Τι είναι Παγανιστικός Αναρχισμός; Christopher Scott Thompson
Δικαιούται όποιος αγωνίζεται ενάντια στο Κράτος, να υιοθετεί θρησκευτικές και μαγικές πρακτικές; Να πιστεύει σε πνεύματα νεράιδων, νεκρών κι άλλων οντοτήτων, όπως αγίων ή και θεών του αρχαίου πολυθεϊστικού κόσμου; Είναι ιστορικά κι αρχαιολογικά αποδεδειγμένο πως οι άνθρωποι δημιουργούσαν νοητικές σχέσεις με πνεύματα της φύσης, με τους νεκρούς προγόνους, για να βοηθηθούν στον καθημερινό βίο, αλλά και ν’ αντλήσουν δυνάμεις, ώστε να μπορούν να αντισταθούν καλύτερα στην καταπίεση. … Περισσότερα...
Διασχίζουμε τον χωρόχρονο με ένα σάρκινο σκάφος που ονομάζουμε σώμα. Βιώνουμε με τις πέντε αισθήσεις μας τον κόσμο της εμπειρίας, ξεχνώντας, συνήθως, πως ο αληθινός βρίσκεται πέρα από τις αισθήσεις˙ σε όσα ο νους μπορεί να φανερώσει μέσα μας.… 
Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ντόναντ Τραμπ για την επαναλειτουργία, εκσυγχρονισμό και διεύρυνση (!!) των, πάλαι ποτέ, φυλακών του Αλκατράζ, «ισορροπούν» κάπου ανάμεσα στο χονδροειδές «αστείο» και την φρικαλέα σοβαρότητα. Αναντίρρητα, οι αριβισμοί αυτοί αποτελούν την κυρίως πολιτική «σπεσιαλιτέ» του. Ωστόσο, όπως ήταν φυσικό, το πρώτο που μας έφερε στο νου ήταν η κατάληψη της φυλακής του Αλκατράζ από Ινδιάνους, στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Το μικρό αλλά πυκνογραμμένο αυτό βιβλίο γράφτηκε αρχικά στα ιταλικά από την ελληνοϊταλίδα συγγραφέα του κι έπειτα μεταφράστηκε
Ο θάνατος δεν είναι όταν σβήνουν τα φώτα. Είναι το σβήσιμο της λάμπας επειδή ήρθε η αυγή.
Οκτώ χρόνια πριν το τέλος του 20ου αιώνα, δεν θα ήθελα να επιβαρύνω την ήδη υπάρχουσα σύγχυση με την προσωπική μου θολή μαρτυρία. Επισημαίνω όμως τον απόλυτο θρίαμβο του κρατικού φασισμού, την οριστική εγκατάσταση του “στερεότυπου” και των μεταλλαγμένων και τέλος την επιτυχή μεταμόσχευση του τηλεοπτικού κοντρόλ-σύστεμ στον κοινωνικό κορμό.
Το σώμα της Γης
Ζούμε κυρίως σε πόλεις γερασμένες με μνήμες αιώνων στις πλάτες τους. Κάποτε και χιλιετιών. Τις θεωρούμε δεδομένες. Κατοικούμε στα σπλάχνα τους, τις διασχίζουμε δίχως να θυμόμαστε πλέον ποιοι τις ίδρυσαν και γιατί. Ούτε καν το πώς. Πώς γεννιούνται όμως οι πόλεις; Με πρόγραμμα και προδιαγραφές; Από ενώσεις χωριών; Ενώσεις συμφερόντων; Συμμαχίες; Για την εκπλήρωση ποιου σκοπού; Της αριστοτελικής ευδαιμονίας; Για χάριν ενός ιδανικού, όπως διατεινόταν ο Πλάτων;
Συνήθως, η χειραγώγηση βασίζεται κυρίως στην αυταπάτη και λιγότερο στην βία. Στην αυταπάτη πως αν συμμετάσχεις στο «παιχνίδι», ακολουθώντας πιστά τους κανόνες, θα βγεις κερδισμένος. Μα οι κανόνες δεν είναι αυτό που ίσως φαντάζεσαι. Δεν αρκεί να κάνεις «καλά την δουλειά σου», να είσαι εργατικός, συνεπής, παραγωγικός.
Αλλά ας δεχτούμε ότι η ελευθερία της σκέψης μπορεί να κατασταλεί κι ότι οι άνθρωποι μπορούν να πιεστούν τόσο, ώστε να μην τολμούν να μιλούν παρά μόνο με διαταγή της ανώτερης Αρχής. Τούτο ασφαλώς δεν θα τους έκανε ποτέ να σκέφτονται μόνο ό,τι θέλει η ανώτατη Αρχή.
Όταν ο άνθρωπος στα ελληνιστικά βασίλεια ένιωσε χαμένος, αποσυρμένος από την κοινότητα, απομονωμένος, όταν η φωνή του έπαψε να έχει σημασία, αναζήτησε μια άλλου είδους φιλοσοφία. Μαθήτευσε σε σχολές όπως η Επικούρια και η Στωική, που αφομοίωσαν διαφορετικά το παρελθόν και στράφηκαν στις προσωπικές αναζητήσεις.…