Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναντ Τραμπ για την επαναλειτουργία, εκσυγχρονισμό και διεύρυνση (!!) των, πάλαι ποτέ, φυλακών του Αλκατράζ, «ισορροπούν» κάπου ανάμεσα στο χονδροειδές «αστείο» και την φρικαλέα σοβαρότητα. Αναντίρρητα, οι αριβισμοί αυτοί αποτελούν την κυρίως πολιτική «σπεσιαλιτέ» του. Ωστόσο, όπως ήταν φυσικό, το πρώτο που μας έφερε στο νου ήταν η κατάληψη της φυλακής του Αλκατράζ από Ινδιάνους, στα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Πιο συγκεκριμένα, στις 9 Νοεμβρίου του 1969, περίπου 250 Ινδιάνοι συγκεντρώθηκαν στο Fisherman’s Wharf, για να περάσουν στο νησί του Αλκατράζ -το γνωστό, ανενεργό τότε, «σωφρονιστικό» κολαστήριο-, με σκοπό να το διεκδικήσουν για τον Ινδιάνικο λαό. Ωστόσο, τα πλοιάρια που θα τους μετέφεραν δεν φάνηκαν ποτέ και το σχέδιο, προσωρινά τουλάχιστον, δεν υλοποιήθηκε. Παρόλα αυτά, αργότερα το ίδιο βράδυ, μια ομάδα δεκατεσσάρων Ινδιάνων κατάφερε να αποβιβαστεί με επιτυχία στο Αλκατράζ. Ήταν η δεύτερη απόπειρα κατάληψης του νησιού, μα ο πανικός που άμεσα έστησαν τα ΜΜΕ και η αμερικάνικη κυβέρνηση τούς ανάγκασε να αποχωρήσουν. Όμως, όντας πραγματικά αποφασισμένοι, στις 20 του ίδιου μήνα, μια άλλη ομάδα, εκατό περίπου Ινδιάνων, κατάλαβε τελικά το νησί. Η κατάληψη αυτή διήρκησε για περίπου 19 μήνες, ως τις 11 Ιουνίου του 1971. Αναμφίβολα, αποτελεί ένα σημαντικό χωροχρονικό σημείο αντίστασης των αυτόχθονων Αμερικάνων, μέχρι τις μέρες μας.

Ακολουθεί η μετάφραση ενός μέρους της διακήρυξης των καταληψιών Ινδιάνων. Το γλωσσικό ύφος είναι εσκεμμένα «επίσημο», σαφώς διαφορετικό από την ελκυστική απλότητα που συνήθως επέλεγαν (και) στον δημόσιο λόγο τους οι Ινδιάνοι. Προφανώς, η επιλογή τους αυτή είναι ένας σαρκασμός -ιδιαίτερα εύστοχος- απέναντι στο αμερικάνικο κράτος και στην διαχρονική πολιτική του ενάντια στους αυτόχθονες.

Η μετάφραση έχει γίνει από την εφημερίδα The Movement, όπως δημοσιεύτηκε η διακήρυξη τον Ιανουάριο του 1970.

 

 

Προς τον Μεγάλο Λευκό Πατέρα κι Όλον τον Λαό Του

Εμείς, οι αυτόχθονες Ινδιάνοι, στο όνομα όλου του ινδιάνικου λαού, ανακτούμε την γη που είναι γνωστή με το όνομα νήσος του Αλκατράζ, σύμφωνα με το δίκαιο της ανακάλυψης[1]. Επιθυμούμε να είμαστε δίκαιοι και έντιμοι στην συναλλαγή μας με τους Λευκούς κατοίκους του νησιού και, διά του παρόντος, προσφέρουμε την ακόλουθη συνθήκη. Θα αγοράσουμε το αναφερθέν νησί του Αλκατράζ για 24 δολάρια σε γυάλινες χάντρες και πορφυρό ύφασμα, έχοντας ως δεδικασμένο την αγορά -με αντίστοιχο τρόπο- ενός παρόμοιου νησιού πριν 300 χρόνια, από τους Λευκούς.

Γνωρίζουμε πως 24 δολάρια σε προϊόντα για αυτά τα 64[2] στρέμματα είναι περισσότερα από το ποσό που πληρώθηκε για να αγοραστεί το Μανχάταν, μα αντιλαμβανόμαστε ότι η χρηματική αξία της γης αυξήθηκε με τα χρόνια. Η προσφορά μας των 31 σεντς ανά στρέμμα είναι σαφώς μεγαλύτερη από τα 12 σεντς ανά στρέμμα, που οι Λευκοί πληρώνουν στους Ινδιάνους της Καλιφόρνια για την γη τους.

