ΣΚΑΪ, ΣΙΑ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ…
Είναι αλήθεια ότι από αναρχικής σκοπιάς δεν ενδείκνυται να τα βάζει κάποιος αποκλειστικά μ’ ένα γρανάζι ενός μηχανισμού, όσο καλοκουρδισμένο και αν αυτό είναι, όσο και αν εκτιμάται ότι αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για την εξουσία. Εδώ θα πρέπει να διευκρινήσουμε ότι πολύτιμο είναι ένα γρανάζι λόγου χάρη των ΜΜΕ και για εκείνους τους εξουσιαστές, τους οποίους συστηματικά αντιπολιτεύεται, αφού μέσω των ψευδοαντιθέσεων που προβάλλουν, θεμελιώνουν τις μεταξύ τους ανύπαρκτες κατ’ ουσίαν διαφορές, με αποτέλεσμα να παγιδεύονται ακόμη περισσότεροι άνθρωποι.
Αδέρφια, όμως, θα μπούμε στον πειρασμό. Είπαμε, η κρατική προπαγάνδα είναι ενιαία και αδιαίρετη, αλλά πώς να μην βγάλουμε το καπέλο στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι για τα επιτεύγματα του εν καιρώ κορωναϊού; Πώς να μην θαυμάσουμε τούτη την Σία την Κοσσιώνη, την πρώτη τραγουδίστρια της συγκεκριμένης «πίστας», η οποία φορώντας αυτό το μονίμως βλακώδες ύφος (με το οποίο εκδηλώνονται οι αδιαμφισβήτητα πενιχρές νοητικές της ικανότητες, που δεν παίρνουν από μερεμέτι) άοκνα ασκείται σ’ αυτά τα παροιμιώδη τρομοδελτία στους καιρούς του κορωναϊού;
Πόσες φορές έβγαλε στα δελτία τους υπεύθυνους, τους υπό-ϋπεύθυνους, τους διευθυντές και τους υποδιευθυντές των ιταλικών γραφείων τελετών; Έχουμε χάσει προ πολλού το μέτρημα. Σε πόσα δελτία έδειχνε φέρετρα τουλάχιστον επί δέκα συνεχόμενα λεπτά, απογειώνοντας την «υπεύθυνη ενημέρωση»; Πόσες φορές παρουσίασε τα λαγωνικά, που τα λένε και ρεπόρτερ, να κυνηγούν στην κυριολεξία, όποιον συναντούσαν, απλά να περπατάει στον δρόμο και να του ζητούν τον λόγο; Πόσες φορές προετοίμαζε κατ’ εντολήν τα ακόμα σκληρότερα κατά της ελευθερίας μέτρα ψευδολογώντας περί απειθαρχίας των υπηκόων, δείχνοντας κατασκευασμένες εικόνες «συνωστισμού» και απαιτώντας την επιπλέον τιμωρία, που τους αρμόζει;
Και όταν κουραζόταν με τα πολλά η φράου Σία, τότε την σκυτάλη έπαιρνε ο έτερος του διδύμου της «ενημερωτικής αποκάλυψης», ο τρομερός και φοβερός Νίκος Στραβελάκης. Απλά θα γελάγαμε, βέβαια σε άλλη περίπτωση μαζί του και θα τον αντιμετωπίζαμε σαν ένα αρλεκίνο, που με το ζόρι θα τραβούσε την προσοχή ακόμα και σ’ ένα παιδικό πάρτι, χωμένος καθώς είναι, μονίμως, σ’ αυτά τα φαρδιά του κουστούμια, σίγουρα δανεισμένα από κάποιον δέκα κιλά παχύτερο. Θα μας κινούσε, απλά την περιέργεια, καθώς κινείται με εντυπωσιακά μεγάλη άνεση φορώντας πάντα αυτά τα εμφανώς φαρδύτερα του κανονικού παπούτσια του, η χρήση των οποίων συνιστάται μάλλον μόνο σε περιπτώσεις σοβαρής πλατυποδίας. Αυτός έκανε όσα και η φράου Σία και ακόμα περισσότερα.
Αλλά εκεί, που πραγματικά ξεπερνούσε κάθε φορά ο καθένας τον εαυτό του, ήταν στο λιβάνισμα της εθνοσωτηρίου (από τον κορωναϊό) κυβερνήσεως Μητσοτάκη του Ιού. Με πόση χαρά και δυο και σιγουριά (βεβαίως-βεβαίως), μας «πληροφορούν» κάθε φορά για το πόσο περήφανοι είμαστε ή πρέπει να είμαστε για το κράτος μας, και τι τεράστια εμπιστοσύνη έχουμε ή αν δεν την έχουμε, να την αποκτήσουμε για τις ικανότητες του Παγκόσμιου Ηγέτη του Κούλη του Τρομερού. Αλλά θα μας πείτε, καλά η Σία και ο Στραβελάκης γνωστοί και μη εξαιρετέοι, αλλά και εσείς τι βίτσιο είναι αυτό να τους βλέπετε μετά μανίας, κατά πως φαίνεται;
Εδώ που τα λέμε, για να κάνουμε και την σκληρή αυτοκριτική μας, ορισμένα «πάθη» ανήκουν και στην σφαίρα του ανεξήγητου …
Λ.
Αναδημοσίευση από Anarchypress: