Εξήντα τάλαρα το πρόστιμο, κορόιδα! Φθηνά-φθηνά. Σα να λέμε καμιά κατοσταριά (και βάλε) ώρες στο «παπάκι», διανομή και μεροκάματο του τρόμου, ανασφάλιστος κι έτσι. Σαν λίγα σας φάνηκαν μάλλον τα 150 κι όλο όξω μου ‘σασταν, σούρτα-φέρτα, στη βόλτα, σε στυλ ανέμελο και περιπατητικό.… Περισσότερα...
«Το παρὸν [δεν] εἶναι [τίποτε περισσότερο] ἀπὸ τὸ παρελθὸν συσπειρωμένον διὰ δρᾶσιν, ἐνῶ τὸ παρελθὸν [εἶναι] τὸ παρὸν ἀνεπτυγμένον διὰ τὴν κατανόησίν μας». Durant Will., Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, Τόμος στ΄, Μεταρρυθμίσεις
«Το εφεύρημα του «συνταγματικού τόξου» είναι η βάση πάνω στην οποία θα μπουν τα θεμέλια του μεταμνημονιακού καθεστώτος στον Ελλαδικό χώρο, στη γραμμή που επιτάσσει η ενοποιημένη κυριαρχία.… Περισσότερα...
Να μένεις στην Αλεξάνδρας και να μην ακούς αμάξια το βράδυ
αυτό το βουητό της πόλης να ξεκινά μετά τις πέντε
κυριακή με ήλιο και μασκοφόρους
μυρίζει οινόπνευμα
ο κόσμος στο δρόμο κοιτάζει δεξιά- αριστερά
μην πετύχει κάνα μπάτσο
δυστοπικές συζητήσεις για το καλύτερο αντισηπτικό
ένας επαίτης που απλώνει το χέρι φορώντας μάσκα
μουσικοί του δρόμου με πανιά στα τρομπόνια
μια fenistil πάνω στο τραπέζι
“τι είναι αυτό; τα κουνούπια θα φοβηθούμε πια;”
μια μαυρίλα να ρέει
πηχτή, γυαλιστερή και δύσοσμη
πλημμυρίζει την πόλη
πλημμυρίζει τους ανθρώπους
πλημμυρίζει τα έντομα
ο κόσμος πατάει στη μαυρίλα
τα παιδιά πλατσουρίζουν
τα έντομα πνίγονται
καπότες παντού
σε λίγο θα κυκλοφορούμε μέσα σε γιγάντιες καπότες
χθες το βράδυ μάζεμα στην Καλλιδρομίου
τσιγάρα και joy division
πέτυχα τον Π.,… Περισσότερα...
Είναι αληθές πως για την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών υφίσταται σήμερα η εξής ψευδής αντίληψη: ότι η πλειονότητα του «ελληνικού λαού» αντιστάθηκε είτε με παθητικό είτε με ενεργητικό τρόπο˙ αναμφίβολα, είναι κι αυτός ένας από τους πολλούς μύθους της λεγόμενης μεταπολίτευσης.… Περισσότερα...
