Το φεγγάρι και ο χρόνος

ταξιδεύουν και φεύγουν:

το ίδιο και η μέρα, το ίδιο και ο άνεμος.

Έτσι και η σάρκα φεύγει

στον τόπο της γαλήνης της.

στίχοι των Maya

 

Λέγεται πως ο θάνατος είναι το πέρασμα από το αισθητό μη πραγματικό, στο πραγματικό μη αισθητό. Πως μας γεφυρώνει τρυφερά με κόσμους πέρα από τη σάρκα, δίνοντας έτσι την συνέχεια στο αέναο ταξίδι της ύπαρξης.

Και για όσα μένουν εδώ; Όλα εκείνα που αφήνουμε πίσω συνεχίζοντας;

Ας μην είναι τότε «μόνο κοπριές», όπως συνήθιζε να αστειεύεται συχνά ο Γιώργος. Ας είναι ένας ουσιαστικός κι ανιδιοτελής αγώνας για την ελευθερία. Ένας αγώνας ανταγωνιστικός με κάθε έκφραση του κράτους και της πολιτικής, δίχως αστερίσκους και επαναστατικές υποσημειώσεις. Όσο μπορούμε κι όσο αντέχουμε. Ο καθένας με τις δυνάμεις του, με τις θέσεις του και την μοναδικότητά του μέσα στο σύνολο.

Με συζήτηση «μέχρις τελικής πτώσεως» για την σύνθεση απόψεων, για την επίλυση διαφωνιών, μικρών ή μεγαλύτερων. Με αυθεντική διάθεση για πολυφωνία στην έκφραση, όταν αυτή πραγματικά υπηρετεί τα αναρχικά ιδεώδη.

Ακόμη κι αν ο «τόπος» της Αναρχίας είναι κάτι συγκεκριμένο, που αμφιβάλουμε, τα μονοπάτια που οδηγούν σε αυτόν δεν είναι σίγουρα ένα. Δεν υπάρχουν «αυθεντίες», αλίμονο, παρά μόνον ανοιχτή θεώρηση και ελευθερόφρονη οπτική.

Ο Γιώργος δεν έφυγε. Αυτά που άφησε πίσω καρδιοχτυπούν, αναπνέουν και νιώθουν. Μας άφησε ζωή. Μας πρόσφερε όλα εκείνα που χρειάζονται, «για να μην αφήσουμε μόνο κοπριές» στην δική μας έξοδο.

Έχοντας την αγαθή τύχη και τιμή να τον συναναστραφούμε, κοινωνήσαμε αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, αφοσίωση, ανιδιοτέλεια, μεγαλοθυμία, άγρια αγάπη για την ελευθερία.

 

Δεν σε ξεχνάμε στιγμή, είσαι πάντα παρών.

 

Αναρχική συλλογικότητα Πυργῖται

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση