Για τα 10 χρόνια των συντρόφων για την Αναρχική απελευθερωτική δράση
Λένε πως οι ιδέες είναι σαν τα καράβια˙ αν δεν τις ρίξεις στη «θάλασσα», αν δεν ταξιδέψουν, τότε αργοσαπίζουν στα «καρνάγια» που τις γέννησαν. Λένε επίσης για εκείνες που καταγράφονται, ότι λειτουργούν σαν μηνύματα σε γυάλινα μπουκάλια˙ κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει εάν ή το ποιος, πότε και γιατί θα τις περισυλλέξει, θα τις φροντίσει και, ενδεχομένως, θα τις νοηματοδοτήσει ακόμη ζωηρότερα˙ η αέναη σχέση ανάμεσα στον πομπό και στον δέκτη, όπου οι «ρόλοι» ανά πάσα στιγμή αντιστρέφονται, εμπλουτίζοντας έτσι διαρκώς το μήνυμα.… Περισσότερα...
Γράψαμε πολλές φορές για το ψέμα. Πολλά ακούγονται τελευταία για την μετά-αλήθεια, που ισοδυναμεί με το ψέμα.… 
Κράμα είναι το υλικό που συνίσταται από δυο διαφορετικές ουσίες. Μάλιστα, σε αντικείμενο που έχει δημιουργηθεί από κράμα, μπορούν να εντοπιστούν μόρια κι άτομα διαφορετικού είδους. Ένας τυχαίος παρατηρητής δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει, για παράδειγμα, τον χαλκό από τον ψευδάργυρο διά της οράσεως, που συναποτελούν κάποιο ορειχάλκινο αντικείμενο.… 
Λέγεται ότι η διαφορά μιας αληθινής από μια κίβδηλη αφήγηση καθορίζεται από το πόσες φορές επαναλαμβάνεται η μία έναντι της άλλης. Ως εκ τούτου, αυτοί που διαθέτουν τα μέσα για να καταγράφουν και να επαναλαμβάνουν μονοπωλιακά στα ανθρώπινα πλήθη τις ψευδείς τους αφηγήσεις, ανά τους αιώνες, μπορούν, σε βάθος χρόνου, να δομούν ιδεολογίες, ιδεολογήματα κι εν τέλει πλαστές συνειδήσεις.… 
Στην Αμερικάνικη Ήπειρο κάτι φαίνεται να αλλάζει. Κι αυτό που αλλάζει δεν είναι μόνο οι πολιτικοί συσχετισμοί εντός και εκτός της. Το παλιό αμερικάνικο μοντέλο διαβίωσης καταρρέει μέσα στις ίδιες του τις αντιφάσεις και τις μεταπτώσεις. Δεν μπορεί να αυτοτραφεί και φαίνεται ότι αδυνατεί να στηρίξει με επιτυχία μία επεκτατική πολιτική, που θα ανακτήσει δυνάμεις από την καταπίεση άλλων πολιτισμών.… 
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν στο Άργος ήταν βασιλιάς ο Κρότωπος, η κόρη του Ψαμάθη ζευγάρωσε κρυφά με τον Απόλλωνα και γέννησε τον Λίνο. Για να κρύψει τον καρπό του κρυφού της έρωτα η Ψαμάθη, εγκατέλειψε τον Λίνο μέσα στο δάσος, αλλά εκεί τα τσοπανόσκυλα του βασιλιά κατασπάραξαν το βρέφος.… 
Λέγεται πως η πρόοδος είναι μονόδρομος. Ότι ο χρόνος τρέχει μόνον προς τα εμπρός και όσο πιο υψηλές και ριζοσπαστικές είναι οι ταχύτητες της εξέλιξης, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Έχει, επίσης, καθιερωθεί ως αναντίρρητη «αλήθεια» πως πρέπει συγκεκριμένα γεγονότα να τοποθετούνται στον αυστηρά γραμμικό άξονα της μέτρησης του χρόνου, ως απόλυτα «σημεία αναφοράς»: από κτίσεως Ρώμης, από κτίσεως Κόσμου κ.ο.κ.… 
Οι ιστορίες και η εισαγωγή που ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο του Luther Standing Bear, Ιστορίες των Σιου. Ο Luther Standing Bear (Δεκέμβριος 1868-20 Φεβρουαρίου 1939), που ονομαζόταν και ÓtaKê ή Plenty Kill, γνωστός και ως Matȟό Nαžiŋ, ήταν αρχηγός των Ογκλάλα Λακότα, με την έννοια του ηγέτη, του ανθρώπου της ευθύνης, όπως άλλωστε συνέβαινε και στις περισσότερες φυλές των αυτοχθόνων Ινδιάνων.
Είναι άραγε η επιστήμη εχθρός της ελευθερίας; Φταίει η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, αλλά ακόμη και οι «δευτερεύουσες» –ας μας επιτραπεί ο όρος– επιστήμες, όπως η αρχαιολογία, η ανθρωπολογία, η λαογραφία, για την καταπίεση, την ανελευθερία, τη μοναξιά, την πλήξη, τη μιζέρια, την αποξένωση που βιώνουμε καθημερινά; Η μάλλον εύκολη κι ανέξοδα αβασάνιστη απάντηση θα ήταν ασφαλώς «ναι», αλλά είναι ωστόσο έτσι τα πράγματα; Αν δούμε, όμως, το ζήτημα πιο διεξοδικά γίνεται αντιληπτό ότι η επιστήμη, σε αντίθεση βεβαίως με την τεχνολογία, στην «ουδέτερα φορτισμένη» μορφή της είναι ένα εργαλείο που αποκαλύπτει επί μέρους αλήθειες, είτε στα αμιγώς ανθρώπινα είτε στα απείρως συμπαντικά.… 
Η υπερκομματική κοινοβουλευτική δικτατορία συνεχίζει το «έργο» της. Σε καθημερινή βάση, καταπατά κάθε έννοια ατομικής και συλλογικής ελευθερίας, στερεί τα μέσα επιβίωσης, ασκεί έντονη σωματική βία, με ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα είναι συνυπεύθυνο για ό,τι συμβαίνει. Ουσιαστικά, κανένα τους δεν έχει αντίρρηση στα στρατιωτικά μέτρα που έφεραν εγκλεισμό, επιπλέον οικονομική καταστροφή, χιλιάδες θανάτους από αναβολές χειρουργείων και θεραπειών, κατάθλιψη, έκρηξη στη χρήση αλκοόλ κι άλλων ναρκωτικών ουσιών, κατακόρυφη υποβάθμιση της ζωής.… 
Ο κοινωνικός αγώνας ενάντια στο τοπικό παράρτημα της Παγκόσμιας Χούντας οξύνεται μέρα με τη μέρα. Το μονοπώλιο της κρατικής βίας απέναντι στην κοινωνία αποτελεί και πάλι παρελθόν. Η «συναίνεση» στον ακραίο περιορισμό των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, όλη αυτή η νοσηρή «πραγματικότητα» που βιώσαμε για μήνες, είναι η εικόνα ενός δυστοπικού εφιάλτη που αναφλέγεται στο πρωινό φως.…