Είχε μια μεγάλη ουλή στο μηρό της/ έμοιαζε με νεκρό σιδηρόδρομο/ που τον σκέπαζαν πρόχειρα άγριες σάρκες/ Αυτός έβαζε το δάχτυλο τρυφερά στην αφετηρία/ και διέτρεχε απαλά την απόσταση/ ως τη ρίζα του γονάτου/ Κάθε φορά ένιωθε την διαδρομή ατελείωτη/ Κλείνανε τότε γυμνοί τα μάτια/ να φανερώσουν για λίγο/ όσα ο φόβος τους έκρυβε/ Εκείνη ψιθύριζε/ «Γιατί σου αρέσει τόσο η ουλή μου; Είναι μεγάλη κι άσχημη/ Αν όμως τόσο πια τι θέλεις στη χαρίζω»/ Κι αυτός απαντούσε/ «Κοίτα/ όσο κι αν περιπλανήθηκα μέσα σ’ αρχαίους τάφους/ δεν βρήκα πουθενά μαχαίρι/ τόσο σκουριασμένο/ τόσο στομωμένο/ για να την βγάλω από πάνω σου/ όπως τής αξίζει»/ «Τότε θα τη φυλάω στο σώμα μου/ μόνο για σένα/ Όσα χρόνια κι αν περάσουν/ από αυτή τη στιγμή/ θα είναι δική σου/ Σάρκα και δέρμα σου/ ένα με εμένα/ Ως το θάνατο/ Ή μέχρι να βρεις εκείνο το μαχαίρι των αρχαίων»/ «Κάποια στιγμή θα τα ξεχάσεις όλα αυτά/ ή το πιθανότερο/ δεν θα θέλεις να τα θυμάσαι»/ «Ίσως/ Αναπνέω για τη στιγμή/ Αν σκεφτώ το αύριο/ θα σταματήσει η καρδιά μου/ Κάποια πρωινά/ ξυπνώ με ένα μαύρο ήλιο στο μαξιλάρι μου/ Το χθεσινό μου όνειρο/ καίγεται στο σκοτάδι του/ ψάχνω λίγη από την τέφρα/ μα δεν βρίσκω ίχνος/ Αυτό πάλι τι σου λέει;»/ «Μου λέει ότι έχεις μάθει πια τα πάντα/ Νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα ν’ αρχίσεις να ξεχνάς/ Εγώ πάλι λέω/ από εδώ και πέρα/ να μην ξεχνώ τίποτα/ Έτσι θα πληρώσω για όλα/ Αναδρομικά και με τόκο/ Εσύ καθάρισες/ Ήρθε η ώρα να μπεις στον κόσμο/ που τόσο μίσησες/ και να μπει κι αυτός μέσα σου/ Να θυμάσαι όμως/ ότι αυτή η ουλή στο μηρό σου/ μού ανήκει/ Θα γίνει η μόνη μου ιδιοκτησία/ Δική μου/ Και που ξέρεις/ Μπορεί στις περιπλανήσεις μου/ σε χρόνους μέσα σε χρόνους/ να βρω κάποτε κι εκείνο το μαχαίρι»/ Κάτι πύρωσε μέσα της/ θυμός/ έξαψη/λαγνεία/ αποστροφή/ αγάπη/ κενό/ Τον έσφιξε με δύναμη επάνω στο σώμα της/ Όλα έμοιαζαν εντελώς φυσιολογικά.… Περισσότερα...
Ακούσαμε πρώτα τον καλπασμό τους στις σκάλες, μετά ακροβολίστηκαν στο μαγαζί αμίλητοι.[1]
«Σηκωθείτε όλοι όρθιοι ρε πούστηδες!» φώναξε ο επικεφαλής τους.
Σηκωθήκαμε. Αυτοί άρχισαν να περνάνε ανάμεσα μας, καθυστερούσαν κιόλας όταν βρίσκονταν από πίσω μας, για να μας σπάσουν τον τσαμπουκά.
Από την Πέμπτη 4 Ιουνίου 2020, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο σε σημεία όπου διατίθεται ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος.
ΘΕΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ:
Επιδρομές στο πολιτικό σκηνικό
ΣΥΝΗΘΙΣΑΝ ΣΤΟΝ ΦΟΒΟ: ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΒΡΗΚΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ…
BRAIN HACKING: ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
«… Και τί πειράζει αν ένα παιδί δεν μπορεί να γράψει;»
Πώς η νόσος COVID-19 μπορεί να επιδεινώσει την παγκόσμια επισιτιστική ανασφάλεια
Mέρες κρασιού και Τριαντάφυλλων
ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΚΑΙ COVID 19
Τα έντοµα στο κεφάλι µας
Μικρά και Μεγάλα
Η ID2020 ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ
Δραπέτες
Λευκοί μπάτσοι σκότωσαν σε δημόσια θέα τον αφροαμερικανό George Floyd την Δευτέρα 26/8 στην Μινεάπολη των ΗΠΑ. Οι μπάτσοι έβγαλαν από το αμάξι τον Floyd του πέρασαν χειροπέδες, τον ξάπλωσαν στο έδαφος και ένας εξ αυτών τον πάτησε με το γόνατο στον λαιμό μέχρι να πνιγεί, μην δίνοντας σημασία στις εκκλήσεις του Floyd, αλλά και του κόσμου ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει.
