«Η προσβολή του βασιλιά, με λόγια ή έργα, τιμωρείται με φυλάκιση». Σας θυμίζει κάτι από Μεσαίωνα; Από ταινίες με ιππότες και ξίφη ίσως; Ενδεχόμενος ναι. Σας φαίνεται ωστόσο πιθανό να καταλήγει κάποιος σιδηροδέσμιος στη φυλακή γιατί «προσέβαλε» το στέμμα (!) στις μέρες μας; Όχι την εποχή του Ελ Σιντ, ούτε της Ισαβέλλας, αλλά σήμερα! Κι όμως.

Ο Pablo Hasél (κατά κόσμο Pablo Rivadulla Duro), μουσικός από την Καταλονία, κατέληξε σιδηροδέσμιος στη φυλακή γιατί (υποτίθεται) ότι στίχοι των ραπ τραγουδιών του «προσβάλουν» τον τέως βασιλιά της Ισπανίας Juan Carlos. Έναν τέως μονάρχη που έχει κατηγορηθεί, μεταξύ άλλων, για διαφθορά και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος – «αυτοεξόριστος» πλέον στο Abu Dhabi. Εξουσιαστής «αμέμπτου ηθικής», με άλλα λόγια.

Ο μουσικός συνελήφθη στις 16/2, έπειτα από οργανωμένη εισβολή πάνοπλων ένστολων μπράβων εντός του πανεπιστημίου του Lleida, όπου είχε καταφύγει κυνηγημένος. Αξίζει να αναφερθεί ότι του συμπαραστάθηκαν αρκετές δεκάδες άνθρωποι, ρισκάροντας να συλληφθούν και να ξυλοκοπηθούν επίσης. Μάλιστα, εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης εναντίον του, μιας και είχε καταδικαστεί ερήμην σε εννέα μήνες φυλάκιση. Οδηγήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες στη φυλακή.

Ωστόσο, το ισπανικό παράρτημα της Παγκόσμιας Χούντας δεν υπολόγισε σωστά όλες τις μεταβλητές. Άμεσα κι αυθόρμητα χιλιάδες άνθρωποι -κυρίως νεαρής ηλικίας, αλλά όχι μόνο- κατέκλεισαν τους δρόμους της Βαρκελώνης, αλλά κι άλλων ισπανικών πόλεων – εδώ και πέντε νύχτες οι οδομαχίες με τους ανθρωποφύλακες της Παγκοσμιοποίησης δεν έχουν τέλος. Μάλιστα, η φαντασία και η ευρηματικότητα  περισσεύουν, όσον αφορά το τί και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άμυνα: καπάκια υπονόμων, καπάκια κάδων ανακύκλωσης, φλεγόμενοι κάδοι, πλακάκια πεζοδρομίων.

Οι ένστολοι (και μη) μπράβοι έχουν ήδη ρίξει τόνους δακρυγόνων/ασφυξιογόνων κι άπειρες πλαστικές σφαίρες, φυσικά πάντοτε στοχεύοντας ζωτικά όργανα για να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό, ακόμη και θάνατο. Έτσι, την Τρίτη το βράδυ στη Βαρκελώνη, μια νεαρή διαδηλώτρια έμεινε τυφλή στο ένα της μάτι – όχι από «λάθος», όχι από «ατύχημα», αλλά από εύστοχη βολή πλαστικής σφαίρας. Τα κτήνη «εκτελούν εντολές»· οι άνθρωποι ακολουθούν την καρδιά τους.

Αυτή είναι όμως η ψυχοσύνθεση τους. Η ψυχοσύνθεση των θρασύδειλων. Που γίνονται «δυνατοί», όταν πέντε και δέκα ένοπλοι μαζί λιντσάρουν έναν (κι άοπλο) ή πυροβολούν κάποιον ανυποψίαστο (κι άοπλο ασφαλώς) στο πρόσωπο με πλαστικές σφαίρες ή με κάνιστρο δακρυγόνου (ή κι ακόμη χειρότερα…), γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι είτε θα τον τραυματίσουν πολύ σοβαρά είτε ακόμη και θα τον σκοτώσουν. Είναι βέβαια οι ίδιοι θρασύδειλοι (όμοιοι όπως και τα αφεντικά τους ανά την Υφήλιο) που, όταν για κάποιον λόγο βρεθούν σε μια κοινωνική αναταραχή ξεκομμένοι από την υπόλοιπη κρατική συμμορία κι έχουν να αντιμετωπίσουν έναν  αποφασισμένο αγωνιζόμενο, τότε αρχίζουν να εκλιπαρούν, να επικαλούνται την οικογένεια και τα παιδιά τους (!). Αυτό-εξευτελίζονται ευχαρίστως κι  ανερυθρίαστα για να μην υποστούν τις συνέπειες των πράξεών τους. Είναι ίδιοι – όποια γλώσσα κι αν μιλούν. Δεν τους αξίζει κανένα συναίσθημα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό. Τους ταιριάζει μόνο η περιφρόνηση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτές τις νύχτες παρατηρεί κάποιος στους δρόμους της Βαρκελώνης από αναρχικά συνθήματα, πανό ενάντια στο λοκ-ντάουν, συνθήματα υπέρ της ελευθερίας του λόγου και των ιδεών, αλλά και πολλές καταλανικές σημαίες. Είναι φανερό πως η ανυπακοή στην πράξη, με αφορμή το γεγονός της σύλληψης του μουσικού, δεν υποκινήθηκε πολιτικά – είναι αυθόρμητη και πολύμορφη. Ασφαλώς, ήδη οι αριστεροί  Podemos -οι «αγανακτισμένοι» της Ισπανίας που μετεξελίχθηκαν σε πολιτικό κόμμα- εμφανίζουν τα γεγονότα ως «κίνημα», αυτό-χρίζονται εκπρόσωποί του (!), αναζητούν τις «αιτίες» και τα «αιτήματα» και ξεχωρίζουν τους «καλούς και ειρηνικούς» διαδηλωτές, από τους «κακούς και βίαιους». Δεν μας κάνει εντύπωση – οι κομμουνιστές/αριστεροί είναι οι καλύτεροι νεκροθάφτες των κοινωνικών αγώνων.

Στην επικράτεια ενός άλλου βασιλιά, του Ιωάννη Α΄ της Αγγλίας, καταδικαζόταν σε θάνατο όχι μόνον όποιος πρόσβαλε τον ίδιο τον βασιλιά, αλλά κι όσους έφεραν το οικόσημό του επάνω τους: αξιωματούχοι, στρατιώτες, φοροεισπράκτορες και εν γένει σφογκοκωλάριοι της βασιλικής αυλής. Λέτε να το δούμε κι αυτό; Στα πλαίσια της νέο-φεουδαλικής δυστοπίας και του ψηφιακού Μεσαίωνα που προωθούν οι Παγκοσμιοποιητές όλα είναι πιθανά. Ακόμη και το να καταδικάζεσαι για ασέβεια προς το «οικόσημο» της Microsoft, του Facebook ή του Twitter, για παράδειγμα.

Ο βασιλιάς όμως είναι σίγουρα γυμνός. Κι αυτό το ξέρουν πλέον όλοι, όχι μόνον οι «αλαφροΐσκιωτοι» και τα παιδιά.

 

 

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

και Αναρχική συλλογικότητα Πυργῖται