Από το Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2020, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο σε σημεία όπου διατίθεται ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

Πρόκειται για μια εποχή «αλλοπρόσαλλη», με «τρελλούς» ηγέτες, «χωρίς μέτρο και αίσθηση των σταθερών του σύγχρονου κόσμου», αναθεωρητές της ιστορίας, επικίνδυνους λαϊκιστές και «αρνητές» της παγκοσμιοποίησης, που οι ίδιοι προώθησαν επί δεκαετίες;

Στο «παιχνίδι του θρόνου» ενισχυμένοι είναι οι υποστηρικτές μιας «δυστοπικής απο-παγκοσμιοποίησης και ενός αμυντικού εθνικισμού», που πιστεύουν αφελώς σε μια επιστροφή στην παραδοσιακή εθνική κυριαρχία; Ή μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σύμφωνα με τον Ταρέκ Μεγκερεζί, αναλυτή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων, σήμερα στην Λιβύη διεξάγεται «ένας παγκόσμιος εμφύλιος πόλεμος» στον οποίο συμμετέχουν, συγκρούονται αλλά και διαπραγματεύονται μεταξύ τους τεράστια κυριαρχικά συμφέροντα.

Μήπως, επίσης, η απόφαση για το Brexit είναι αποτέλεσμα αφρόνων λαϊκιστών ή έχει σχεδιαστεί από σημαντικά κυριαρχικά κέντρα τόσο της Μεγάλης Βρετανίας όσο και των ΗΠΑ, που έχουν προ πολλού στραμμένη την προσοχή τους σε όσα συμβαίνουν Ανατολικά, όπου ήδη έχουν αναδυθεί νέες παγκόσμιες κυριαρχικές δυνάμεις, όπως η Κίνα και όχι μόνο; Ο Τραμπ είναι «τρελλός», «άσχετος» ή απλώς κάνει του κεφαλιού του συνδέοντας, λόγου χάριν, τα εμπορικά και νομισματικά ζητήματα ακόμα και με την διατήρηση ή μη του ΝΑΤΟ και τις αμυντικές δαπάνες των μελών του;

Είναι χαρακτηριστική η πρόταση του υπουργού Άμυνας του Ιράν Χοσεΐν Ντεχκάν για συντονισμό των προσπαθειών στον αγώνα ενάντια στην απειλή που δημιουργείται από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στην περιοχή, όπως την έκανε πριν λίγα χρόνια στην Διεθνή Συνδιάσκεψη της Μόσχας για ζητήματα ασφάλειας σύμφωνα με την οποία πρέπει: «να υποστηριχθεί η ιδέα για την ανάπτυξη πολύπλευρης αμυντικής συνεργασίας μεταξύ του Ιράν, της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας για την αντιμετώπιση της σκόπιμης επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, την εγκατάσταση αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη και της σοβαρότερης συγκέντρωσης αμερικανικών δυνάμεων στον νότο και στα ανατολικά της Κίνας ταυτοχρόνως με το κίνημα των σαλαφιστών σε ευαίσθητες και σημαντικές περιοχές της Κεντρικής Ασίας και του Καυκάσου».

Πριν από 1.500 και πλέον χρόνια, κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της πρώτης χιλιετίας, η κυριαρχία στην λεγόμενη πολιτισμένη Ευρώπη καθοριζόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη συνύπαρξη των δύο ξεχωριστών τμημάτων (Δύσης και Ανατολής) της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το 476, όταν δολοφονήθηκε ο Ρωμύλος Αυγουστύλος από τους «βαρβάρους», η πτώση τής μέχρι τότε ετοιμοθάνατης Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν γεγονός, αλλά παρ’ όλα αυτά το Βυζάντιο συνέχισε να αναπτύσσεται και να κυριαρχεί για αιώνες ανακαταλαμβάνοντας τμήματα της παλιάς Δυτικής Αυτοκρατορίας μέχρι την άνοδο των Οθωμανών Τούρκων τον 15ο αιώνα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται; Ενίοτε, ναι. Μόνο που οι διαστάσεις μιας ανάλογης «καταστροφής» 1.500 χρόνια μετά θα είναι μάλλον αμοιβαίες για τους κυριαρχικούς πόλους. Γι’ αυτό και οι κινήσεις τους όσο και αν αποτυπώνουν και αποτυπώνονται μέσα από έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό παραμένουν βαθιά συνεργατικές και απόλυτα εχθρικές σε κάθε μορφή ανθρωπινότητας.

Ιανουάριος 2020

anarchy.gr