Θέλησε να ξοδευτεί με τον δικό του ρυθμό/ Από παιδί μισούσε τα ρολόγια./ Προτιμούσε να μετρά τις στιγμές με την αναπνοή του/ Ήταν καλύτερα έτσι/ Κι όταν οι καταστάσεις τον στρίμωχναν άγρια/ επέστρεφε στη γέρικη μουριά/ Εκείνη στον θλιβερό ακάλυπτο/ Τα δέντρα δεν μιλούν/ μα νιώθουν τα πάντα/ Επέμενε πως το σώμα της είχε καταπιεί τα κάγκελα/ Τα χώνεψε για τα καλά/ Σίδερο σκουριά και χλωροφύλλη αγκαλιασμένα/ Κι αντίο φυλακή/ Μια στιγμιαία νίκη της ζωής/ Πριν το σπασμένο σώμα ρίξει αυλαία/ Ο θρύλος λέει πως δεν έγιναν οι πρέπουσες τελετές/ Καμιά κηδεία/ Τα κομμάτια σάπιζαν άθαφτα στην άσφαλτο/ Κάτι παιδιά μόνο χάραξαν επάνω τους κατάδεσμους/ Σε αρχαίες νεκρές γλώσσες/ Για να μην τους ξορκίσει κανείς/ Αυτός έλειπε/ Μόνο τα πουλιά την έκλαψαν/ Κι ας έμειναν άστεγα/ Διασώθηκαν μόνο κάτι σκόρπιες εικόνες/ Που με το μέτρημα των αναπνοών θόλωναν μέσα του/ Τις ξέβραζε με κάθε εφιάλτη/ Τότε στις κόγχες του βλάσταιναν και πάλι τα κλαδιά της/ Και η σκιά τους πρόσφερε πυρετική θαλπωρή στους λίγους επιζώντες/ Δεν ξεκουραζόταν ποτέ/ Έκανε υπομονή για τον Μεγάλο Ύπνο/ Κι όσο αυτός αργούσε/ έπρεπε κάπως να ξοδευτεί/ Άλλοτε έτρεχε σα φωτόνιο κι άλλοτε έμενε αδρανής σα ψόφια μύγα/ Περφεξιονισμού και Απραξίας γωνία, μόνιμος κάτοικος/ Αυτό τον έκανε αθεράπευτα συναισθηματικό/ Με έναν άσχημο τρόπο/ αποκλειστικά ιδιόκτητο/ Κάποτε ο δάσκαλος τούς μίλησε για τα νεκροτομεία/ Οι περιγραφές του με κάθε λεπτομέρεια/ Δεν τσιγκουνεύτηκε λέξη/ Ήταν όλοι τους στο προαύλιο/ Μάης γλυκός/ Το άρωμα από τις πασχαλιές σκαρφάλωνε ανεμπόδιστα μέσα τους/ Ένιωσε ερωτευμένος με τα πάντα/ Τα κορίτσια ας περίμεναν τη σειρά τους/ Και τότε είδε όλη την αλήθεια/ Είδε τις πασχαλιές να ξεκορμίζουν μέσα από τα σωθικά των πεθαμένων/ Να ξεπηδούν από ανοιγμένα μπλαβιά στόματα/ Ανθοί και αίμα να σμίγουν με τρυφερότητα/ Αδέξια και αθώα/ Φτιάχνοντας συμπλέγματα από θάνατο και ζωή/ Ο ήλιος τού χάιδεψε άγρια το σβέρκο/ Κι αυτό κάπως τον συνέφερε από τη ζάλη/ Το ήξερε ήδη/ Οι στιγμές είναι τα πάντα/ Τα χρόνια όμως κρεμάλα/ Μια τρίαινα από φουσκωμένες φλέβες/ άραζε μόνιμα στο μέτωπο του/ Όταν συγκεντρωνόταν πολύ/ μπορούσε να ακούσει το αίμα του να φέρνει βόλτες μέσα τους/ «Θα κάνουν μπαμ κάποια μέρα να το ξέρεις.
