Ο πρωτόγονος άνθρωπος κυβερνιόταν πολύ καλύτερα από τα ένστικτά του, παρά ο «λογικός» άνθρωπος, ο απόγονος του, που έμαθε να συγκρατείται αυτοελεγχόμενος. Μέσα από την πορεία του πολιτισμού, υψώσαμε ένα φράγμα όλο και πιο ερμητικό ανάμεσα στη συνείδησή μας και στα βαθύτερα ενστικτώδη στρώματα της ψυχής μας και, μάλιστα, το αποκόψαμε τελικά απ’ τη σωματική βάση τον ψυχικών φαινομένων.… Περισσότερα...
Οκτώ χρόνια πριν το τέλος του 20ου αιώνα, δεν θα ήθελα να επιβαρύνω την ήδη υπάρχουσα σύγχυση με την προσωπική μου θολή μαρτυρία. Επισημαίνω όμως τον απόλυτο θρίαμβο του κρατικού φασισμού, την οριστική εγκατάσταση του “στερεότυπου” και των μεταλλαγμένων και τέλος την επιτυχή μεταμόσχευση του τηλεοπτικού κοντρόλ-σύστεμ στον κοινωνικό κορμό.… Περισσότερα...
Υποτίθεται πως ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, πως τα γεγονότα, όσο μακρινά κι αν συμβαίνουν από εμάς, φανερώνονται μπροστά μας με αστραπιαία ταχύτητα. Υποτίθεται πως οι πηγές πληροφόρησης είναι τόσες πολλές, που ο ενδιαφερόμενος διαθέτει πλέον μύριες επιλογές για να «κοινωνήσει» τις πληροφορίες που τον ενδιαφέρουν.… Περισσότερα...
Το σώμα της Γης
Ο ανθρώπινος χρόνος τις τελευταίες δεκαετίες έχει συσταλεί. Συμπυκνώνεται και περιέχει μεγάλο όγκο γεγονότων, δράσεων, εξελίξεων, τεχνολογικών επιτευγμάτων. Ο ανθρώπινος πολιτισμός -ιδιαίτερα σε μια πλευρά του πλανήτη Γη- έχει διογκωθεί. Τεράστιος όγκος αντικειμένων, προϊόντων, υποπροϊόντων, που απαιτούν υπερβολικές ποσότητες ενέργειας, για να δημιουργηθούν, να μεταφερθούν, να καταναλωθούν και να λειτουργήσουν, κατακλύζουν κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής.… Περισσότερα...
Ζούμε κυρίως σε πόλεις γερασμένες με μνήμες αιώνων στις πλάτες τους. Κάποτε και χιλιετιών. Τις θεωρούμε δεδομένες. Κατοικούμε στα σπλάχνα τους, τις διασχίζουμε δίχως να θυμόμαστε πλέον ποιοι τις ίδρυσαν και γιατί. Ούτε καν το πώς. Πώς γεννιούνται όμως οι πόλεις; Με πρόγραμμα και προδιαγραφές; Από ενώσεις χωριών; Ενώσεις συμφερόντων; Συμμαχίες; Για την εκπλήρωση ποιου σκοπού; Της αριστοτελικής ευδαιμονίας; Για χάριν ενός ιδανικού, όπως διατεινόταν ο Πλάτων;
Μυθικοί γενάρχες, ήρωες, στρατηλάτες, πολιτικοί, στρατηγοί ή ανώνυμοι ήρωες οι ιδρυτές τους.… Περισσότερα...
Δεν έχει σημασία ποιο μονοπάτι θα διαλέξεις. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μονοπάτια κι όλα είναι ίδια γιατί δεν οδηγούν πουθενά. Αρκεί το μονοπάτι να το ακολουθήσεις χωρίς φόβο και χωρίς φιλοδοξία. Και αρκεί το μονοπάτι να έχει καρδιά.
Carlos Castaneda
Αντικρίζουμε το πρώτο φως σε μια προκαθορισμένη για εμάς πραγματικότητα.… Περισσότερα...
Ελευθερωμένος πλέον από την ειρκτή του χρόνου, ο Χακίμ Μπέη ή αλλιώς Πίτερ Λάμπορν Ουίλσον (1945-2022) παραμένει ένα ρευστό πνεύμα. Γι’ αυτό, το πέρασμα του από το βραχύβιο αισθητό στο άχρονο μη αισθητό, δεν στερεί τη δυνατότητα στο πνεύμα του να εγκαθίσταται όπου θέλει ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου.… Περισσότερα...
