Λέγεται πως η μόνη ουσιαστική διαφορά του όχλου με το κοπάδι, είναι ότι στον όχλο ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του μπροστάρη. Με άλλα λόγια, ο όχλος λειτουργεί ως «αγέλη προβάτων», όσο οξύμωρο κι αν αυτό φαίνεται. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η λογική, η κρίση, τα αγαθά συναισθήματα, ο ανθρωπισμός, η αλληλεγγύη πηγαίνουν περίπατο. Απεναντίας, ευημερούν η μισαλλοδοξία, η κακία, το μίσος εν γένει, ο δογματισμός, ο ζηλωτισμός και κάθε άλλο στοιχείο που απανθρωπίζει και εξευτελίζει την ανθρώπινη υπόσταση.

Το πρόβατο αποκτά κυνόδοντες.

Το Σάββατο 9/3, περίπου στις 22.30, δύο συνάνθρωποί μας, με διαφορετικές ερωτικές και ενδυματολογικές επιλογές κάνουν την βόλτα τους στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Δίχως το οποιοδήποτε προηγούμενο, άγνωστα σε αυτούς άτομα, νεαρής ηλικίας κυρίως, επιχειρούν να τους λιντσάρουν, βρίζοντας τους ταυτόχρονα χυδαία. Με «αυθόρμητους» αυτοματισμούς (που θα ζήλευαν και κρατικές υπηρεσίες), η αγέλη των προβάτων πολλαπλασιάζεται γεωμετρικά. Πολλές δεκάδες (πιθανόν και περισσότεροι) «ανθρωπιστές» νεαροί πολιορκούν το κατάστημα εστίασης, όπου οι δύο τρανς άνθρωποι έχουν βρει προσωρινά καταφύγιο. Ο όχλος συνεχίζει να τους προπηλακίζει, εκτοξεύοντας μπουκάλια κι άλλα αντικείμενα.

Δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία για τί θα συνέβαινε στους δυο συνανθρώπους μας, αν έπεφταν στα χέρια των ανθρωποειδών αγελαίων προβάτων.

Το γεγονός το ότι η εγκληματική αυτή ενέργεια συνέβη στην κεντρική πλατεία της «συμπρωτεύουσας», δεν είναι κάτι το τυχαίο. Ανέκαθεν, είχαμε την αίσθηση πως, αν υπάρχουν τόσο νοσηρά αντανακλαστικά, που να οδηγούν «ανθρώπους» σε τέτοιες εγκληματικές δράσεις, ως τόπο για να συμβεί (αρχικά) κάτι τέτοιο υποψιαζόμασταν την Θεσσαλονίκη. Από σήμερα αίρουμε αυτό το «αν», κάνοντας το βεβαιότητα.

Οι λόγοι είναι γνωστοί· όχι εδώ και λίγες δεκαετίες, μα από την ενσωμάτωση της πόλης στο ελλαδικό κράτος. Η μισαλλοδοξία και ο ακραία πολιτικοποιημένος συντηρητισμός υπήρξαν ανέκαθεν τα πλέον δυναμικά χαρακτηριστικά της. Τα εναλλακτικά φτιασιδώματα και η ψευτο-νεολαιίστικη φενάκη, που σερβίρεται ως το «γκουρμέ» μιας δήθεν «ανοιχτής πόλης» στην διαφορετικότητα, δεν μας αγγίζουν καθόλου.

Δεν σκοπεύουμε να μακρηγορήσουμε για την «ιδιαιτερότητα» της Θεσσαλονίκης. Κάτι τέτοιο απαιτεί ενδελεχή έρευνα, ανάλυση κι ανάπτυξη. Παρόλα αυτά, θα αναφέρουμε το εξής, που θεωρούμε χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της «ιδιαιτερότητας». Δίχως να παραθέσουμε αριθμούς (μια γρήγορη έρευνα του αναγνώστη στο διαδίκτυο θα ήταν αρκετή), η μόνη στην Ελλάδα κοινότητα Εβραίων που σχεδόν εξολοθρεύτηκε πλήρως με τα πογκρόμ και το Ολοκαύτωμα, είναι αυτή της Θεσσαλονίκης, που ασφαλώς αποτελούσε συντριπτικά και την πολυπληθέστερη. Πουθενά αλλού στον ελλαδικό χώρο δεν συνέβη κάτι τέτοιο με παρόμοιους όρους. Η ευκολία με την οποία οι μη Εβραίοι γείτονες, που λίγες μέρες πριν έμπαιναν ως «φίλοι» στα ίδια σπίτια, άρπαζαν οτιδήποτε από τις οικοσκευές των Εβραίων «φίλων» τους, είναι ανατριχιαστική.

