Αποθησαυρίσματα από την ποίηση των Ιροκουά
Είναι γνωστό πως οι Ινδιάνικες φυλές δεν διέθεταν γραφή. Κάθε σημαντική γνώση λοιπόν περνούσε από στόμα σε αυτί, μέσα από τον αέναο κύκλο της αφήγησης. Και η αφήγηση δεν απαιτεί μόνο επιδέξιους ομιλητές, αλλά κι ακόμη ικανότερους ακροατές. Έτσι και αλλιώς, δεν υπήρχαν θεσμοί για να ορίζουν ομιλούντες και ακούοντες∙ ο καθένας έπλαθε ελεύθερα την δική του ιστορία, στίχο, φραστικό μονοπάτι.… Περισσότερα...
Η Νέλλη Ψαρρού κι ο Γιάννης Λαζάρου δημιούργησαν δύο ντοκιμαντέρ για τη Βόρεια Εύβοια. Το πρώτο προβάλλεται συγκεκριμένες ώρες και μέρες ως τα τέλη Μαρτίου και το δεύτερο θα αρχίσει να προβάλλεται τον Απρίλιο. Μετά από κάθε προβολή ακολουθεί και διαδικτυακή συζήτηση.… 
Στην Αμερικάνικη Ήπειρο κάτι φαίνεται να αλλάζει. Κι αυτό που αλλάζει δεν είναι μόνο οι πολιτικοί συσχετισμοί εντός και εκτός της. Το παλιό αμερικάνικο μοντέλο διαβίωσης καταρρέει μέσα στις ίδιες του τις αντιφάσεις και τις μεταπτώσεις. Δεν μπορεί να αυτοτραφεί και φαίνεται ότι αδυνατεί να στηρίξει με επιτυχία μία επεκτατική πολιτική, που θα ανακτήσει δυνάμεις από την καταπίεση άλλων πολιτισμών.…
Σύμφωνα με τον μύθο, όταν στο Άργος ήταν βασιλιάς ο Κρότωπος, η κόρη του Ψαμάθη ζευγάρωσε κρυφά με τον Απόλλωνα και γέννησε τον Λίνο. Για να κρύψει τον καρπό του κρυφού της έρωτα η Ψαμάθη, εγκατέλειψε τον Λίνο μέσα στο δάσος, αλλά εκεί τα τσοπανόσκυλα του βασιλιά κατασπάραξαν το βρέφος.… 
Λέγεται πως η πρόοδος είναι μονόδρομος. Ότι ο χρόνος τρέχει μόνον προς τα εμπρός και όσο πιο υψηλές και ριζοσπαστικές είναι οι ταχύτητες της εξέλιξης, τόσο το καλύτερο για όλους μας. Έχει, επίσης, καθιερωθεί ως αναντίρρητη «αλήθεια» πως πρέπει συγκεκριμένα γεγονότα να τοποθετούνται στον αυστηρά γραμμικό άξονα της μέτρησης του χρόνου, ως απόλυτα «σημεία αναφοράς»: από κτίσεως Ρώμης, από κτίσεως Κόσμου κ.ο.κ.… 
Κι ένα νεκρό δέντρο αφήνει την σκιά του. Αυτοί όμως που έκαψαν τα πάντα βλέπουν μόνο σκιές. Κι αυτές οι σκιές είναι χειρότερο που μένουν. Καλύτερα να μην είχε μείνει τίποτα. Αυτές οι σκιές κινούνται και σε κυνηγούν σα φαντάσματα με το πρώτο αναιμικό αεράκι.… 

Το εν λόγω βιβλίο μυθολογικού ενδιαφέροντος περιέχει μια σειρά από ινδιάνικους μύθους προερχόμενους από πολλές και διαφορετικές φυλές ινδιάνων. Δεν πρόκειται απλώς για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, με φανταστικές ιστορίες για την προέλευση του κόσμου από ζώα ή φυτά γενάρχες. Πρόκειται για μια κωδικοποιημένη γνώση και κοσμοαντίληψη, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και εμπλουτίζει την σχέση με τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς μας κόσμους.…
Οι ιστορίες και η εισαγωγή που ακολουθούν προέρχονται από το βιβλίο του Luther Standing Bear, Ιστορίες των Σιου. Ο Luther Standing Bear (Δεκέμβριος 1868-20 Φεβρουαρίου 1939), που ονομαζόταν και ÓtaKê ή Plenty Kill, γνωστός και ως Matȟό Nαžiŋ, ήταν αρχηγός των Ογκλάλα Λακότα, με την έννοια του ηγέτη, του ανθρώπου της ευθύνης, όπως άλλωστε συνέβαινε και στις περισσότερες φυλές των αυτοχθόνων Ινδιάνων.
Είναι άραγε η επιστήμη εχθρός της ελευθερίας; Φταίει η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, αλλά ακόμη και οι «δευτερεύουσες» –ας μας επιτραπεί ο όρος– επιστήμες, όπως η αρχαιολογία, η ανθρωπολογία, η λαογραφία, για την καταπίεση, την ανελευθερία, τη μοναξιά, την πλήξη, τη μιζέρια, την αποξένωση που βιώνουμε καθημερινά; Η μάλλον εύκολη κι ανέξοδα αβασάνιστη απάντηση θα ήταν ασφαλώς «ναι», αλλά είναι ωστόσο έτσι τα πράγματα; Αν δούμε, όμως, το ζήτημα πιο διεξοδικά γίνεται αντιληπτό ότι η επιστήμη, σε αντίθεση βεβαίως με την τεχνολογία, στην «ουδέτερα φορτισμένη» μορφή της είναι ένα εργαλείο που αποκαλύπτει επί μέρους αλήθειες, είτε στα αμιγώς ανθρώπινα είτε στα απείρως συμπαντικά.… 