Το διήγημα αυτό γράφτηκε το 2014, όταν όλοι οι σημερινοί κανονισμοί και απαγορεύσεις, που ζούμε αυτή τη στιγμή, φαίνονταν πολύ μακρινοί και αποδίδονταν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Σήμερα βλέπουμε πώς το παράλογο μεταλλάσσεται εξ ίσου σε νόμο και μάλιστα με την επίφαση του ηθικά σωστού.… Περισσότερα...
Από την Τρίτη 5 Μαΐου 2020, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο σε σημεία όπου διατίθεται ο ημερήσιος και περιοδικός τύπος.
Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Η κρατική προπαγάνδα περί «νέας κανονικότητας», τα περί γεννήσεως «νέας αισιοδοξίας» και περί «ανανεωμένης εθνικής αυτοπεποίθησης», που δήθεν γεννήθηκαν μετά την «μάχη» με τον κορωναϊό σε άλλη περίπτωση θα τύγχαναν, απλά, του δικαιολογημένου χλευασμού των περισσοτέρων ανθρώπων.… Περισσότερα...
Θα μπορούσε ο τίτλος να παρέπεμπε σε μία ταινία ή σε βιογραφία ενός πολεμικού ρομάντζου. Εμείς, όμως έχουμε την θεία τύχη να το βλέπουμε ζωντανά να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, καθημερινά με κεντρικούς ήρωες έναν συντηρητικό επιστήμονα και έναν ευαίσθητο κομάντο, που δίνουν μάχες σ’ έναν πόλεμο με αόρατο εχθρό και μας προστατεύουν όλους διακινδυνεύοντας τη ζωή τους.… Περισσότερα...
Τοῦ δὲ λόγου τοῦδ᾽ ἐόντος ἀεὶ ἀξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ ἀκοῦσαι καὶ ἀκούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε ἀπείροισιν ἐοίκασι, πειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει.… Περισσότερα...
Είναι αλήθεια ότι από αναρχικής σκοπιάς δεν ενδείκνυται να τα βάζει κάποιος αποκλειστικά μ’ ένα γρανάζι ενός μηχανισμού, όσο καλοκουρδισμένο και αν αυτό είναι, όσο και αν εκτιμάται ότι αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για την εξουσία. Εδώ θα πρέπει να διευκρινήσουμε ότι πολύτιμο είναι ένα γρανάζι λόγου χάρη των ΜΜΕ και για εκείνους τους εξουσιαστές, τους οποίους συστηματικά αντιπολιτεύεται, αφού μέσω των ψευδοαντιθέσεων που προβάλλουν, θεμελιώνουν τις μεταξύ τους ανύπαρκτες κατ’ ουσίαν διαφορές, με αποτέλεσμα να παγιδεύονται ακόμη περισσότεροι άνθρωποι.
«Σήμερα, 9 Απριλίου, η κρατούμενη Αζιζέλ Ντενίρογλου πέθανε στο θάλαμό της, αβοήθητη, ενώ αντιμετώπιζε κάποια καρδιολογικά προβλήματα ενώ είχε και υψηλό πυρετό. Όλο το βράδυ εκλιπαρούσε για βοήθεια, είχε πόνους στο στήθος και δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν τη θερμομέτρησαν καν και αγνοούμε τα πραγματικά αίτια του θανάτου της.… Περισσότερα...