Ο αγώνας των ελεύθερων φυλών ενάντια στον πολιτισμό: Η περίπτωση των Ινδιάνων Σεμινόλ

Ο αγώνας των ελεύθερων φυλών ενάντια στον πολιτισμό: Η περίπτωση των Ινδιάνων Σεμινόλ

SeminolΔίχως μνήμη δεν υπάρχει συνέχεια. Εν τούτοις, δυστυχώς, συνέχεια και συνέπεια σε ο,τιδήποτε πράττουν έχουν συνήθως οι εξουσιαστές. Συλλέγουν πληροφορίες που ομοιάζουν εκ πρώτης ετερόκλητες και ασήμαντες, αλλά συνδυάζοντας τες με μαεστρία, συνθέτουν πολύτιμη γι’ αυτούς γνώση, ώστε να διατηρούν και να εκσυγχρονίζουν την εξουσία τους επί γης. Μνήμη όμως οφείλουν πρωτίστως να διαθέτουν και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι∙ μνήμη των ακηδεμόνευτων αγώνων τους, των όσων έπραξαν, βαδίζοντας το απελευθερωτικό μονοπάτι, μακριά απ’ τις γητείες της πολιτικής. Αυτή θα ’ναι ο σύντροφος, ο εκ πνεύματος αδερφός, για τους αγώνες που μέλλονται.

Οι Σεμινόλ υπήρξαν μια φυλή ελευθέρων ανθρώπων στα σημερινά όρια της πολιτείας της Φλόριντα. Και πράγματι, οι ίδιοι ονομάτιζαν τον εαυτούς τους yat’siminoli, που σημαίνει ελεύθεροι άνθρωποι. Ο λαός τους ζούσε στις εκτάσεις της νοτιοανατολικής ακτής, στα ίδια εδάφη που σήμερα έχει επιβληθεί να ονομάζονται επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Ποιο συγκεκριμένα, η φυλή των Σεμινόλ προέκυψε απ’ την ελεύθερη συνένωση διαφόρων ομάδων Ινδιάνων, κυρίως της φυλής των Κρικ, οι οποίες μετακινήθηκαν στην Βόρεια Φλόριντα τον 18ο και 19ο αιώνα. Στις μέρες μας οι λίγοι πλέον επιζώντες αυτής της πάλαι ποτέ απολίτιστης φυλής διαβιούν διάσπαρτοι κυρίως στην Οκλαχόμα. Όμως, έχουν πλέον εκπολιτιστεί πλήρως∙ πέρα απ’ τις όποιες ανάξιες λόγου γραφικότητες, δεν διατηρούν επ’ ουδενί την ουσία της άγριας ζωής, που ξεχείλιζε στα μάτια των προγόνων τους.

Στα 1834, η πίεση για να εγκαταλείψουν οι Ινδιάνοι στο σύνολο τους την Φλόριντα έγινε αφόρητη. Όπως ήταν αναμενόμενο, η φυλή των Σεμινόλ δεν γινόταν να αποτελέσει εξαίρεση. Την ίδια λοιπόν χρονιά, ο αρμόδιος εκπρόσωπος της κυβέρνησης για θέματα των Ινδιάνων ανακοίνωσε στους συγκεντρωμένους εκπροσώπους των Σεμινόλ πως έπρεπε να μετακινηθούν δυτικά, αφήνοντας μια για πάντα την προγονική τους γη. Δεν θα δεχόταν επ’ αυτού καμιά αντίρρηση.

Οι Σεμινόλ απάντησαν εκτός των άλλων τα εξής: Όλους μας έφτιαξε ο ίδιος Μεγάλος Πατέρας και είμαστε όλοι παιδιά του. Γεννηθήκαμε όλοι απ’ την ίδια μητέρα και θηλάσαμε απ’ το ίδιο στήθος. Άρα είμαστε αδέλφια και σαν αδέλφια πρέπει να συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας με φιλικό τρόπο… Αν ξαφνικά ξεριζώσουμε την καρδιά μας από τα μέρη με τα οποία είναι δεμένη, τότε οι ρίζες της καρδιάς θα σπάσουν. Βγάλατε ωραίο λόγο, όμως ο λαός μου δεν μπορεί να δεσμευτεί ότι θα φύγει. Δεν θέλουμε να φύγουμε. Ακόμη και αν οι γλώσσες των ανθρώπων μας λένε ναι, οι καρδιές τους φωνάζουν όχι και τους αποκαλούν ψεύτες. Αν ξεριζώσουμε τις καρδιές μας από τα σπίτια μας, με τα οποία είναι δεμένες, τότε θα σπάσουν τα αγγεία τους.

