Γεννιέται σαν σήμερα, στις 16 Αυγούστου 1920, στο Άντερναχ της Γερμανίας, ο Χένρι Τσαρλς Μπουκόφσκι. Κάνει δουλειές ικανές να στείλουν κάθε εχέφρονα στο τρελάδικο, πίνει, γράφει συνεχώς. Εκδίδει δεκάδες ποιητικές συλλογές, πολλά διηγήματα και πέντε νουβέλες. Βαδίζει ακούραστα, με συνέχεια και συνέπεια τον προσωπικό του δρόμο, δίχως να παραχωρεί σπιθαμή απ’ την ψυχή του σε κανέναν. Κι όταν, στο γέρμα σχεδόν της πέμπτης του δεκαετίας, τον «ανακαλύπτουν» οι «σοφοί» της ακαδημαϊκής χολέρας, αυτός, που πέρασε αμέτρητες ώρες φορτώνοντας μοσχάρια ή ψήνοντας σκυλομπισκότα, τους γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, μιας και μόνο τέτοια διαθέτει. Εις μνήμην του μεταφράσαμε το γνωστό του ποίημα Δεινόσαυροι, εμείς[1], μια δυστοπία που ήταν και θα είναι, δυστυχώς, πάντα επίκαιρη όσο διαβιούμε μέσα στο κράτος και τον πολιτισμό. Για τον Μπουκοφσκι λοιπόν, τον αυθεντικό άνθρωπο, που δεν καταδέχθηκε ποτέ να κάνει «τα σκατά ήλιο θάλασσα», έναντι οιονδήποτε οφίκιων, μικρών ή μεγάλων. 

 

Δεινόσαυροι, εμείς

Γεννημένοι σαν αυτό

Μέσα σ’ αυτό, καθώς τα πρόσωπα από κιμωλία χαμογελούν,

Καθώς η κυρία Θάνατος χαμογελά

Καθώς τα ασανσέρ διαλύονται

Καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται

Καθώς το αγόρι που κουβαλά τα ψώνια του σουπερμάρκετ διαθέτει πτυχίο κολλεγίου

Καθώς τα λιπαρά ψάρια φτύνουν τις λιπαρές προσευχές τους

Καθώς ο ήλιος είναι μασκαρεμένος

 

Είμαστε

Γεννημένοι όπως αυτό

Μέσα σ’ αυτό

Μέσα σ’ αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους

Μέσα στη θέα των σπασμένων βιομηχανικών παράθυρων της κενότητας

Σε μπαρ όπου οι άνθρωποι δε μιλούν άλλο μεταξύ τους

Σε καυγάδες που τελειώνουν με πυροβολισμούς και μαχαιριές

 

Γεννημένοι σ’ αυτό

Σε νοσοκομεία τόσο ακριβά, που είναι φτηνότερο να πεθαίνεις

Σε δικηγόρους που χρεώνουν τόσο πολύ, που είναι φτηνότερο να δηλώσεις ένοχος

Σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα φρενοκομεία κλειστά

Σε ένα μέρος όπου οι μάζες ανυψώνουν τους ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες

 

Γεννημένοι σ’ αυτό

Περπατώντας και ζώντας μέσα απ’ αυτό

Πεθαίνοντας εξαιτίας του

Φιμωμένοι εξαιτίας του

Ευνουχισμένοι

Υπονομευμένοι

Απόκληροι

Εξαιτίας του

Ξεγελασμένοι απ’ αυτό

Χρησιμοποιημένοι απ’ αυτό

Εκνευρισμένοι απ’ αυτό

Τρελοί κι άρρωστοι απ’ αυτό

Βίαιοι

Απάνθρωποι

Απ’ αυτό

 

Η καρδιά είναι μαυρισμένη

Τα δάχτυλα φθάνουν στον λαιμό

Το όπλο

Το μαχαίρι

Η βόμβα

Τα δάχτυλα τεντώνονται προς έναν απαθή θεό

 

Τα δάχτυλα ψάχνουν το μπουκάλι

Το χάπι

Την σκόνη

 

Είμαστε γεννημένοι μέσα σε τούτη την θλιβερή νέκρα

Είμαστε γεννημένοι μέσα σε μια κυβέρνηση με 60 χρόνων χρέος

Που σύντομα θα είναι ανίκανη να πληρώσει ακόμη και τους τόκους του

Και οι τράπεζες θα καούνε

Το χρήμα θα ‘ναι άχρηστο

Θα υπάρχουν φανερές κι ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους

Θα υπάρχουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι

Η γη θα ‘ναι άχρηστη

Η τροφή θα ‘χει φθίνουσα απόδοση

Η πυρηνική ενέργεια θ’ αποκτηθεί από πολλούς

Εκρήξεις θα τραντάζουν την γη συνεχώς

Ραδιενεργά ανδροειδή θα κυνηγούν το ένα το άλλο

Οι πλούσιοι κι εκλεκτοί θα παρακολουθούν απ’ τους διαστημικούς σταθμούς

 

Η κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά

Ο ήλιος δεν θα ‘ναι ορατός και η νύχτα μονιμότητα

Τα δέντρα θα πεθάνουν

Όλη η βλάστηση θα πεθάνει

Ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρέφονται με τις σάρκες ραδιενεργών ανθρώπων

Η θάλασσα θα δηλητηριαστεί

Οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν

Η βροχή θα ‘ναι σπάνια σαν χρυσός

 

Τ’ αποσυντιθέμενα σώματα των ανθρώπων θα βρωμούν στον μελανό αέρα

Τους ελάχιστους τελευταίους επιζώντες θα ξεπαστρέψουν νέες φρικτές ασθένειες

Και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές

Την έλλειψη προμηθειών

Το φυσικό αποτέλεσμα της γενικής αποσύνθεσης

 

Και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιωπή που ακούστηκε ποτέ

 

Γεννημένοι από αυτό.

Ο ήλιος ακόμη κρυμμένος εκεί

Περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.

 

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

 

 

 

 

 

 

 Δημοσιεύτηκε στο: https://anarchypress.wordpress.com/ 

 

 

 

[1]Το εν λόγω ποίημα έχει μεταφραστεί στο παρελθόν από αρκετούς. Παρόλα αυτά επιλέξαμε να το μεταφράσουμε και οι ίδιοι, όχι γιατί θεωρούμε τις προηγούμενες μεταφράσεις ήσσονος σημασίας, αλλά ως ένα μικρό φόρο τιμής στον συγγραφέα.