ΥΠΟ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ…
Σύμφωνα με τις πρώτες δηλώσεις του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, (Alpha 989), η είσοδος του τουρκικού ερευνητικού σκάφους Oruc Reis (ωκεανογραφικό-σεισμογραφικό) στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ανήμερα της επετείου των Ιμίων στις 6.30 το πρωί (200 χλμ νοτίως της Μεγίστης μεταξύ των δυτικών ακτών της Κύπρου και των ανατολικών ακτών της Κύπρου) αποτέλεσε ένα «συγκυριακό γεγονός, που προήλθε λόγω κακών καιρικών συνθηκών»!… Περισσότερα...
Ενώ στην εγχώρια επικαιρότητα ήδη από τα μέσα Νοέμβρη κυριαρχεί στην επικαιρότητα το «φλέγον» ζήτημα του πρωτοχρονιάτικου «κοινωνικού» επιδόματος, που θα μοιράσει η κυβέρνηση στους απόρους και ο ισόβιος υπουργός Χρυσοχοϊδης έχει βαλθεί με τα στρατεύματά του να …απελευθερώσει τη χώρα από είκοσι-εικοσιπέντε καταλήψεις κτιρίων, ο Ερντογάν, πιστός σε κάθε του δέσμευση, ανακοίνωσε το γνωστό μνημόνιο συνεργασίας με την εύθραυστη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» της Τρίπολης (κυριολεκτικώς της Τρίπολης, αφού δεν ελέγχει καμμία άλλη έκταση στην αχανή αυτή χώρα…), δεσμεύοντας πρακτικά όλο το νότιο αιγαίο συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης, για έρευνες και εκμετάλλευση.
Όχι, δεν είναι αυτός που (ενδεχομένως) αντιληφθήκατε. Σε καμιά περίπτωση. Μιλάμε για παλικάρια τώρα, όχι για ανεμοδούρες από τα πανέρια τα εναλλακτικά. Εντάξει, έκαστος εφ’ ω ετάχθη, που λένε και οι μορφωμένοι, κι αντίρρηση καμία. Αλλά για να ‘σαι παλικάρι, πρέπει (όποτε οι συνθήκες το απαιτούν) να πληρώνεις και το μάρμαρο, σωστά; Κι όχι, όταν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, σφίξουν οι κώλοι, εσύ να τη βλέπεις σε στυλ ας κάνω τώρα κολεγιά με την αριστερά, να ‘χω κονόμι και τα ρέστα κάβα γι’ αραχτά γεράματα.… 
Είναι αληθές πως πολύ πριν την ιστορία του Ιησού, είχε προηγηθεί αυτή του Μίθρα. Και πριν από αυτόν η ιστορία του Διονύσου, του Αιγύπτιου Όσιρι, του Σουμέριου Dammuzi και του Ινδουιστή Murugan. Κι αν πάμε χιλιάδες χρόνια πριν, μπορούμε να φτάσουμε στο μύθο του Πράσινου Ανθρώπου, τον γιο μιας θεάς παρθένου, που γεννήθηκε, πέθανε και τελικά ανασταινόταν κάθε χρόνο.… 
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται σε όσους παλεύουν με τη μετριότητα κάθε μέρα, σε όσους πολεμούν για χάρη της ελευθερίας, σε όσους θυσίασαν και θυσιάζουν κάτι από τον εαυτό τους στο όνομά της.… 
Διανύοντας ήδη μία δεκαετία οικονομικής ύφεσης, αλλά χωρίς κρίση, καθώς άκριτα επιλέγουμε και άκριτα σκεφτόμαστε ακόμη για όσα συνέβησαν και όσα επίκεινται, ένα από τα κεντρικά διακυβεύματα αυτής της περιόδου είναι το «Εμείς» και οι «Άλλοι». Αν παρατηρήσουμε λίγο καλύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή η κεντρική διάκριση δεν είναι μονοδιάστατη αυτή την περίοδο, αλλά μάλλον πολυδιάστατη˙ μπορεί να εμφανίζεται ως «Διεθνιστές» εναντίον «Εθνικιστών», « (άκρο) Αριστεροί» απέναντι σε «(άκρο) Δεξιούς», «Έλληνες» και «Ξένοι», «Έλληνες» και «Τουρίστες», «Έλληνες που ζουν εδώ» και «Έλληνες που ζουν έξω».… 