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης κατάφερε με δόλο και έμμεσες απειλές να «πείσει» 15 αρχηγούς συμβούλους να υπογράψουν μια συνθήκη αποχώρησης. Η Γερουσία έσπευσε να την επικυρώσει με ταχύτατες διαδικασίες και το Υπουργείο Πολέμου ξεκίνησε τις προετοιμασίες για την μετακίνηση των Σεμινόλ. Οι ιθύνοντες θεώρησαν πως η υπόθεση έχει κλείσει και το μόνο που απέμενε ήταν το τυπικό μέρος του ζητήματος∙ να στοιβάξουν σε ξεχαρβαλωμένες άμαξες τους Ινδιάνους και να τους αποθέσουν ως άχρηστα αντικείμενα εκεί όπου οι κρατικοί θεσμοί είχαν ήδη αποφασίσει∙ και όποιος επιβιώσει των κακουχιών επιβίωσε.

Ωστόσο, ένας νεαρός σύμβουλος των Σεμινόλ, ο Οσεόλα, ξεσήκωσε τους ανθρώπους της φυλής του να Oseolaαντισταθούν στον λευκό κατακτητή. Λέγεται πως οι λόγοι του αναθάρρησαν τις απογοητευμένες καρδιές και έκαναν ακόμη και τους σκληρότερους των πολεμιστών να δακρύσουν σαν μικρά παιδιά. Ο Οσεόλα είχε παλιότερα φυλακιστεί και αλυσοδεθεί απ’ τον κυβερνητικό πράκτορα Θόμσον και η γυναίκα του είχε πουληθεί ως σκλάβα. Τον Δεκέμβριο του 1835, ο Θόμσον διέταξε τον λαό των Σεμινόλ να συγκεντρωθεί, προκειμένου να ξεκινήσει η μετακίνηση τους με το στανιό. Κανείς όμως δεν προσήλθε. Αντί γι’ αυτό, οι Σεμινόλ άρχισαν να κάνουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις σε παράκτιες αποικίες λευκών σε όλο το μήκος της Φλόριντα. Μάλιστα, ο Θόμσον πλήρωσε την αλαζονεία του με την ίδια του την ζωή∙ ο ίδιος ο Οσεόλα σε μια καταδρομικού τύπου επίθεση τον σκότωσε, όπως και έναν υπολοχαγό που εκτελούσε χρέη υπασπιστή.

Οι Σεμινόλ χρησιμοποιούσαν την κλασσική και δοκιμασμένη ινδιάνικη τακτική εναντίον των αντιπάλων τους, που ήταν καλύτερα οπλισμένοι. Είναι ενδεικτικό πως κάποτε ο στρατηγός και μετέπειτα πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α Τζορτζ Ουάσινγκτον είχε δώσει την εξής συμβουλή σε έναν από τους αξιωματικούς του: Στρατηγέ Σεντ Κλερ, με δυο λόγια, προσέξτε μη σας αιφνιδιάσουν. Ξανά και ξανά, προσέξτε μη σας αιφνιδιάσουν.

Το Κογκρέσο όμως είχε ήδη βρει τα κονδύλια για να πολεμήσει τους Σεμινόλ. Αξίζει ν’ αναφερθεί πως υπήρξαν και γερουσιαστές, όπως ο Χένρι Κλέι από το Κεντάκι, που δήλωσε ευθαρσώς πως είναι αντίθετος με τον πόλεμο. Αν τα κίνητρά του ήταν φθηνά ή αν αντιθέτως θεώρησε πράγματι την επερχόμενη ανθρωποσφαγή των Σεμινόλ ως πράξη επαίσχυντη δεν είναι ξεκαθαρισμένο.

