Αυτό που ο κοινός άνθρωπος βλέπει σαν πέτρα, για τον άνθρωπο που ξέρει είναι μαργαριτάρι.
Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί
«Δε νομίζω να μιλάς σοβαρά, μάλλον σε πείραξε ο Βαρδάρης που έπιασε απότομα. Συγνώμη, βέβαια που σου μιλώ με τέτοιο τρόπο, αλλά και το φαιδρό έχει τα όρια του.… Περισσότερα...
Επιχειρώντας να σκιαγραφήσουμε τον λόγο ενός σύγχρονου κυρίαρχου, όταν αυτός δε σκοντάφτει πάνω σε κανέναν αντίλογο, φτιάξαμε μια αλληγορία, που θα μπορούσε να αντανακλά τον προκλητικό, κυνικό και χυδαίο τόνο τόσο των ντόπιων, όσο και των εισαγόμενων πολιτικών τεράτων. Αφαιρώντας τα ονόματα και τους συγκεκριμένους προσδιορισμούς, ο καθένας θα μπορούσε να κάνει τις δικές του αναγωγές στα γεγονότα που η δική του σκέψη επιθυμεί να φωτίσει.… Περισσότερα...
Μια φορά, εγώ, ο Τσουάνγκ Τσου ονειρεύτηκα πως ήμουν μια πεταλούδα και πετούσα δώθε κείθε· από κάθε άποψη ένιωθα ότι ήμουν πεταλούδα. Ένιωθα κι ακολουθούσα μονάχα τις πεταλουδίσιες μου επιθυμίες και δεν είχα συνείδηση της ανθρώπινής μου ταυτότητας. Ξαφνικά, ξύπνησα και ανακάλυψα ότι ήμουν πλαγιασμένος— ξανά ο ίδιος μου ο εαυτός!… Περισσότερα...
Το ξέρεις πως βρίσκομαι εδώ όλη μέρα, είτε στέκομαι στο ίδιο σημείο και μουδιάζουν τα πέλματά μου είτε πηγαινοέρχομαι κουβαλώντας, με τον ιδρώτα να μ’ αποχαιρετά, σχηματίζοντας πρωτότυπα σχήματα και φόρμες στην κάθοδο του. Έτσι έχουν τα πράγματα, από καταβολής κόσμου.… Περισσότερα...
Εντελώς εμπιστευτικά… σχεδόν κάθε πόλεμος θα ήταν ευπρόσδεκτός. Νομίζω πως αυτή η χώρα χρειάζεται έναν πόλεμο…
Θίοντορ Ρούσβελτ (1897)
Θα λέγαμε πως για τους περισσότερους ιστορικούς είναι παραδεκτό ότι η είσοδος των ΗΠΑ στην πρώτη παγκόσμια ανθρωποσφαγή σηματοδοτεί και την «επίσημη» έξοδό της από την λεγόμενη πολιτική εσωστρέφεια.… Περισσότερα...
Τον Σεπτέμβριο του 9 (Νέα χρονολογία) συνέβη μια πολεμική σύγκρουση, που έμελλε να αποτελέσει όχι μόνο ισχυρό πλήγμα, μα και ένα τραύμα στην τότε κραταιά ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Είναι γνωστή ως η μάχη του Τευτοβούργειου Δρυμού και διενεργήθηκε ανάμεσα στα άγρια τότε γερμανικά φύλα, με ηγέτη τον Αρμίνιο και στις ρωμαϊκές λεγεώνες, με αρχηγό τον Βάρο (Publius Quinctilius Varus).… Περισσότερα...
Ξένες σκέψεις, ξένες λέξεις, ξένα έργα, ξένα φερσίματα, να με τι παλεύει η ζωή του Έλληνα λογίου και καλλιτέχνη.
Καλύτερα, πολύ καλύτερα, ν’ ανήκει κανείς στον κύκλο των αποπατοκαθαριστών, παρά στον καλλιτεχνικό και λογογραφικό κύκλο των Ελλήνων. Εκείνα που λέει κι εκείνα που κάνει δεν λέγονται.… Περισσότερα...
