Θανάτω θάνατον… εξεφτελίσας!
Αν για κάθε πνευματικό φελλό, που πλέει εν τρικυμία σε πελάγη κοινωνικής αποσύνθεσης, τσεπώναμε δυο μπακιρένια κέρματα, όχι μόνον τους διεθνείς τοκογλύφους θα ξοφλάγαμε, αλλά, θα βάζαμε κάβα και για διακοπές στο ηλιόλουστο Ακαπούλκο. Αυτό είναι μια μαύρη αλήθεια.
Μια άλλη αλήθεια, ομοίως μελανή, αποτελεί το γεγονός πως όποιος θέλει να υποδυθεί τον ρόλο του φελλού-περσόνας, της βιομηχανίας θεάματος, ας γνωρίζει καλά πως είτε, όταν περάσει η «μπογιά» του στο «πόπολο», είτε γιατί (όπως στην προ ημερών περίπτωση του γνωστού(;) λαϊκού αοιδού) εγκαταλείψει τα εγκόσμια , οι πρώτοι που με περισσή αγριότητα θα τον κανιβαλίσουν έως το μεδούλι, προς άγραν κέρδους, θα είναι οι ίδιοι που τον «ανέδειξαν»∙ δισκογραφικές πολυεθνικές, κανάλια κι έτερες «προσωπικότητες» του απανταχού εκμαυλισμού της ανθρώπινης υπόστασης.… Περισσότερα...