Το «από μηχανής» κολίμπρι: Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση
Αλήθεια, πόσο άνθρωπος νιώθεις σήμερα; Ποια θεωρείς ως εκείνα τα χαρακτηριστικά σου που σε διαφοροποιούν από τις μηχανές; Υπάρχουν ακόμη; Είναι ευδιάκριτα; Μπορούν να κατανοηθούν στην ουσία τους, μέσα από το καθημερινό βίωμα; Ή μήπως η μηχανή, στην εποχή του Φωταδισμού[1], μιμείται «επαρκώς» την ανθρώπινη υπόσταση; Κι αν αυτό παρουσιάζεται ως «πραγματικότητα», συμβαίνει κυρίως λόγω της αναβάθμισης των μηχανών ή μήπως εξαιτίας της πτώσης του ανθρώπου; Ποιος ο ρόλος της πολιτικής σε όλο αυτό;
Λέγεται συχνά πως η πολιτική δεν είναι αφ’ αυτής της κάτι αρνητικό, αλλά μια ανθρώπινη πτυχή δραστηριότητας, ουδέτερα φορτισμένη.… Περισσότερα...
Όταν ο Κάφκα έγραφε για τον τρομοκρατημένο άνθρωπο που ξυπνάει κατσαρίδα, δεν είχε υπολογίσει ότι υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο: να ξυπνάς μια μηχανή. Και μάλιστα, ο Γκρέγκορ Σάμσα ξυπνάει τρομοκρατημένος και ντροπιασμένος. Ο άνθρωπος-μηχανή ξυπνάει κάθε πρωί χαρούμενος και ανυποψίαστος, επειδή δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι κάτω από το δέρμα του ξαγρυπνούν χιλιάδες γρανάζια και εξαρτήματα.…