Όταν οι λέξεις έχουν χάσει κάθε ιερότητα και σεβασμό στην ύπαρξη, όταν στο όνομα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης λέγονται τα χειρότερα ψέματα κι οι λέξεις παράγουν ύβριν, τότε ας σταματήσουμε τα δελτία ειδήσεων κι ας ακούσουμε το δροσερό αεράκι της ποίησης, που λέει τις πιο μεγάλες αλήθειες.… Περισσότερα... “«Μια γενναία και φωτεινή αλήθεια» της Μάγια Αγγέλου”
Για ό,τι έφυγε και δε θα ξανάρθει. Για όσα κρυφτήκαν στη σκιά του χρόνου, περήφανα, δίχως αναφιλητά, με μνήμη, συνείδηση και παρρησία. Για όλα εκείνα που δεν μπόρεσαν να αρπάξουν οι κονκισταδόρες της Ιστορίας στο διάβα τους.
Ο ήλιος, λένε, θέλει την καρδιά μου,
Μα κρύβομαι στα δάση·
Τα δέντρα φυλάνε την ανάσα μου στη σκιά τους.… Περισσότερα... “Η καρδιά του «Νέου Κόσμου»”
Γεννιέται σαν σήμερα, στις 16 Αυγούστου 1920, στο Άντερναχ της Γερμανίας, ο Χένρι Τσαρλς Μπουκόφσκι. Κάνει δουλειές ικανές να στείλουν κάθε εχέφρονα στο τρελάδικο, πίνει, γράφει συνεχώς. Εκδίδει δεκάδες ποιητικές συλλογές, πολλά διηγήματα και πέντε νουβέλες. Βαδίζει ακούραστα, με συνέχεια και συνέπεια τον προσωπικό του δρόμο, δίχως να παραχωρεί σπιθαμή απ’ την ψυχή του σε κανέναν.… Περισσότερα... “Born into this…”
Αυτό που με πνίγει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο είναι ο φόβος της εσωτερικής αποκτήνωσης. … δεν έχω τον παραμικρό φόβο για τις σφαίρες και τις οβίδες … φοβάμαι μήπως χάσω την πίστη μου στην ανθρωπότητα, στον ίδιο μου τον εαυτό, στο καλό που υπάρχει στον κόσμο.… Περισσότερα... “Όταν τα χαρακώματα σιωπούν”
Οι δρόμοι ξεβράζουν τα πτώματα
Που άφησε το γλέντι του Σαββατοκύριακου.
Γέμισε η λεωφόρος κλαδιά
Σαν γονυπετές δάσος.
Και το τραπέζι του χασάπη
Άλικη κλίνη βρεφική.
Κάποτε στον δρόμο,
Ξέραμε αυτούς που
Μας γνώρισαν μόνο για να μας θυμούνται.
Τώρα γίναμε εκείνο το ίδιο μας το βλέμμα
Χαρισμένο στην άγνοια,
Να μοιάζει συνώνυμο της αθωότητας.… Περισσότερα... “Επί ξύλου τρεμάμενοι”
Μη φοβού τους Φιλισταίους ξενομερίτη,
Της Δαλιδά την κόψη μη μνησικακείς,
Στα σκαλοπάτια του θανάτου σιωπηλός να φλυαρείς,
Στους άδειους των όλμων κάλυκες
Μάθε να φτιάχνεις ανθοστήλες.
Κι όταν στης εσχατιάς το τρίστρατο
Για τ’ ανερμήνευτα μυστήρια ερωτηθείς,
Αποκρίσου δίχως υπεκφυγές πως
Οι άγγελοι έχουν φτερά
Κι οι άνθρωποι προβλήματα.… Περισσότερα... “Ρινίσματα συριστικά”
Ίσως πρέπει να αποσυρθούμε ευπρεπώς σε μια νηφάλια μέθη,
να ορίσουμε με τρυφερότητα ειρμούς και λύπες,
τα κεκτημένα στα ψίχουλα κάτω απ’ το γιορτινό τραπέζι,
του φωτός τα στίγματα, όταν οι νυσταγμένοι λεπτοδείκτες
τραμπαλίζουν ανερυθρίαστα στου χρόνου την καμπούρα.
Ίσως οφείλουμε στης σάρκας μας τις σάρκες λίγες στιγμές ανάπαυσης πικρής,
να σκάψουμε σωρούς στάχτης με τους όνυχες απόντες,
μήπως και της αθωότητας η παιδική έξη ξεπροβάλει
σαν σκιά κτέρισματος απ’ της λήθης το κιβούρι.… Περισσότερα... “Απολίτικων Υπόθεσις”