Ο Κολοκοτρώνης περί των θρησκευτικών
Ο Φραγκίσκος Ντονζελώ, Γάλλος στρατηγός και διοικητής των Ιόνιων νησιών επί Ναπολέοντα, διασώζει στα απομνημονεύματά του τον παρακάτω διάλογο μεταξύ του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και ενός από τους ανιψιούς του Αλή Φαρμάκη (Αλβανός αγάς στο Μοναστηράκι της Γορτυνίας και αδελφοποιτός του Κολοκοτρώνη):
-Αχ βρε Κολοκοτρώνη, αν γινόσουν μουσουλμάνος, τέτοιο παληκάρι που είσαι θα γινόσουν άρχοντας τρανός!… Περισσότερα...
Η υπερκομματική κοινοβουλευτική δικτατορία συνεχίζει το «έργο» της. Σε καθημερινή βάση, καταπατά κάθε έννοια ατομικής και συλλογικής ελευθερίας, στερεί τα μέσα επιβίωσης, ασκεί έντονη σωματική βία, με ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Κάθε κοινοβουλευτικό κόμμα είναι συνυπεύθυνο για ό,τι συμβαίνει. Ουσιαστικά, κανένα τους δεν έχει αντίρρηση στα στρατιωτικά μέτρα που έφεραν εγκλεισμό, επιπλέον οικονομική καταστροφή, χιλιάδες θανάτους από αναβολές χειρουργείων και θεραπειών, κατάθλιψη, έκρηξη στη χρήση αλκοόλ κι άλλων ναρκωτικών ουσιών, κατακόρυφη υποβάθμιση της ζωής.…
Ο κοινωνικός αγώνας ενάντια στο τοπικό παράρτημα της Παγκόσμιας Χούντας οξύνεται μέρα με τη μέρα. Το μονοπώλιο της κρατικής βίας απέναντι στην κοινωνία αποτελεί και πάλι παρελθόν. Η «συναίνεση» στον ακραίο περιορισμό των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, όλη αυτή η νοσηρή «πραγματικότητα» που βιώσαμε για μήνες, είναι η εικόνα ενός δυστοπικού εφιάλτη που αναφλέγεται στο πρωινό φως.…
«Η προσβολή του βασιλιά, με λόγια ή έργα, τιμωρείται με φυλάκιση». Σας θυμίζει κάτι από Μεσαίωνα; Από ταινίες με ιππότες και ξίφη ίσως; Ενδεχόμενος ναι. Σας φαίνεται ωστόσο πιθανό να καταλήγει κάποιος σιδηροδέσμιος στη φυλακή γιατί «προσέβαλε» το στέμμα (!) στις μέρες μας; Όχι την εποχή του Ελ Σιντ, ούτε της Ισαβέλλας, αλλά σήμερα!…
Από τους «ιχνηλάτες» του χθες…
Οι πράξεις κοινωνικής ανυπακοής στο κράτος «μοντέλο» της Νέας Τάξης συνεχίστηκαν αμείωτα για τρίτο συνεχόμενο βράδυ. Εξαπλώθηκαν και πάλι σχεδόν σε όλη την επικράτεια, με την ένταση και τη συνολική τους διάρκεια να θυμίζουν καταστάσεις εξέγερσης. Πιθανότατα είναι τα σημαντικότερα γεγονότα αμφισβήτησης της εξουσίας στην Ολλανδία από το τέλος της Β΄ Παγκόσμιας ανθρωποσφαγής.…
Είναι φορές που η ανυπακοή εμφανίζεται εκεί όπου δεν το περιμένεις. Σε μέρη που η αμφισβήτηση της εξουσίας δεν είναι αυτό που θα ονομάζαμε βιωμένη κοινωνική πρακτική. Παρόλα αυτά, οι όποιες βεβαιότητες σαρώνονται όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται για την ελευθερία τους κι όχι για λίγα ψίχουλα παραπάνω στο πορτοφόλι τους.…
Από την χρονική περίοδο που η σύγχρονη ιστορία έχει ονομάσει Μεσαίωνα, σώζονται πρακτικά από δίκες, καθώς και άλλα κείμενα, τα οποία εξετάζουν την ύπαρξη ή ανυπαρξία κάποιων μεταφυσικών φαινομένων. Είναι γνωστή η βαναυσότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν οι μάγοι και οι μάγισσες, καθώς και οι δαιμονισμένοι· όχι μόνο στην περίοδο του Μεσαίωνα, αλλά και στην περίοδο που είθισται να ονομάζεται Αναγέννηση.…
Πολλοί άνθρωποι, ατενίζοντας από μία ασφαλή χρονική απόσταση ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος και κρίνοντας με βάση τις συνθήκες του παρόντος, οδηγούνται στο εσφαλμένο συμπέρασμα ότι επιτέλους έχουμε εξελιχθεί. Ότι ο κόσμος εξελίσσεται γραμμικά και ποτέ δεν γυρίζει πίσω. Ότι όλοι έχουμε μάθει κάτι από αυτό που λέγεται Ιστορία.…
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Και γενναιότητα. Και να ρισκάρεις δίχως να σε φρενάρουν οι συνέπειες. Τα τελευταία βράδια στον Ασπρόπυργο κάποιοι κάτοικοι αντιστέκονται. Δεν αυτοφυλακίζονται, δεν αυτοαστυνομεύονται – ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντι στους ένστολους (και μη) δολοφόνους του ντόπιου παραρτήματος της Παγκόσμιας Χούντας: στήνουν οδοφράγματα, απαντούν στα δακρυγόνα και τις πλαστικές σφαίρες των μπάτσων με πέτρες, μολότοφ και φωτοβολίδες.…
Απέναντι σε μια ευθεία επίθεση κατά της ζωής, ακόμη κι ένα κοτόπουλο θα αντιδράσει όπως μπορεί. Και υπάρχει πάντα η πιθανότητα να κερδίσει την ελευθερία του, ακόμη και έναντι υπέρτερων αντιπάλων που το εποφθαλμιούν.
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο από τον φιλόσοφο και στοχαστή Giorgio Agamben. Ο εν λόγω φιλόσοφος τάχθηκε εξ αρχής ενάντια σε κάθε είδους αστυνομικό μέτρο αναφορικά με τον Covid-19. Ασφαλώς, για τη στάση του αυτή, λοιδορήθηκε χυδαία από τις ιντελεκτουέλ θεραπαινίδες της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης.
Τώρα μας έμεινε το πιο δύσκολο· πώς να πάρουμε τις λέξεις που έμειναν και να φτιάξουμε ζωή.
Είναι αληθές πως για την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών υφίσταται σήμερα η εξής ψευδής αντίληψη: ότι η πλειονότητα του «ελληνικού λαού» αντιστάθηκε είτε με παθητικό είτε με ενεργητικό τρόπο˙ αναμφίβολα, είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς μύθους της λεγόμενης μεταπολίτευσης.… 