Με την ευχή αυτό το έτος και κάθε έτος να είναι ο καιρός που ο καθένας μας θα στραφεί στο έτερο και θα αντικρίσει τον ευδαίμονα εαυτό, παραθέτουμε το παρακάτω ποίημα:
Εκεί κάτω προβάλλει η αυγή
το σύμπαν πρασινίζει
ο δρόμος για τον κάτω κόσμο
είναι ανοιχτός!… Περισσότερα...
Οι λέξεις πολλές φορές σώζουν μέσα τους ένα νόημα κοινό, που μένει σταθερό στους αιώνες. Όσοι τις πρόφεραν κι όσοι τις έγραψαν έφεραν την ίδια έννοια στο μυαλό τους. Έτσι και η λέξη πόλεμος, (πτόλεμος απ’ τα μυκηναϊκά ήδη χρόνια) και η λέξη πόλη (πτόλη-πτολίεθρον στον Όμηρο) κράτησαν ατόφιο το περιεχόμενό τους.… Περισσότερα...
Το κράτος είναι το πιο θλιβερό, το πιο κουραστικό και κυρίως το πιο βαρετό από όλα τα τέρατα. Ξεδοντιάρικο και παραπονιάρικο, σιχαμένο κι αξιοθρήνητο. Λογικό είναι να κάνει ό,τι κάνουν όλα τα πλάσματα του είδους του: φοράει στολές και μασκαρεύεται, αλλά κυρίως τραβάει την προσοχή μακριά απ’ αυτό το άθλιο σαρκίο του.… Περισσότερα...
Η λογοτεχνική αλληγορία που ακολουθεί, γράφτηκε με αφορμή την δολοφονία 301 ανθρώπων, σε ανθρακωρυχείο της Τουρκίας, τον Μάη του 2014. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις, τουλάχιστον 41 ανθρακωρύχοι είναι νεκροί, έπειτα από «ατύχημα», στις στοές της Αμάσρα, στις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας.… Περισσότερα...
Το φεγγάρι και ο χρόνος
ταξιδεύουν και φεύγουν:
το ίδιο και η μέρα, το ίδιο και ο άνεμος.
Έτσι και η σάρκα φεύγει
στον τόπο της γαλήνης της.
στίχοι των Maya
Λέγεται πως ο θάνατος είναι το πέρασμα από το αισθητό μη πραγματικό, στο πραγματικό μη αισθητό.… Περισσότερα...
Ο πολιτισμός μάς κηρύττει από έναν ρυπαρό άμβωνα που ονομάζεται κράτος.
ανώνυμος
Κάτι εισβάλει μέσα απ’ τα τοιχώματα των κυττάρων μας και επιχειρεί αργά, αλλά συστηματικά, να μας διαβρώσει. Η πόλη μας διαλύει. Παλεύει ν’ αναστήσει κάποια απροσδιόριστα μειδιάματα, που την κρατούν στα γυάλινα μάτια μας εξαίσια και φανταχτερή.… Περισσότερα...
Το βιβλίο της Έλι Ράντινγκερ μάς ταξιδεύει στον κόσμο των λύκων ως πλασμάτων της φύσης, αλλά και ως οδηγών για μας τους ανθρώπους. Ο τρόπος που συμβιώνουν στις κοινότητές τους, που αποδέχονται τον θάνατο και την απώλεια, που αγαπούν τη ζωή, που μεγαλώνουν τα μικρά τους, που βιώνουν το εδώ και το τώρα προσφέρουν μαθήματα ζωής.… Περισσότερα...
Έτσι, στο δεύτερο μέρος, επιλέγει να βαδίσει ψηλά, στο βουνό. Από εκεί μπορεί να κρατήσει τις αποστάσεις του. Δεν επιλέγει να χτίσει ένα σπίτι ή να φτιάξει έστω μια καλύβα. Απαρνείται τον πολιτισμό. Κατοικία του πλέον γίνεται μία σπηλιά. Οι μόνοι που μπορούν να τον καταλάβουν δεν είναι πια οι άνθρωποι· είναι τα ζώα, που το καθένα φέρει το βάρος του συμβολισμού του.… Περισσότερα...
