σήμερα μπορεί να κάνει διαθέτοντας λίγα χρήματα για μια συσκευή. Η Τεχνολογία δεν είναι απόρροια του Πνεύματος. Το Πνεύμα είναι η Τεχνολογία.
Θ.