Browsed by
Category: Φιλοσοφία

Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν για πάντα

Γιατί οι άνθρωποι πεθαίνουν για πάντα

Ο φόβος ξορκίζεται με την αφήγηση. Την αφήγηση που διασκεδάζει το σκοτάδι και καλεί τις σκιές ν’ ανταμώσουν τα σώματα˙ αυτήν που εκριζώνει τον θάνατο, τον ένθρονο φόβο, από τις καρδιές των ανθρώπων. Κι εκεί η αφήγηση, από στόμα σε αυτί, γλιστρά στον νου, διασκεδάζοντας το πεπερασμένο του βίου, με το χρώμα, την γενναιότητα, το φως, το αστείο.Περισσότερα...

Εσύ πόσο άνθρωπος νιώθεις σήμερα;

Εσύ πόσο άνθρωπος νιώθεις σήμερα;

Και θα εμφανιστούν καινούριες μορφές πάνω στην Γη.

Οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι και τα ανδροειδή  περιμένουν υπομονετικά.

ΟΜΩΣ: Κάπου πέρα από την φύση του ανθρώπου, πέρα από αυτήν την ίδια την Γη, πέρα από την ζωή, υπάρχουν τα άστρα. Κι ολοένα και πιο πολλοί αισθάνονται ένα μυστηριακό κάλεσμα, σαν κυττάνε το βράδυ τον έναστρο ουρανό.Περισσότερα...

Το σκιάχτρο που φυλάει σάπιους καρπούς

Το σκιάχτρο που φυλάει σάπιους καρπούς

Το κράτος είναι το πιο θλιβερό,  το πιο κουραστικό και κυρίως το πιο βαρετό από όλα τα τέρατα. Ξεδοντιάρικο και παραπονιάρικο, σιχαμένο κι αξιοθρήνητο. Λογικό είναι να κάνει ό,τι κάνουν όλα τα πλάσματα του είδους του: φοράει στολές και μασκαρεύεται, αλλά κυρίως τραβάει την προσοχή μακριά απ’ αυτό το άθλιο σαρκίο του.… Περισσότερα...

Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος: μια αναρχική προσέγγιση (Μέρος 2ο )

Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος: μια αναρχική προσέγγιση (Μέρος 2ο )

Έτσι, στο δεύτερο μέρος, επιλέγει να βαδίσει ψηλά, στο βουνό. Από εκεί μπορεί να κρατήσει τις αποστάσεις του. Δεν επιλέγει να χτίσει ένα σπίτι ή να φτιάξει έστω μια καλύβα. Απαρνείται τον πολιτισμό. Κατοικία του πλέον γίνεται μία σπηλιά. Οι μόνοι που μπορούν να τον καταλάβουν δεν είναι πια οι άνθρωποι· είναι τα ζώα, που το καθένα φέρει το βάρος του συμβολισμού του.… Περισσότερα...

Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος: μια αναρχική προσέγγιση (Μέρος 1ο )

Ο νιτσεϊκός Υπεράνθρωπος: μια αναρχική προσέγγιση (Μέρος 1ο )

«Κανένας άλλος γερμανός συγγραφέας αντίστοιχου βεληνεκούς δεν έχει υπάρξει τόσο ακραία επικριτικός απέναντι στον γερμανικό εθνικισμό όσο ο Nietzsche». Walter Kaufmann, «On the Genealogy of Morals/Ecce Homo»

Θεωρούμε πως είναι δυνατόν κάθε ζήτημα να μπορεί να παρουσιαστεί, να αναλυθεί, αλλά και να του ασκηθεί κριτική από αναρχική σκοπιά, στο βαθμό βέβαια που γίνεται αυτό εφικτό.… Περισσότερα...

Οδύσσεια εν κύκλω: Ένα ρολόι ταξιδεύει.

Οδύσσεια εν κύκλω: Ένα ρολόι ταξιδεύει.

Το ζήτημα του χρόνου, ως μιας ουσιώδους μεταβλητής της ίδιας της ύπαρξης, μας έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές και στο παρελθόν. Ωστόσο, όσα κι αν ειπωθούν ή, ακόμη καλύτερα, όσα κι αν καταγραφούν μέσω της αρθρογραφίας, είναι λογικό πως ο πανδαμάτωρ χρόνος θα στέκει πάντοτε λίγο μακρύτερα, λίγο ψηλότερα από τις λέξεις, καλοκαμωμένες ή άγευστες.Περισσότερα...

Περιφρονώντας τον θάνατο: Οι ομιλίες του Τεκούμσε

Περιφρονώντας τον θάνατο: Οι ομιλίες του Τεκούμσε

Ο Τεκούμσε υπήρξε αρχηγός-σύμβουλος της φυλής των Σάονι, αλλά και μιας ευρείας ομοσπονδίας[1] ελεύθερων φυλών. Το όνομά του, στην γλώσσα της φυλής του, σημαίνει διάττων αστέρας και πάνθηρας στην άκρη τ’ ουρανού[2]. Ήρθε στον κόσμο μια μέρα του Μαρτίου το 1768.

Περισσότερα...
Φονική Βαρύτητα

Φονική Βαρύτητα

Το να είμαστε δειλοί, μας εμποδίζει να εξετάζουμε και να εκμεταλλευόμαστε τη μοίρα μας ως ανθρώπων.

Carlos Castaneda, «Ταξίδι στο Ιξτλάν»

 

Στην αρχή οι θεοί τους έπεισαν ότι η Βαρύτητα είναι καλή. Είναι ευκολότερο να πέφτεις. Για να σταθείς όρθιος, χρειάζεται ενέργεια.… Περισσότερα...

Ανθρωπάκια… ανθρωπάκια… ανθρωπάκια!

