Καν’ το όπως η Μαφία, μέρος Α’
Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από τον ιστότοπο του Κώστα Γαβριήλ, που είναι διαθέσιμος εδώ. Η αλληγορία που αφηγείται μπορεί με πολύ εύστοχο τρόπο να πει περισσότερα από εκτενείς αναλύσεις. Δημοσιεύεται σε δύο μέρη και έτσι την αναδημοσιεύουμε, προκειμένου να είναι πιο ευανάγνωστη.… Περισσότερα...
Η φιλία είναι γι’ αυτούς θεμέλιος λίθος – «πρώτα οι φίλοι μετά τίποτα». Χορεύουν ροκ εντ ρολλ, ερωτεύονται, εκστασιάζονται με την Λάουρα στο σινεμά, ζουν αυθεντικά και μ’ ένταση τις στιγμές, αποστηθίζουν για πάρτη τους «τα τρία Κ» – Καρυωτάκης, Καβάφης, Καββαδίας.…
Πρόσφατα
Η αντι-ρωσσική υστερία δηλώνει (και πάλι) παρούσα.
Οι λέξεις πολλές φορές σώζουν μέσα τους ένα νόημα κοινό, που μένει σταθερό στους αιώνες. Όσοι τις πρόφεραν κι όσοι τις έγραψαν έφεραν την ίδια έννοια στο μυαλό τους. Έτσι και η λέξη πόλεμος, (πτόλεμος απ’ τα μυκηναϊκά ήδη χρόνια) και η λέξη πόλη (πτόλη-πτολίεθρον στον Όμηρο) κράτησαν ατόφιο το περιεχόμενό τους.…
Το κράτος είναι το πιο θλιβερό, το πιο κουραστικό και κυρίως το πιο βαρετό από όλα τα τέρατα. Ξεδοντιάρικο και παραπονιάρικο, σιχαμένο κι αξιοθρήνητο. Λογικό είναι να κάνει ό,τι κάνουν όλα τα πλάσματα του είδους του: φοράει στολές και μασκαρεύεται, αλλά κυρίως τραβάει την προσοχή μακριά απ’ αυτό το άθλιο σαρκίο του.…
Η λογοτεχνική αλληγορία που ακολουθεί, γράφτηκε με αφορμή την δολοφονία 301 ανθρώπων, σε ανθρακωρυχείο της Τουρκίας, τον Μάη του 2014. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι λέξεις, τουλάχιστον 41 ανθρακωρύχοι είναι νεκροί, έπειτα από «ατύχημα», στις στοές της Αμάσρα, στις βόρειες ακτές της Μαύρης Θάλασσας.…
Η Οικονομία είναι το όπλο. Η Πολιτική είναι να ξέρεις πότε να τραβήξεις τη σκανδάλη.
Κάτι εισβάλει μέσα απ’ τα τοιχώματα των κυττάρων μας και επιχειρεί αργά, αλλά συστηματικά, να μας διαβρώσει. Η πόλη μας διαλύει. Παλεύει ν’ αναστήσει κάποια απροσδιόριστα μειδιάματα, που την κρατούν στα γυάλινα μάτια μας εξαίσια και φανταχτερή.…
Το βιβλίο της Έλι Ράντινγκερ μάς ταξιδεύει στον κόσμο των λύκων ως πλασμάτων της φύσης, αλλά και ως οδηγών για μας τους ανθρώπους. Ο τρόπος που συμβιώνουν στις κοινότητές τους, που αποδέχονται τον θάνατο και την απώλεια, που αγαπούν τη ζωή, που μεγαλώνουν τα μικρά τους, που βιώνουν το εδώ και το τώρα προσφέρουν μαθήματα ζωής.…
Έτσι, στο δεύτερο μέρος, επιλέγει να βαδίσει ψηλά, στο βουνό. Από εκεί μπορεί να κρατήσει τις αποστάσεις του. Δεν επιλέγει να χτίσει ένα σπίτι ή να φτιάξει έστω μια καλύβα. Απαρνείται τον πολιτισμό. Κατοικία του πλέον γίνεται μία σπηλιά. Οι μόνοι που μπορούν να τον καταλάβουν δεν είναι πια οι άνθρωποι· είναι τα ζώα, που το καθένα φέρει το βάρος του συμβολισμού του.… 

Στην Αφρικανική ήπειρο –και ιδιαίτερα στο νοτιοανατολικό της κομμάτι– έκαναν τα πρώτα τους δειλά βήματα οι αρχέγονοι άνθρωποι. Σχημάτισαν τις πρώτες ομάδες κι αργότερα τις πρώτες κοινότητες, βαδίζοντας άγνωστα μονοπάτια, καθώς κάθε τι γύρω τους και μέσα τους ήταν καινούριο κι η επιθυμία τους να το εξερευνήσουν απεριόριστη.…
Ο κατακερματισμός του πλανήτη σε κράτη, που ούτως ή άλλως αποτελούν εξουσιαστική κατασκευή, βρίσκει την απόλυτα παράλογη εκδοχή του στην αφρικανική ήπειρο. Οποιοσδήποτε απ’ τους σύγχρονους χάρτες την απεικονίζουν μας βοηθά να το κατανοήσουμε. Η Αφρική είναι χωρισμένη σε ομοιόμορφα τετράγωνα, σα να πήρε κάποιος χάρακα ή κάναβο κι έφτιαξε στο σώμα της ένα σταυρόλεξο.…