Αλήθεια, τι μας κάνει ανθρώπους; Το ό,τι γεννιόμαστε με κάποιες ιδιότητες, πού υποτίθεται δεν έχουν άλλες υπάρξεις; Το ό,τι διαθέτουμε κάτι περισσότερο; Το ό,τι έχουμε μνήμη και ιστορία; Τίποτε από αυτά; Νιώθουμε ότι τα παραπάνω ερωτήματα τίθενται σε λάθος βάση· μας πάνε αλλού και μας παραπλανούν.… Περισσότερα...
Όταν μιλάς ειλικρινά κι όταν δεν πετάς στον δρόμο ό,τι σε πλήγωσε -αν θέλεις- ή ό,τι σε πρόδωσε, αλλά το κρατάς και το πηγαίνεις και το παλεύεις και το ψάχνεις και στήνεις την ζωή σου πάνω σε αυτό, έστω κι αν ξέρεις ότι στο τέλος θα είσαι ένας loser, αυτό είναι κάτι που το εκτιμάει ο άλλος και το αναζητά.… Περισσότερα...
Αλλά ας δεχτούμε ότι η ελευθερία της σκέψης μπορεί να κατασταλεί κι ότι οι άνθρωποι μπορούν να πιεστούν τόσο, ώστε να μην τολμούν να μιλούν παρά μόνο με διαταγή της ανώτερης Αρχής. Τούτο ασφαλώς δεν θα τους έκανε ποτέ να σκέφτονται μόνο ό,τι θέλει η ανώτατη Αρχή.… Περισσότερα...
Η «Καρότσα ή «Μαύρη ήταν καρότσα» όπως το ονομάζουν στην Αλιστράτη Σερρών από όπου κατάγεται, είναι ένα σκοτεινό μοιρολόι. Ο θρύλος λέει πως αναφέρεται στα κορίτσια που στο παρελθόν απήγαγαν με τη βία από τα σπίτια και τις οικογένειες τους, για να τα εκμεταλλευτούν με οποιοδήποτε τρόπο.… Περισσότερα...
Νιώθουμε, άραγε, ποτέ πιο πλήρως ικανοποιημένοι με την φευγαλέα στιγμή απ’ όσο όταν πηγαίνουμε να μαζέψουμε βατόμουρα ή μανιτάρια, όπως οι πρώτοι άνθρωποι, ή όταν, αργοί, μαζεύουμε βότσαλα, κοχύλια και ξύλα στην ακροθαλασσιά; Η χαρά τής καθαρής ύπαρξης: ζωή που συμπυκνώνεται κι αναλώνεται στην στιγμή.… Περισσότερα...
Φώναξε η ζωή μας χάνεται πάει/ Διάλυσε τη σκόνη που σκεπάζει το φως/ Ο θάνατος διακοπές στο Sarajevo πάει/ Ξύπνησε, στις ειδήσεις τα βλέπεις και τρως.
Magic de Spell, Sarajevo (Φώναξε)
Η νοσταλγία (νόστος+άλγος) είναι μια επιστροφή με πόνο.… Περισσότερα...
Ένας ψηφιακός κόσμος με ρωτάει συνεχώς, σαν ένας γιγάντιος διακόπτης, αν περνάει ρεύμα από την καρδιά μου ή όχι, παίζει μέσα μου προκλητικά με ένα on ή ένα off, το ένα ή το μηδέν μου. Εκπέμπω τραγούδια, σκέψεις και φθόγγους πριν σωπάσει ο κόσμος που μεγάλωσα, ξεγελιέμαι πάνω στο τεντωμένο σκοινί, πιστεύοντας πως κάνω την πιο μεγάλη επανάσταση που έχει απομείνει: να περπατήσω ξυπόλητη στο κεραμιδί χώμα, να παραμείνω γήινη, να σφίξω ένα ζεστό χέρι, να δώσω μια αναλογική ματιά και ένα ακόμα, τελευταίο, αναλογικό φιλί.… Περισσότερα...
Λεοπαρδάλεις εισβάλουν στον ναό και πίνουν από τα θυσιαστήρια σκεύη, αδειάζοντάς τα· από ένα σημείο και μετά, καθώς αυτό επαναλαμβάνεται διαρκώς, μπορεί να υπολογιστεί εκ των προτέρων και γίνεται μέρος της τελετουργίας.
Ο Κάφκα μάς μιλά για το παράλογο. Για το πώς αυτό, μέσω της επανάληψης, γίνεται «λογικό», «αυτονόητο», «ηθικό», καθημερινότητα.… Περισσότερα...