Ανθρωπάκια… ανθρωπάκια… ανθρωπάκια!

 

Δάσκαλε μήπως μας δέσουνε;
Άστο, τι να μας δέσουνε ρε, αφού είν’ αυτοί για δέσιμο, εμάς θα
δέσουνε;



Δάσκαλε Άκη, πόσο μας λείπεις… Αλλά είσαι τυχερός, εσύ έφυγες νωρίς…… Περισσότερα...

Για την ώρα που θα έρθει

Για την ώρα που θα έρθει

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο από τον φιλόσοφο και στοχαστή Giorgio Agamben. Ο εν λόγω φιλόσοφος τάχθηκε εξ αρχής ενάντια σε κάθε είδους αστυνομικό μέτρο αναφορικά με τον Covid-19. Ασφαλώς, για τη στάση του αυτή, λοιδορήθηκε χυδαία από τις ιντελεκτουέλ θεραπαινίδες της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης.Περισσότερα...

Φως σε φόντο λευκό: Όταν οι λέξεις της Ιστορίας τυφλώνουν (Μέρος 2ο)

Φως σε φόντο λευκό: Όταν οι λέξεις της Ιστορίας τυφλώνουν (Μέρος 2ο)

Οι καιροί είναι χαώδεις· οι γνώμες συγκεχυμένες· τα κόμματα ένας κυκεώνας· η γλώσσα των νέων ιδεών δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί· τίποτε δεν είναι δυσκολότερο από το να ορίσει κανείς καλά τον εαυτό του σε σχέση με τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, την πολιτική.Περισσότερα...

Φως σε φόντο λευκό: Όταν οι λέξεις της Ιστορίας τυφλώνουν (Μέρος 1ο)

Φως σε φόντο λευκό: Όταν οι λέξεις της Ιστορίας τυφλώνουν (Μέρος 1ο)

https://anarchypress.files.wordpress.com/2020/11/cea6cf89cf82-cf83ceb5-cf86cf8ccebdcf84cebf-cebbceb5cf85cebacf8c-ce8ccf84ceb1cebd-cebfceb9-cebbceadcebeceb5ceb9cf82-cf84ceb7cf82-ce99cf83cf84cebfcf81ceafceb1cf82-cf84cf85cf86cebbcf8ecebdc.jpg

Brueghel, Τοπίο με την πτώση του Ίκαρου (1558).

Ο ίδιος ο Brueghel έχει αναφέρει για το έργο: «Ήταν άνοιξη. Ένας αγρότης εργαζόταν στο χωράφι του. Ένας βοσκός πρόσεχε τα πρόβατά του. Ένας ψαράς έπιανε ψάρια κοντά στην άκρη της θάλασσας. Όλα ίδρωναν στον ήλιο που έλιωνε τα φτερά από κερί.

Περισσότερα...
Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Γ΄)

Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Γ΄)

[…]Κάποιος έθιξε το θέμα της μέλλουσας ζωής, πως να τη δημιουργήσουμε, πως να αποφύγουμε τον τελικό θάνατο, πως να μην πεθάνουμε.

Για να γίνει αυτό πρέπει να «είμαστε». Αν ένας άνθρωπος αλλάζει κάθε στιγμή, αν δεν υπάρχει τίποτε μέσα του που να μπορεί να αντισταθεί στις εξωτερικές επιδράσεις, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτε μέσα του που να μπορεί να αντισταθεί στο θάνατο.Περισσότερα...

Εύδαιμον το 2020!

Εύδαιμον το 2020!

Με την ευχή αυτό το έτος και κάθε έτος να είναι ο καιρός που ο καθένας μας θα αντικρίσει τον ευδαίμονα εαυτό του και θα αντιληφθεί την Ενότητα που μας εμπεριέχει και εμπεριέχουμε,

παραθέτουμε το Τρίτο Σονέτο του Giordano Bruno:

 

Ποιος μου ‘δωσε φτερά, ποιος μου ζεσταίνει την καρδιά;

Ποιος δεν μ’ αφήνει να φοβάμαι την τύχη ή τον θάνατο;

Ποιος έσπασε τις αλυσίδες κι αυτές εδώ τις πόρτες

απ όπου λίγοι μονάχα κατάφεραν να βγουν;

 

Οι αιώνες, οι χρονιές, οι μήνες, οι μέρες και οι ώρες

όπλα και θυγατέρες του καιρού, και εκείνη η αυλή

που μέσα της ο σίδηρος και το διαμάντι τη δύναμή τους χάνουν

απ’ τη δική τους τη μανία με προστάτεψαν

 

Έτσι με σίγουρα φτερά στον άνεμο πετάω

χωρίς φόβο πάνω σε κρύσταλλα και σε γυαλιά να πέσω πάνω

τα ουράνια σκίζω και στο άπειρο ορμάω

 

Κι ενώ σε άλλες σφαίρες από τη δική μου πέφτω

και απ’ το αιθέριο πεδίο πιο βαθιά τρυπάω

αυτό που οι άλλοι βλέπουνε από μακριά, εγώ πίσω μου αφήνω.Περισσότερα...

Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Α΄)

Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Α΄)

Όπως έχουν τα πράγματα, ο νους είναι αποτέλεσμα πολλών χιλιάδων χρόνων επιρροής -βιολογικής, κοινωνιολογικής, περιβαλλοντικής, κλιματικής, διατροφικής και λοιπά. […] Αν ο νους δεν έχει ελευθερία, δεν μπορεί να ανακαλύψει τί είναι αλήθεια και τί όχι· και το να έχει ελευθερία σημαίνει να είναι απαλλαγμένος από κάθε επιρροή.Περισσότερα...