Το ζήτημα της βίας κάθε αυτό, αλλά και εν προκειμένω οι προεκτάσεις του σε σχέση με τους πολύμορφους απελευθερωτικούς αγώνες, είναι αναμενόμενο να επανέρχεται ως γόνιμος προβληματισμός, μιας και αποτελεί αναφαίρετο συστατικό του κοινωνικού απελευθερωτικού αγώνα. Δεν είναι, λοιπόν, λίγες οι φορές που διαβάζουμε σε κείμενα αναρχικών περί «απελευθερωτικής βίας».… Περισσότερα...
Οι τάσεις μιας κοινωνίας δε δύνανται να είναι αυθόρμητες, όταν προκαθορίζονται κι ελέγχονται ως συμπεριφορές από το βασικό ιστό που την συνέχει, την ίδια την εξουσία. Η κυριαρχία έχει καταφέρει να μοιάζει απαραίτητη, να καλλιεργεί το αίσθημα ότι είναι αναντικατάστατη κι ότι χωρίς αυτήν οι ζωές των ανθρώπων θα ήταν σε κίνδυνο.… Περισσότερα...
Η ανατομία του καπιταλισμού συχνά οδήγησε σε παρανοήσεις για το πού ακριβώς βρίσκεται αυτό που σχηματικά θα ονομάζαμε κέντρο βάρους του. Συχνά, αναφέρεται ότι ο καπιταλισμός ή καλύτερα ο δυτικός πολιτισμός, για να μιλήσουμε πιο συνολικά, δρα και πορεύεται, έχοντας ως κέντρο το συμφέρον του, που είναι καθαρά οικονομικό.… Περισσότερα...
Σκέφτεται κανείς ότι η σκλαβιά είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση; Λέμε για την ελευθερία, αλλά καμιά φορά ξεχνάμε πώς είναι να είσαι σκλαβωμένος. Το να αναθέτεις σε κάποιον άλλον να αποφασίζει τι θα κάνεις, είναι για πολλούς μεγάλη παρηγοριά∙ τους απαλλάσσει απ’ την προσωπική ευθύνη να διαλέξουν.… Περισσότερα...
Ίσως θα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς ότι σήμερα η εποχή μας δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θάνατο. Ενώ τον φοβάται, προσπαθεί να τον αγνοήσει, δεν τον λογαριάζει και ίσως επιδιώκει να τον ξεπεράσει με την αυθάδεια των «αθάνατων» μηχανών της και τη γελοιότητα των «αισθητικών επεμβάσεων» σε γερασμένα πρόσωπα-προσωπεία.… Περισσότερα...
«Υπάρχουν περισσότεροι από ένας τρόποι για να κάψεις ένα βιβλίο»
Ρέι Μπράντμπερι, συγγραφέας του «Φάρενάιτ 451»
Όταν καταστρέφεται ένα βιβλίο, κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στην άγνοια. Η αφήγηση αιώνων διασώθηκε μέσα από την γραφή. Όσοι καίνε βιβλία, κάποτε θα κάψουν και ανθρώπους, είπε ο Χάινε και δυστυχώς η ιστορία τον δικαίωσε.… Περισσότερα...
Τέλη Ιούνη του «σωτήριου»[1] έτους 1700. Ο καπετάνιος Thomas Chamberlain διατάζει το πλήρωμα του Henrietta Marie να «ετοιμάσει» τους φυλακισμένους αφρικανούς –άντρες γυναίκες και παιδιά- για αποβίβαση. Τους οδηγούν με την βία στο κατάστρωμα και αφού τους «προσφέρουν» τα αποφάγια τους για γεύμα, τους «καλλωπίζουν» προς τέρψιν των επίδοξων αγοραστών τους. … Περισσότερα...
Είναι σίγουρα λογικό πως η συστηματική ενασχόληση μας με τον βίο και τα πεπραγμένα των ινδιάνικων φυλών γεννά σε ένα μέρος των αναγνωστών πλήθος ερωτημάτων. Γιατί, τέλος πάντων, μια αναρχική ομάδα «σπαταλά» χρόνο στη μελέτη και ανάδειξη τέτοιων ζητημάτων; Μας προτείνουν μήπως να ζήσουμε σαν ινδιάνοι; Μήπως τελικά εξιδανικεύονται πράγματα και καταστάσεις, στο όποιο προχώρημα της αναρχικής θεώρησης; Είναι εύλογο να γεννούνται αγαθοπροαίρετες απορίες σχετικά με το εν λόγω ζήτημα.… Περισσότερα...