(το πρώτο μέρος εδώ)
Να μην κάνεις πολιτική· να μην προσπαθείς να κερδίσεις φιλίες κολακεύοντας· να μην αποσιωπάς γεγονότα· να μοιράζεις και να μοιράζεσαι την αλήθεια· κι όλα αυτά να σε φέρνουν πολλές φορές αντιμέτωπο με τις «σεβαστές πλειοψηφίες» σημαίνει πως προσπαθείς συνειδητά να βοηθήσεις τους ανθρώπους να ελευθερωθούν.… Περισσότερα...
Όταν όμως εμείς ως αναρχικοί μιλάμε για απελευθέρωση, δεν έχουμε στο μυαλό μας κανενός είδους κομμουνιστικό μοντέλο «απελευθέρωσης» των ανθρώπων. Άλλωστε, τόσο το μαρξιστικό κομμουνιστικό μοντέλο, όσο κι οι διάφορες προσμίξεις και παραλλαγές του, που έχουν σαν συνθετικό τη λέξη «αναρχο-» εμπεριέχουν την εξουσία.… Περισσότερα...
Την επαύριο του ογκώδους συλλαλητηρίου του περασμένου Ιούνη, ο τότε υπουργός εξωτερικών Κοτζιάς είπε ούτε λίγο ούτε πολύ πως «αυτοί που δεν κατέβηκαν ήταν περισσότεροι». Και έσπευσε να δηλώσει συνειδησιακά ήσυχος, εφόσον, βάσει της παραπάνω «συλλογιστικής», εκπροσωπεί την πλειοψηφία, την οποία βέβαια με αυθαίρετο τρόπο χρωμάτισε όπως τον βόλευε.… Περισσότερα...
Είναι φανερό πως κλείνει ένας κύκλος. Ένας κύκλος που ταυτίζεται με την ολοκλήρωση ενός συγκεκριμένου εξουσιαστικού σχεδιασμού. Από την δημιουργία της λεγόμενης «κρίσης», τα όσα ακολούθησαν με την είσοδο στο ΔΝΤ, τα μνημόνια, τις αντιδράσεις, βίαιες και μη, τις κυβερνήσεις που κάθε μία, στον βαθμό που μπορούσε, προώθησε τα σχέδια των αφεντικών της Ενοποιημένης Κυριαρχίας στον Ελλαδικό χώρο, τους εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέους, που μετανάστευσαν, την «πρώτη φορά αριστερά», τα capital controls, τις ακόμη απεχθέστερες συνθήκες φτωχοποίησης, μέχρι και τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, είναι ξεκάθαρο πως τα εν λόγω γεγονότα διατρέχει ένας κοινός σχεδιασμός, αλλά και εκτέλεση.… Περισσότερα...