ΑΛΑΛΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΩΝ …ΕΥΣΕΒΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΩΝ… ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ «ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ»…
Θεωρούν πολλοί ότι όταν ένα καθεστώς επιδίδεται σε μια οργανωμένη λογοκρισία το γεγονός αυτό αποδεικνύει την αδυναμία και όχι το αντίθετο, δηλαδή την αδιαμφισβήτητη ισχύ του. Η απολυτότητα τής διαπίστωσης αυτής, βέβαια, εκτός του ότι προσκρούει πολλές φορές στην πραγματικότητα, οδηγεί πρώτα απ’ όλα στην υποτίμηση των συνεπειών του συγκεκριμένου τρόπου καταστολής.
Ναι, ένας θάνατος για τους πολλούς εφευρέθηκε εδώ, που καυχιέται πως είναι ζωή: αληθινά, μια εγκάρδια υπηρεσία στους κήρυκες του θανάτου!
[…]ο κόσμος του ανθρώπου είναι πολύπτυχος, συνιστά ένα σύνολο διασυνδεόμενων διαδικασιών και οι αναζητήσεις εκείνες που τεμαχίζουν το σύνολο αυτό σε διακριτά μέρη, χωρίς στη συνέχεια να το ανασυνθέτουν, δημιουργούν ψευδή εικόνα της πραγματικότητας. Έννοιες όπως «έθνος», «κοινωνία» και «πολιτισμός» χαρακτηρίζουν κομμάτια του συνόλου και απειλούν να μετατρέψουν ονόματα σε αντικείμενα.…
Οφείλουμε σεβασμό προς έναν αγρό με σιτάρι, όχι για τον ίδιο τον αγρό, αλλά γιατί αποτελεί πηγή τροφής για τους ανθρώπους. 
Είναι φανερό πως κλείνει ένας κύκλος. Ένας κύκλος που ταυτίζεται με την ολοκλήρωση ενός συγκεκριμένου εξουσιαστικού σχεδιασμού. Από την δημιουργία της λεγόμενης «κρίσης», τα όσα ακολούθησαν με την είσοδο στο ΔΝΤ, τα μνημόνια, τις αντιδράσεις, βίαιες και μη, τις κυβερνήσεις που κάθε μία, στον βαθμό που μπορούσε, προώθησε τα σχέδια των αφεντικών της Ενοποιημένης Κυριαρχίας στον Ελλαδικό χώρο, τους εκατοντάδες χιλιάδες, κυρίως νέους, που μετανάστευσαν, την «πρώτη φορά αριστερά», τα capital controls, τις ακόμη απεχθέστερες συνθήκες φτωχοποίησης, μέχρι και τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, είναι ξεκάθαρο πως τα εν λόγω γεγονότα διατρέχει ένας κοινός σχεδιασμός, αλλά και εκτέλεση.…
Θεωρούμε πως η γλώσσα μπορεί και πρέπει να φανερώνει την αλήθεια· πως οι λέξεις, όταν δεν αλλοιώνεται σκοπίμως η ουσία τους, είναι δυνατόν να αποσαφηνίσουν, να προσδιορίσουν και, αν θέλετε, να επιστρέψουν το χαμένο τους νόημα σε κακοποιημένες ή πλήρως στρεβλωμένες έννοιες.… 
Είναι πράγματι περίεργο πώς τρεις από τις πιο συχνές και καίριες λέξεις τής Ελληνικής σε μεγάλη χρήση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι λέξεις αγαπώ/αγάπη, φιλώ/φίλος και έρωτας, παραμένουν άγνωστες ως προς την ετυμολογική τους προέλευση.



