Αμαζόνιος: Ένας πλανήτης σε ασφυξία
Έχουμε συνηθίσει να μιλάμε για το φαινόμενο της πεταλούδας και η παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία μας έχει μάθει να την κατανοούμε στην πράξη· αν μια πεταλούδα πετάξει εδώ, το τίναγμα των φτερών της μπορεί να προκαλέσει ένα τσουνάμι εκατομμύρια χιλιόμετρα μακρυά. Η παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία, όμως, μας έμαθε τους νόμους της με σκληρά μέσα. Είναι αληθές ότι η εκτροφή ενός βοοειδούς στην Ευρώπη μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή του Αμαζονίου. Σύμφωνα με τους νόμους όχι του χάους, αλλά της παγκόσμιας τάξης, αυτό κατάντησε απόλυτα αναμενόμενο.
Όμως, από την άλλη, σύμφωνα με μια μυστηριώδη συμφωνία του χάους της φύσης, εξακολουθούν να ζουν στον πλανήτη των δηλητηριασμένων εγκεφάλων, άνθρωποι που φέρουν μέσα τους την ολότητα του κόσμου. Άνθρωποι που άλλοι θα ονοματίζονταν «πρωτόγονοι» ή «κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες», άνθρωποι ακόμη ελεύθεροι από την ιδέα της κατάκτησης της φύσης.
Είθε, λοιπόν, να λένε οι ελεύθεροι αυτοί άνθρωποι μια μέρα στις αφηγήσεις τους ότι εκεί πέρα μακριά, εκεί έξω, υπήρχε κάποτε ένα άκαρδο σιδερένιο τέρας, που έσπερνε φωτιές, αλλά τώρα είναι παρελθόν. Ελπίζουμε στο μέλλον οι αφηγήσεις τους να μιλούν σε χρόνο παρελθόντα για τα πύρινα τέρατα της παγκοσμιοποίησης που θα έχουν νικηθεί οριστικά ή θα έχουν κατακρημνιστεί μέσα στις ίδιες τους τις παγίδες .
Ως τότε, τα ελεύθερα πνεύματα θα δίνουν τη ζωή τους για το δάσος, δηλαδή τον κόσμο όλο.