Τι γίνεται όταν ο δρόμος τελειώνει;
Το σώμα της Γης
Ο ανθρώπινος χρόνος τις τελευταίες δεκαετίες έχει συσταλεί. Συμπυκνώνεται και περιέχει μεγάλο όγκο γεγονότων, δράσεων, εξελίξεων, τεχνολογικών επιτευγμάτων. Ο ανθρώπινος πολιτισμός -ιδιαίτερα σε μια πλευρά του πλανήτη Γη- έχει διογκωθεί. Τεράστιος όγκος αντικειμένων, προϊόντων, υποπροϊόντων, που απαιτούν υπερβολικές ποσότητες ενέργειας, για να δημιουργηθούν, να μεταφερθούν, να καταναλωθούν και να λειτουργήσουν, κατακλύζουν κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής.… Περισσότερα...
Όταν ζητήθηκε από την πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης Llama -του ομίλου Meta- να γράψει ένα κείμενο, ακολουθώντας το ύφος και τη θεματική του Μισέλ Ουελμπέκ, εκείνη αρνήθηκε, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως «δεν μπορώ να δημιουργήσω περιεχόμενο που διαιωνίζει επιβλαβή στερεότυπα ή διακρίσεις». Είναι γνωστές οι αμφιλεγόμενες απόψεις που εκφέρει στα έργα του ο Ουελμπέκ και οι συζητήσεις που εγείρουν.… 
Ζούμε κυρίως σε πόλεις γερασμένες με μνήμες αιώνων στις πλάτες τους. Κάποτε και χιλιετιών. Τις θεωρούμε δεδομένες. Κατοικούμε στα σπλάχνα τους, τις διασχίζουμε δίχως να θυμόμαστε πλέον ποιοι τις ίδρυσαν και γιατί. Ούτε καν το πώς. Πώς γεννιούνται όμως οι πόλεις; Με πρόγραμμα και προδιαγραφές; Από ενώσεις χωριών; Ενώσεις συμφερόντων; Συμμαχίες; Για την εκπλήρωση ποιου σκοπού; Της αριστοτελικής ευδαιμονίας; Για χάριν ενός ιδανικού, όπως διατεινόταν ο Πλάτων;
Νιώθουμε, άραγε, ποτέ πιο πλήρως ικανοποιημένοι με την φευγαλέα στιγμή απ’ όσο όταν πηγαίνουμε να μαζέψουμε βατόμουρα ή μανιτάρια, όπως οι πρώτοι άνθρωποι, ή όταν, αργοί, μαζεύουμε βότσαλα, κοχύλια και ξύλα στην ακροθαλασσιά; Η χαρά τής καθαρής ύπαρξης: ζωή που συμπυκνώνεται κι αναλώνεται στην στιγμή.
Αυτός ο φυτικός κόσμος που μας φαίνεται τόσο ειρηνικός, τόσο υπομονετικός, όπου το παν φαίνεται αποδοχή, σιωπή, υπακοή, περισυλλογή, είναι ίσα-ίσα εκείνος όπου η εξέγερση κατά του πεπρωμένου είναι η πιο σφοδρή κι η πιο πεισματική. […] Βλέπουμε πώς το λουλούδι δίνει στον άνθρωπο ένα εξαίρετο παράδειγμα ανυποταξίας, κουράγιου, επιμονής, επίνοιας.… 
Όταν ο Κάφκα έγραφε για τον τρομοκρατημένο άνθρωπο που ξυπνάει κατσαρίδα, δεν είχε υπολογίσει ότι υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο: να ξυπνάς μια μηχανή. Και μάλιστα, ο Γκρέγκορ Σάμσα ξυπνάει τρομοκρατημένος και ντροπιασμένος. Ο άνθρωπος-μηχανή ξυπνάει κάθε πρωί χαρούμενος και ανυποψίαστος, επειδή δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι κάτω από το δέρμα του ξαγρυπνούν χιλιάδες γρανάζια και εξαρτήματα.… 
Όταν αποφασίζεις να μην εμβολιάζεσαι κινδυνεύεις περισσότερο. Εφόσον εσύ έχεις αποφασίσει να μην εμβολιάζεσαι οφείλουμε να έχουμε μέτρα που θα σε προστατεύουν από την επιλογή σου. Δεν είναι ζήτημα προνομίων[…]
Η διακοπή της χρηματοδότησης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας κρίσης υγείας είναι τόσο επικίνδυνη όσο ακούγεται. Η εργασία που κάνει καθυστερεί τη διάδοση του COVID-19 και αν αυτή η εργασία διακοπεί, κανένας άλλος οργανισμός δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 29 Μαρτίου, από τον Dr John Lee, στο περιοδικό Spectator (