Τι είναι Παγανιστικός Αναρχισμός; Christopher Scott Thompson
Δικαιούται όποιος αγωνίζεται ενάντια στο Κράτος, να υιοθετεί θρησκευτικές και μαγικές πρακτικές; Να πιστεύει σε πνεύματα νεράιδων, νεκρών κι άλλων οντοτήτων, όπως αγίων ή και θεών του αρχαίου πολυθεϊστικού κόσμου; Είναι ιστορικά κι αρχαιολογικά αποδεδειγμένο πως οι άνθρωποι δημιουργούσαν νοητικές σχέσεις με πνεύματα της φύσης, με τους νεκρούς προγόνους, για να βοηθηθούν στον καθημερινό βίο, αλλά και ν’ αντλήσουν δυνάμεις, ώστε να μπορούν να αντισταθούν καλύτερα στην καταπίεση. … Περισσότερα...
Ο πρωτόγονος άνθρωπος κυβερνιόταν πολύ καλύτερα από τα ένστικτά του, παρά ο «λογικός» άνθρωπος, ο απόγονος του, που έμαθε να συγκρατείται αυτοελεγχόμενος. Μέσα από την πορεία του πολιτισμού, υψώσαμε ένα φράγμα όλο και πιο ερμητικό ανάμεσα στη συνείδησή μας και στα βαθύτερα ενστικτώδη στρώματα της ψυχής μας και, μάλιστα, το αποκόψαμε τελικά απ’ τη σωματική βάση τον ψυχικών φαινομένων.
Το σώμα της Γης
Αλήθεια, τι μας κάνει ανθρώπους; Το ό,τι γεννιόμαστε με κάποιες ιδιότητες, πού υποτίθεται δεν έχουν άλλες υπάρξεις; Το ό,τι διαθέτουμε κάτι περισσότερο; Το ό,τι έχουμε μνήμη και ιστορία; Τίποτε από αυτά; Νιώθουμε ότι τα παραπάνω ερωτήματα τίθενται σε λάθος βάση· μας πάνε αλλού και μας παραπλανούν.… 
Η «Καρότσα ή «Μαύρη ήταν καρότσα» όπως το ονομάζουν στην Αλιστράτη Σερρών από όπου κατάγεται, είναι ένα σκοτεινό μοιρολόι. Ο θρύλος λέει πως αναφέρεται στα κορίτσια που στο παρελθόν απήγαγαν με τη βία από τα σπίτια και τις οικογένειες τους, για να τα εκμεταλλευτούν με οποιοδήποτε τρόπο.
Όταν ο άνθρωπος στα ελληνιστικά βασίλεια ένιωσε χαμένος, αποσυρμένος από την κοινότητα, απομονωμένος, όταν η φωνή του έπαψε να έχει σημασία, αναζήτησε μια άλλου είδους φιλοσοφία. Μαθήτευσε σε σχολές όπως η Επικούρια και η Στωική, που αφομοίωσαν διαφορετικά το παρελθόν και στράφηκαν στις προσωπικές αναζητήσεις.… 
Το κράτος είναι το πιο θλιβερό, το πιο κουραστικό και κυρίως το πιο βαρετό από όλα τα τέρατα. Ξεδοντιάρικο και παραπονιάρικο, σιχαμένο κι αξιοθρήνητο. Λογικό είναι να κάνει ό,τι κάνουν όλα τα πλάσματα του είδους του: φοράει στολές και μασκαρεύεται, αλλά κυρίως τραβάει την προσοχή μακριά απ’ αυτό το άθλιο σαρκίο του.… 
Έτσι, στο δεύτερο μέρος, επιλέγει να βαδίσει ψηλά, στο βουνό. Από εκεί μπορεί να κρατήσει τις αποστάσεις του. Δεν επιλέγει να χτίσει ένα σπίτι ή να φτιάξει έστω μια καλύβα. Απαρνείται τον πολιτισμό. Κατοικία του πλέον γίνεται μία σπηλιά. Οι μόνοι που μπορούν να τον καταλάβουν δεν είναι πια οι άνθρωποι· είναι τα ζώα, που το καθένα φέρει το βάρος του συμβολισμού του.… 
Ο Τεκούμσε υπήρξε αρχηγός-σύμβουλος της φυλής των Σάονι, αλλά και μιας ευρείας ομοσπονδίας