Θα προσφέρουμε στους κατοίκους του νησιού ένα κομμάτι γης για λογαριασμό τους, υπό την εποπτεία της Αμερικανικής Ινδιάνικης Κυβέρνησης[3] -όσο ο ήλιος θα ανατέλλει και τα ποτάμια θα εκβάλουν στην θάλασσα-, να το διαχειρίζεται το Γραφείο για Ζητήματα Λευκών[4]. Επιπροσθέτως, θα καθοδηγήσουμε τους κατοίκους στον πρέποντα τρόπο ζωής. Θα τους προσφέρουμε την θρησκεία μας, την μόρφωσή μας, την δική μας οπτική ζωής, με σκοπό να τους βοηθήσουμε να φτάσουν το δικό μας επίπεδο κουλτούρας και, συνεπώς, να γλιτώσουμε τους ίδιους και όλα τα λευκά τους αδέρφια, από την βάρβαρη και δυστυχή τους κατάσταση. Προσφέρουμε αυτήν την συνθήκη καλόπιστα, θέλοντας να είμαστε δίκαιοι και έντιμοι στις συναλλαγές μας με όλους τους Λευκούς.

Έχουμε την αίσθηση πως το αυτοαποκαλούμενο νησί του Αλκατράζ είναι ό,τι πρέπει για Ινδιάνικος Καταυλισμός, όπως έχει καθοριστεί από τις προδιαγραφές που όρισε ο Λευκός άνθρωπος. Με αυτό, εννοούμε πως το εν λόγω μέρος μοιάζει με τους περισσότερους ινδιάνικους καταυλισμούς στα εξής:

1. Είναι απομονωμένο από σύγχρονες παροχές και υπηρεσίες και δεν διαθέτει επαρκή μέσα μεταφοράς.
2. Δεν διαθέτει τρεχούμενο νερό.
3. Οι υπηρεσίες καθαριότητας και αποκομιδής απορριμμάτων είναι ανεπαρκείς.

1. Δεν παρέχονται τα οποιαδήποτε δικαιώματα σε σχέση με την πιθανή ύπαρξη πετρελαίου ή, γενικότερα, ορυκτού πλούτου.
2. Δεν υπάρχει βιομηχανία και συνεπώς η ανεργία είναι σε υψηλά επίπεδα.
3. Οι υποδομές υγείας είναι ανύπαρκτες.
4. Το έδαφος είναι πετρώδες, εντελώς ακατάλληλο για καλλιέργειες και εξίσου ακατάλληλο ως κυνηγότοπος.
5. Δεν υπάρχουν σχολεία και, γενικότερα, εκπαιδευτικές υποδομές.
6. Ο τοπικός πληθυσμός ανέκαθεν ήταν κρατούμενοι και, συνεπώς, η επιβίωση τους εξαρτάται από άλλους.

 

Επιπροσθέτως, θα ταίριαζε και θα λειτουργούσε συμβολικά, τα πλοία από όλον τον κόσμο που εισέρχονται στο Golden Gate, το πρώτο που θα βλέπουν να είναι ινδιάνικη γη και, συνεπώς, να θυμούνται έτσι την αληθινή ιστορία του έθνους μας. Αυτό το μικροσκοπικό νησί θα είναι ένα σύμβολο της απέραντης γης που κάποτε διαχειρίζονταν ελεύθεροι και έντιμοι Ινδιάνοι.

 

Ινδιάνοι από όλες τις Φυλές, Νοέμβριος 1969, San Francisco, California

 

 

 

Εισαγωγή-μετάφραση, σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

 

[1] Πρόκειται για το «δίκαιο» που επικαλέστηκαν επί αιώνες όλοι οι κατακτητές που «ανακάλυπταν ανεξερεύνητα εδάφη» (!!), για να τα αρπάξουν βίαια από τους αυτόχθονες. Η ειρωνεία εδώ είναι κάτι παραπάνω από προφανής.

[2] Στο πρωτότυπο, η μονάδα μέτρησης εμβαδού που έχει χρησιμοποιηθεί είναι το acre, που αντιστοιχεί σχεδόν σε τέσσερα στρέμματα. Με βάση αυτό, έχει γίνει η μετατροπή για την καλύτερη κατανόηση.

[3] Προφανώς πρόκειται για «μαύρο χιούμορ», που, έτσι κι αλλιώς, διατρέχει ολόκληρη την διακήρυξη.

[4] Ασφαλώς, δεν υπήρχε τέτοιο Γραφείο, αλλά πρόκειται για σαρκαστική αναφορά στο πραγματικό Γραφείο Ινδιάνικών Ζητημάτων.