Browsed by
Tag: μνήμη

Για τα δύο χρόνια από τον θάνατο του συντρόφου μας Γιώργου Βλασσόπουλου

Για τα δύο χρόνια από τον θάνατο του συντρόφου μας Γιώργου Βλασσόπουλου

Ό,τι πεθαίνει δεν χάνεται από τον Κόσμο

Μάρκος Αυρήλιος

 

Οι αυθεντικοί σύντροφοι είναι πάντοτε παρόντες˙ δεν εγκαταλείπουν, δεν λησμονούν, δεν εξαφανίζονται – παραμένουν ακέραιοι και λαλίστατοι δίπλα μας, ακόμη κι όταν απαντούν τον θάνατο.

Γιατί κι ο θάνατος είναι ελάχιστος, να τους σιωπήσει.… Περισσότερα...

Χιόνι κι αίμα: Η σφαγή των ινδιάνων Lakota στο Wounded Knee

Χιόνι κι αίμα: Η σφαγή των ινδιάνων Lakota στο Wounded Knee

knee_1Δεν γνώριζα τότε πόσα τελείωσαν. Όταν κοιτάζω τώρα απ’ αυτόν τον ψηλό λόφο του γήρατός μου, μπορώ ακόμη να δω τις σφαγμένες γυναίκες και παιδιά να κείτονται σωριασμένοι και διαμελισμένοι καθ’ όλο το μήκος τους στραβού βαράθρου τόσο ζωντανά, όσο τους είχα δει με τα νεανικά μου μάτια.Περισσότερα...

Φως σε φόντο λευκό: Όταν οι λέξεις της Ιστορίας τυφλώνουν (Μέρος 2ο)

Φως σε φόντο λευκό: Όταν οι λέξεις της Ιστορίας τυφλώνουν (Μέρος 2ο)

Οι καιροί είναι χαώδεις· οι γνώμες συγκεχυμένες· τα κόμματα ένας κυκεώνας· η γλώσσα των νέων ιδεών δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί· τίποτε δεν είναι δυσκολότερο από το να ορίσει κανείς καλά τον εαυτό του σε σχέση με τη θρησκεία, τη φιλοσοφία, την πολιτική.Περισσότερα...

Από το Κυπριακό του ’52-’58 έως το Μακεδονικό τού σήμερα: Οι ανυπότακτοι νεολαίοι και ο αγώνας τους ενάντια στην εξουσία.

Από το Κυπριακό του ’52-’58 έως το Μακεδονικό τού σήμερα: Οι ανυπότακτοι νεολαίοι και ο αγώνας τους ενάντια στην εξουσία.

https://anarchypress.files.wordpress.com/2019/03/ce98ceb7cf81ceb9cf89ceb4ceafceb5cf82-cf84cf89cebd-ceacceb3ceb3cebbcf89cebd-cebaceb1cf84ceb1cebacf84ceb7cf84cf8ecebd.jpg

Το άρθρο που ακολουθεί αφιερώνεται στη μνήμη του Νίκου Νικολαΐδη και των ανυπότακτων νεολαίων της δεκαετίας του ’50.

«Η Κυβέρνησις είναι αποφασισμένη να πατάξη πάσαν αναρχικήν εκδήλωσιν, η οποία υπό το πρόσχημα του πατριωτισμού αποβλέπει ευθέως εις αντεθνικούς σκοπούς». Κωνσταντίνος Καραμανλής (πρωθυπουργός) 9/5/1956

«Εκείνο το βράδυ διώξαμε νωρίς τα κορίτσια από το Στέκι και συναντηθήκαμε για πρώτη φορά με κάτι άλλα παιδιά από τα γύρω δημόσια σχολεία κι αποφασίσαμε την άλλη μέρα στη διαδήλωση να φτιάξουμε μια σφιχτή ομάδα καμιά σαρανταριά να ήμαστε όλοι μαζί μακρυά από τους άλλους – όχι σαν τα πρόβατα και να την πέφτουμε πίσω από τους μπάτσους εκεί που δεν περίμεναν θα είχαμε μαζί μας ξυραφάκια και σουγιάδες μα κάτι τύποι πιο μεγάλοι από εμάς δεκαοχτάρηδες και βάλε δεν γουστάραν τέτοιο σκηνικό και είπαν ότι έπρεπε να πάμε όλοι μαζί με τους άλλους και να είμαστε ήσυχοι γιατί αν τους χτυπούσαμε τους μπάτσους θα παίζαμε λέει το παιχνίδι τους…».Περισσότερα...