Θεωρούν πολλοί ότι όταν ένα καθεστώς επιδίδεται σε μια οργανωμένη λογοκρισία το γεγονός αυτό αποδεικνύει την αδυναμία και όχι το αντίθετο, δηλαδή την αδιαμφισβήτητη ισχύ του. Η απολυτότητα τής διαπίστωσης αυτής, βέβαια, εκτός του ότι προσκρούει πολλές φορές στην πραγματικότητα, οδηγεί πρώτα απ’ όλα στην υποτίμηση των συνεπειών του συγκεκριμένου τρόπου καταστολής.

Ποιά είναι, όμως, η πιο πετυχημένη συνταγή λογοκρισίας;

Ένα καθεστώς που έχει συγκροτήσει έναν σοβαρό μηχανισμό λογοκρισίας φροντίζει τα πάντα να διαβάζονται προσεκτικά, οι λογοκριτές «κόβουν» και «ράβουν», ξεσκονίζουν τα πάντα, διερευνούν τα συμφραζόμενα, ανακαλύπτουν ή φαντάζονται κρυφά μηνύματα. Όλα αυτά φυσικά θυμίζουν «παλαιές» εποχές. Τώρα με το διαδίκτυο αποτελούν «προϊστορία», είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν…

Είναι, όμως, έτσι;

Δεν σκοπεύουμε τουλάχιστον μέσα από αυτό το μικρό σημείωμα να αναλύσουμε τις προβληματικές, που ευλόγως έχουν αναπτυχθεί όσον αφορά τις δυνατότητες και τις αδυναμίες να ελεγχθεί κεντρικά η χρήση του διαδικτύου. Θα επιμείνουμε, όμως, σε ορισμένα διαχρονικά χαρακτηριστικά κάθε κρατικής παρέμβασης που κατευθύνεται στην εμπέδωση του ψεύδους, στην ανακατασκευή της ιστορίας: η εφιαλτική ανασύσταση της σκέψης μέσω της ανασύστασης της ίδιας της γλώσσας.

Ο βρετανός μαρξιστής Άιζακ Ντόυτσερ υποστήριζε σχετικά με τις σταλινικές εκκαθαρίσεις της δεκαετίας του 1930 ότι «Το ψεύδος στις δίκες της Μόσχας ήταν τόσο τεράστιο, τόσο ασύλληπτο και τόσο διάχυτο που ήταν σχεδόν αποστομωτικό. Είχε την ποιότητα κάτι αμετάβλητου, σταθερού και ισχυρού όπως είναι η ίδια η πραγματικότητα». Σύμφωνα με τον J.M. Cooetzee συγγραφέα του βιβλίου Περί Λογοκρισίας «Ο Μάντελσταμ και η Ωδή στον Στάλιν και άλλα Δοκίμια» η λογοκρισία αδημονεί για τη μέρα που οι συγγραφείς θα αυτολογοκρίνονται και ο λογοκριτής θα μπορεί επιτέλους να αποσυρθεί.

Γιατί; Μα επειδή αυτή τη στιγμή η υποδούλωση είναι απόλυτη, ο αυτοευνουχισμός προσφέρει τον ολικό θρίαμβο της εξουσίας, κάθε είδους διαφυγή αποκλείεται, η προσάρτηση είναι πλήρης…

Αφιερωμένο εξαιρετικά, αυτό το σημείωμα, στους κάθε λογής «αντεξουσιαστές», που σεβάστηκαν την δύσκολη αυτή στιγμή του ένδοξου κομμουνιστικού καθεστώτος Τσίπρα, που συνεχίζει την ένδοξη πορεία του πατώντας κυριολεκτικά επί πτωμάτων.

Δηλώνουμε, πράγματι, εντυπωσιασμένοι από την πολιτισμένη στάση των κινηματιών, που διάλεξαν την σιωπή ή τις …προτροπές, άκουσον άκουσον, για αντίσταση στην ματαιότητα…

Τα σοβαρά διαπιστευτήρια, άλλωστε, αυτές τις στιγμές δίνονται.

Γι’ αυτό και ακριβοπληρώνονται…

Λ-Μ

Δημοσιεύτηκε στο Anarchypress:

ΑΛΑΛΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ …ΕΥΣΕΒΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΩΝ… ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ «ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ»…