Ας επιστρέψουμε όμως στο δολοφονικό, ρατσιστικό και μισαλλόδοξο γεγονός του Σαββάτου. Ασφαλώς θεωρούμε την ελλαδική Εκκλησία και τα πολιτικά της ακροδεξιά δεκανίκια -κόμματα, αποκόμματα και λοιπούς αργυρώνητους- ως ηθικούς αυτουργούς της επίθεσης. Οι απόψεις τους για τους ανθρώπους με διαφορετική σεξουαλικότητα, όλο αυτό το μίσος που εκφράζουν με κάθε τους λέξη (γραπτή και προφορική) όχι μόνο για τους ομοφυλόφιλους, αλλά για κάθε έναν από εμάς, που δεν χωρά ή περισσεύει στην προκρούστια κλίνη τους, γίνονται οι «πατέρες» και «νονοί» των αγελαίων προβάτων.

Επιστρέφουμε «πίσω» λοιπόν; Στην δεκαετία του ’50 και του ’60, που οι ένστολοι δολοφόνοι, συνεπικουρούμενοι από «ευυπόληπτους πολίτες», ξυλοφόρτωναν και ψαλίδιζαν τα μπατζάκια όσων νέων φορούσαν μπλουτζίν κι άκουγαν ροκ εντ ρολ; Ή ίσως στα τέλη του ’70 (και αρχών ’80), όπου, συχνά πυκνά, στην θέα νεαρών με κούρεμα μοϊκάνα κι ανάλογη ένδυση, οικοδόμοι τόσο του ΚΚΕ, όσο και της ακροδεξιάς, τους ξυλοφόρτωναν «για παραδειγματισμό»; Σίγουρο πάντως είναι πως, όταν οι εμπειρίες μάς οδηγούν διαρκώς στην νοσταλγία, κατευθυνόμαστε με ακρίβεια σε έναν έντονα πολιτικοποιημένο συντηρητισμό, με καθαρά εξουσιαστική βάση.

Και για όσους θεωρούν πως όλο αυτό δεν τους αφορά, ας σκεφτούν πως η προκρούστεια αυτή κλίνη έχει θέση και για την δική τους αφεντιά. Ο παραλαβάνος (κάθε πολιτικής εξουσίας) θα σε στοχοποιήσει σήμερα γιατί δεν του αρέσουν οι ερωτικές σου επιλογές ή αυτό που φοράς, αύριο θα κάνει ακριβώς το ίδιο γιατί δεν γουστάρει το πώς μεγαλώνεις τα παιδιά σου, ότι δεν θέλεις να κάνεις «εμβόλιο», ότι ζεις σε δεντρόσπιτο, ότι γέρασες, ότι είσαι φτωχός, ανάπηρος, ότι έχεις διαφορετικό χρώμα, διαφορετικές απόψεις ή οτιδήποτε.

Κάθε αγέλη προβάτων, συγκροτείται από παραβαλάνους. Αποκλειστικά.

Η εξουσία έλκει τους χειρότερους και διαφθείρει τους καλύτερους. Η εξουσία και η πολιτική είναι σιαμαίες υπάρξεις. Το μίσος για την διαφορετικότητα είναι «λογικό» αποτέλεσμα τούτης της σιαμαίας σύμπραξης. Και μην ξεγελιέστε. Η μισαλλοδοξία είναι «κατόρθωμα» κάθε πολιτικής φάρας, όσο εναλλακτική, διεθνιστική ή «ανθρωπιστική» κι αν αυτοπαρουσιάζεται. Ας μείνουμε λοιπόν σε ό,τι εξυψώνει τον άνθρωπο, ας πιστέψουμε στην συντροφιά, στην φιλία, στην ανυστεροβουλία, στην κατανόηση, στην γοητεία που ασκεί το διαφορετικό, για όσους παραμένουν στην ουσία τους άνθρωποι.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση