Η ξωθιά (ξωτικιά > ξωτκιά > ξωθκιά > ξωθιά) αφήνει τον κόσμο του αιθέρα, του μαγικού δάσους, να κοινωνήσει απ’ τον πόνο των θνητών· την βαρβαρότητα του πολέμου, την οδύνη της προσφυγιάς, την αφόρητη ασχήμια των μητροπολιτικών κέντρων. Με «όπλο» την κιθάρα, με γητείες και ξόρκια, αναμετριέται με τον χρόνο, το θάνατο και την σιωπή.… Περισσότερα...
Ο φόβος ξορκίζεται με την αφήγηση. Την αφήγηση που διασκεδάζει το σκοτάδι και καλεί τις σκιές ν’ ανταμώσουν τα σώματα˙ αυτήν που εκριζώνει τον θάνατο, τον ένθρονο φόβο, από τις καρδιές των ανθρώπων. Κι εκεί η αφήγηση, από στόμα σε αυτί, γλιστρά στον νου, διασκεδάζοντας το πεπερασμένο του βίου, με το χρώμα, την γενναιότητα, το φως, το αστείο.… Περισσότερα...
Είναι γνωστό πως οι Ινδιάνικες φυλές δεν διέθεταν γραφή. Κάθε σημαντική γνώση λοιπόν περνούσε από στόμα σε αυτί, μέσα από τον αέναο κύκλο της αφήγησης. Και η αφήγηση δεν απαιτεί μόνο επιδέξιους ομιλητές, αλλά κι ακόμη ικανότερους ακροατές. Έτσι και αλλιώς, δεν υπήρχαν θεσμοί για να ορίζουν ομιλούντες και ακούοντες∙ ο καθένας έπλαθε ελεύθερα την δική του ιστορία, στίχο, φραστικό μονοπάτι.… Περισσότερα...
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν στο Άργος ήταν βασιλιάς ο Κρότωπος, η κόρη του Ψαμάθη ζευγάρωσε κρυφά με τον Απόλλωνα και γέννησε τον Λίνο. Για να κρύψει τον καρπό του κρυφού της έρωτα η Ψαμάθη, εγκατέλειψε τον Λίνο μέσα στο δάσος, αλλά εκεί τα τσοπανόσκυλα του βασιλιά κατασπάραξαν το βρέφος.… Περισσότερα...
Λέγεται πως η πρόοδος είναι μονόδρομος. Ότι ο χρόνος τρέχει μόνον προς τα εμπρός και όσο πιο υψηλές και ριζοσπαστικές είναι οι ταχύτητες της εξέλιξης, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Έχει, επίσης, καθιερωθεί ως αναντίρρητη «αλήθεια» πως πρέπει συγκεκριμένα γεγονότα να τοποθετούνται στον αυστηρά γραμμικό άξονα της μέτρησης του χρόνου, ως απόλυτα «σημεία αναφοράς»: από κτίσεως Ρώμης, από κτίσεως Κόσμου κ.ο.κ.… Περισσότερα...
Το εν λόγω βιβλίο μυθολογικού ενδιαφέροντος περιέχει μια σειρά από ινδιάνικους μύθους προερχόμενους από πολλές και διαφορετικές φυλές ινδιάνων. Δεν πρόκειται απλώς για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, με φανταστικές ιστορίες για την προέλευση του κόσμου από ζώα ή φυτά γενάρχες. Πρόκειται για μια κωδικοποιημένη γνώση και κοσμοαντίληψη, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και εμπλουτίζει την σχέση με τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς μας κόσμους.… Περισσότερα...
«Πρόκειται να έρθει το νέο είδος των ανθρώπων ένα άλλο είδος ξαφνικό. Μια νέα ράτσα κι απόλυτοι θα έχουν μια αφάνταστη τελειότητα. Οι παληοί άνθρωποι κι αυτός ο τρομαγμένος λαός πρέπει να εξαφανιστούν. Κανονίστηκε να πεθάνουν σε μια ωρισμένη μέρα. Αλλά πρέπει να γυρίσουν ο καθένας στον τόπο του κι εκεί να πεθάνει».… Περισσότερα...
Είναι αληθές πως πολύ πριν την ιστορία του Ιησού, είχε προηγηθεί αυτή του Μίθρα. Και πριν από αυτόν η ιστορία του Διονύσου, του Αιγύπτιου Όσιρι, του Σουμέριου Dammuzi και του Ινδουιστή Murugan. Κι αν πάμε χιλιάδες χρόνια πριν, μπορούμε να φτάσουμε στο μύθο του Πράσινου Ανθρώπου, τον γιο μιας θεάς παρθένου, που γεννήθηκε, πέθανε και τελικά ανασταινόταν κάθε χρόνο.… Περισσότερα...
