Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Και γενναιότητα. Και να ρισκάρεις δίχως να σε φρενάρουν οι συνέπειες. Τα τελευταία βράδια στον Ασπρόπυργο κάποιοι κάτοικοι αντιστέκονται. Δεν αυτοφυλακίζονται, δεν αυτοαστυνομεύονται – ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στους ένστολους (και μη) δολοφόνους του ντόπιου παραρτήματος της Παγκόσμιας Χούντας: στήνουν οδοφράγματα, απαντούν στα δακρυγόνα και τις πλαστικές σφαίρες των μπάτσων με πέτρες, μολότοφ και φωτοβολίδες. Στέκονται όρθιοι (κι όχι ορθούμενοι), καταργούν την απολυταρχία στην πράξη. Την απολυταρχία μιας Παγκόσμιας Χούντας που έχει μετατρέψει κάθε σπίτι σε φυλακή, που έχει επιβάλει σε φαραωνική κλίμακα αντιανθρώπινα κατασταλτικά μέτρα, με αφορμή έναν ιό ελάχιστης θνησιμότητας.

Ας σημειωθεί πως αρχικά οι συγκεντρώσεις των κατοίκων υπήρξαν ειρηνικές – η «ανοχή» των μπάτσων ωστόσο ήταν μηδενική: οι συγκεντρωμένοι αντιμετωπίστηκαν ως μιάσματα, εστίες μόλυνσης, εγκληματίες˙ εκτός από τα πρόστιμα, πολλοί εκ των συγκεντρωμένων προπηλακίστηκαν και ξυλοκοπήθηκαν. Δεν φοβήθηκαν, δεν υποχώρησαν – αποφάσισαν να σταθούν απέναντι στη βία των ένοπλων θεραπαινίδων την Παγκοσμιοποίησης.

Είναι η πρώτη καταγεγραμμένη απόπειρα μαζικής απειθαρχίας απέναντι στα απαγορευτικά μέτρα στην Ελλάδα. Και η σιωπή για ένα τέτοιο γεγονός από εχθρούς και «φίλους» είναι πραγματικά εκκωφαντική…

Ας γίνει ο αγώνας τους παράδειγμα!

 

Αναρχική συλλογικότητα Πυργῖται