Ο στρατηγός Γουίνφιλντ Σκοτ τέθηκε επικεφαλής του στρατού που συγκεντρώθηκε, για να «συνετίσει» τους Ινδιάνους. Ωστόσο, οι φάλαγγες των ανδρών του, που προέλασαν στις περιοχές των Σεμινόλ, δεν βρήκαν κανέναν. Στο τέλος, η λάσπη, οι βάλτοι, η ανυπόφορη ζέστη, οι ασθένειες και η πείνα τους τσάκισαν. Η πλήρης κόπωση, ψυχή τε και σώματι, ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα για έναν στρατό που πολεμούσε ανθρώπους της υπαίθρου στον τόπο τους. Όπως ήταν φυσικό, κανείς εκ των στρατιωτών και αξιωματικών δεν επιθυμούσε να αντιμετωπίσει τους Σεμινόλ στους βάλτους της Φλόριντα. Το 1836 παραιτήθηκαν 103 από τους συνολικά 149 βαθμοφόρους του τακτικού στρατού. Παρόλα αυτά, το αμερικάνικο κράτος δεν το έβαλε κάτω. Έτσι, την άνοιξη του 1837 έφθασε ο υποστράτηγος Τζέσαπ, επικεφαλής 10.000 ανδρών. Οι Σεμινόλ όμως χάθηκαν στους βάλτους απ’ όπου έκαναν κάθε τόσο επιθέσεις σε ξεκομμένες απ’ τον κύριο κορμό μονάδες.

Ο στρατός δεν δίστασε να προσλάβει ακόμη και λακέδες Ινδιάνους άλλων φυλών, για να πολεμήσουν τους Σεμινόλ. Ούτε όμως και αυτή η τακτική έφερε αποτέλεσμα. Ο Βαν Έβρι αναφέρει χαρακτηριστικά: Οι Σεμινόλ είχαν ενσωματωθεί σε τέτοιο βαθμό με το περιβάλλον τους, που μόνο οι γερανοί και οι αλιγάτορες μπορούσαν να τους συναγωνιστούν. Οι απολίτιστες όμως φυλές, δεν γνωρίζουν την τέχνη της πολιτικής και εξαπάτησης∙ στα 1837 ο Οσεόλα συνελήφθη, ενώ κρατούσε λευκή σημαία ανακωχής και ερχόμενος να κουβεντιάσει έπειτα απ’ τις εγγυήσεις των λευκών πως δεν θα τον ενοχλούσε κανείς∙ αλυσοδέθηκε, βασανίστηκε και πέθανε άρρωστος στη φυλακή.

Ο πόλεμος αυτός κράτησε τελικά οκτώ χρόνια και κόστισε στο αμερικάνικο κράτος 20.000.000 δολάρια, ποσό μυθώδες για την εποχή. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ήταν 1500 περίπου στρατιώτες και αξιωματικοί για τον αμερικανικό στρατό. Για τους Σεμινόλ δεν υπάρχουν δυστυχώς επαρκή στοιχεία. Είναι, ωστόσο, βέβαιον πως το τίμημα που πλήρωσαν ήταν μεγάλο. Ο Οσεόλα και ο λαός του έκαναν παν το δυνατόν για την ελευθερία∙ αποτελούσαν ωστόσο μια μικρή ομάδα ανθρώπων που πολεμούσε απέναντι σε ένα πανίσχυρο κράτος. Το ελεύθερο πνεύμα ενάντια στο άψυχο της μηχανής και των θεσμών. Εν τούτοις, η μεταξύ των αδελφωσύνη, η αυταπάρνηση, το ήθος και η συνέπειά τους στον απελευθερωτικό αγώνα δεν θα λησμονηθούν. Ο,τι ήταν για τον αρχαίο θαλασσοπόρο το σταυρωτό αστέρι του νότου, θα’ ναι για τους αγωνιζομένους –όπως τόσες και τόσες αντίστοιχης σημασίας– η αντίσταση των Σεμινόλ στον λευκό κατακτητή.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

Σχετικά βιβλία:
Howard Zinn, Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών
Comments are closed.