Το βασίλειο των «νεκρών»
Η ευαισθησία είναι η αρχή κάθε γνώσης (Μάνος Ελευθερίου)
Από την οπτική γωνία της διδασκαλίας, δηλαδή από την οπτική γωνία του –σχηματικά λεγόμενου– «ανώτερου Εγώ» που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, εάν έχουμε την περιέργεια να δούμε με τί μοιάζει ο κόσμος των νεκρών, τότε δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας –και μέσα μας.… Περισσότερα...
Όπως έχουν τα πράγματα, ο νους είναι αποτέλεσμα πολλών χιλιάδων χρόνων επιρροής -βιολογικής, κοινωνιολογικής, περιβαλλοντικής, κλιματικής, διατροφικής και λοιπά. […] Αν ο νους δεν έχει ελευθερία, δεν μπορεί να ανακαλύψει τί είναι αλήθεια και τί όχι· και το να έχει ελευθερία σημαίνει να είναι απαλλαγμένος από κάθε επιρροή.… Περισσότερα...
Η Εδέμ και ο Παράδεισος είναι ο περιφραγμένος κήπος των απολαύσεων. Των απολαύσεων φυσικά όπως τους όριζε η κρατική μηχανή. Έναν τέτοιο κήπο επιφυλάσσει και το Ισλάμ (= η υποταγή στο θεό) για τους πιστούς του Αλλάχ. Ο επουράνιος αιώνιος κήπος διαποτίζει τη 
συνείδηση του πιστού και την καθημερινότητά του και οι επίγειοι κήποι σε διάφορα ανατολικά κράτη έχουν το σκοπό της υπενθύμισης: του κήπου που κάθε απόλαυση τον κατακλύζει δίχως τους πόνους της επίγειας ζωής, είναι το βραβείο των θυσιών και των μαρτυρίων.… Περισσότερα...
«Ο παράδεισος, έτσι όπως συμβατικά περιγράφεται, είναι ένα μέρος τόσο μάταιο, τόσο αδιάφορο, τόσο άχρηστο, τόσο άθλιο, που κανείς δεν επιχείρησε ποτέ να περιγράψει μια ολόκληρη μέρα στον παράδεισο, παρότι αρκετοί έχουν περιγράψει μια μέρα στην ακροθαλασσιά».
Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω
Οργανώνοντας τον πολιτισμένο παράδεισο
Με την καθιέρωση των οργανωμένων θρησκειών, οι οποίες επέβαλαν ιεραρχικές και εξουσιαστικές τελετουργίες και κατόπιν δόγματα –το έχουμε εν μέρει αναπτύξει και σε προηγούμενο κείμενο, ας μην κουράσουμε εδώ– η «χρυσή εποχή», μετατράπηκε σε παράδεισο, που παγίωσε κάποια χαρακτηριστικά.… Περισσότερα...
Στη Λατινική Αμερική αντίστοιχες ιστορίες του χαμένου παραδείσου που ακολουθούνται από έναν κατακλυσμό, είναι διάσπαρτες. Στον μύθο των Πουρέπετσα, στο Μεξικό, υπήρχε μία εποχή που ζούσαν μόνο ζώα στη γη, που μεγάλωναν ανενόχλητα. Ο βασιλιάς του κόσμου, ο Τουκούπ Ατσά έφτιαξε μια γυναίκα και έναν άνδρα από χώμα, αλλά το νερό τους διέλυσε, όταν πήγε στο ποτάμι να τους πλύνει.… Περισσότερα...
Σε ένα μύθο της Ινδονησίας, περιγράφεται η περιπέτεια πέντε αδερφών (τρία αγόρια και δύο κορίτσια), που ζουν στον ουράνιο κόσμο. Εξ αιτίας μίας φάρσας που σκαρώνει ο ένας αδερφός στον άλλο, ανακαλύπτουν άθελά τους, μετά από πολύ βαθύ σκάψιμο, τον κάτω κόσμο.… Περισσότερα...
«Πολιτισμός είναι ένας φαλαινοθηρικός σταθμός,
όπου ο ξένος που κάνει τον περίπατό του
ανάμεσα σε άσπρα αετώματα
και παιδιά που παίζουν,
παρόλα αυτά,
με κάθε ανάσα που παίρνει αισθάνεται
την παρουσία του φονευμένου γίγαντα».
Tomas Transtru..mer, Ελεγεία (από τα 17 Ποιήματα)
Όλες οι μυθολογίες, στο ξεκίνημά τους, μιλούν για τη δημιουργία του κόσμου.