«Κανένας άλλος γερμανός συγγραφέας αντίστοιχου βεληνεκούς δεν έχει υπάρξει τόσο ακραία επικριτικός απέναντι στον γερμανικό εθνικισμό όσο ο Nietzsche». Walter Kaufmann, «On the Genealogy of Morals/Ecce Homo»
Θεωρούμε πως είναι δυνατόν κάθε ζήτημα να μπορεί να παρουσιαστεί, να αναλυθεί, αλλά και να του ασκηθεί κριτική από αναρχική σκοπιά, στο βαθμό βέβαια που γίνεται αυτό εφικτό.… Περισσότερα...
Το ζήτημα του χρόνου, ως μιας ουσιώδους μεταβλητής της ίδιας της ύπαρξης, μας έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές και στο παρελθόν. Ωστόσο, όσα κι αν ειπωθούν ή, ακόμη καλύτερα, όσα κι αν καταγραφούν μέσω της αρθρογραφίας, είναι λογικό πως ο πανδαμάτωρ χρόνος θα στέκει πάντοτε λίγο μακρύτερα, λίγο ψηλότερα από τις λέξεις, καλοκαμωμένες ή άγευστες.… Περισσότερα...
Ο Τεκούμσε υπήρξε αρχηγός-σύμβουλος της φυλής των Σάονι, αλλά και μιας ευρείας ομοσπονδίας[1] ελεύθερων φυλών. Το όνομά του, στην γλώσσα της φυλής του, σημαίνει διάττων αστέρας και πάνθηρας στην άκρη τ’ ουρανού[2]. Ήρθε στον κόσμο μια μέρα του Μαρτίου το 1768.
Η εποχή της μεταλλουργίας
Το πέρασμα στην περίοδο, που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε εποχή των μετάλλων στην Αφρική, που εκκινεί με τη λεγόμενη Εποχή του Χαλκού και συνεχίζεται με τη λεγόμενη Εποχή Σιδήρου, όπως είναι φυσικό, δεν προέκυψε εν μία νυκτί ούτε σε όλες τις περιοχές της Αφρικής συγχρόνως.… Περισσότερα...
Αυτός ο φυτικός κόσμος που μας φαίνεται τόσο ειρηνικός, τόσο υπομονετικός, όπου το παν φαίνεται αποδοχή, σιωπή, υπακοή, περισυλλογή, είναι ίσα-ίσα εκείνος όπου η εξέγερση κατά του πεπρωμένου είναι η πιο σφοδρή κι η πιο πεισματική. […] Βλέπουμε πώς το λουλούδι δίνει στον άνθρωπο ένα εξαίρετο παράδειγμα ανυποταξίας, κουράγιου, επιμονής, επίνοιας.… Περισσότερα...
Η εμφάνιση της γεωργίας
Με την εμφάνιση της γεωργίας ο κόσμος αλλάζει. Ο φυσικός χώρος γίνεται ένα όριο, ο άνθρωπος κοιτάζει γύρω του και βάζει περιφράξεις, ορίζει∙ η γη αποκτά σιγά-σιγά χρηστική αξία, γίνεται τόπος και τοπογραφία. Εκείνο που έβρισκε σε άγρια μορφή χωρίς δυσκολία, το σιτάρι, το κριθάρι κι άλλα δημητριακά και όσπρια, τώρα θέλει να τα τιθασεύσει.… Περισσότερα...
«Παλαιολιθική» Αφρική
Στην Αφρικανική ήπειρο –και ιδιαίτερα στο νοτιοανατολικό της κομμάτι– έκαναν τα πρώτα τους δειλά βήματα οι αρχέγονοι άνθρωποι. Σχημάτισαν τις πρώτες ομάδες κι αργότερα τις πρώτες κοινότητες, βαδίζοντας άγνωστα μονοπάτια, καθώς κάθε τι γύρω τους και μέσα τους ήταν καινούριο κι η επιθυμία τους να το εξερευνήσουν απεριόριστη.… Περισσότερα...